ปาลิตาใจห่อเหี่ยวไร้เรี่ยวแรง อยากจะกลับเมืองไทยซะเดี๋ยวนี้ ไม่เข้าใจว่าตัวเองดิ้นรนมาที่ประเทศดาลิยา เพื่อมามองภาพบาดตาบาดใจทำไมกัน
“ถึงแล้วครับ เดอะรอยัล ออฟ ดาลิยา”
ปาลิตาไม่ได้ยินเสียงคนขับแท็กซี่ ซึ่งได้เอ่ยบอกจุดหมายปลายทางที่เธอสั่งให้เขาพามาส่ง ดวงตาคู่สวยยังคงเหม่อลอย หัวใจดวงเล็กเจ็บปวดเหลือคณานับ หัวสมองคิดถึงแต่เรื่องพิธีอภิเษกสมรสที่กำลังจะเกิดขึ้น
“คุณผู้หญิงครับ ถึงโรงแรมแล้วครับ”
คนขับแท็กซี่เอี้ยวตัวหันมาบอกผู้โดยสารสาวอีกครั้ง น้ำหนักเสียงที่เรียกค่อนข้างดังกว่าครั้งแรกได้ผลชะงัก เมื่อปาลิตารีบกะพริบตาปริบๆ ไล่สิ่งที่เกลือกกลิ้งในดวงตาคู่สวยให้จางหายไป ก่อนจะรีบควักเงินออกมาจ่ายค่าโดยสาร
“อย่าลืมเปิดทีวีดูการถ่ายทอดสดนะครับ”
น้ำเสียงที่ตะโกนย้ำเตือนด้วยความหวังดีของคนขับแท็กซี่ ทำเอาร่างบางที่กำลังลากสังขารเดินตรงไปยังทางเข้าโรงแรมถึงกับชะงักกึก อยากได้เทปกาวสัก
