คุณชนุตาปราดเข้าไปหาหลานชาย พลางลูบหน้าลูบแขน เอ่ยปลอบให้คนเจ็บใจเย็นๆ
“ริค เชื่อน้านะลูก นอนพักให้หายดีก่อน แล้วค่อยไปรับหนูรีน่ากลับเมืองไทย”
“ผมไม่ได้เป็นอะไรมาก ถูกชกตาบวม ปากแตกนิดหน่อยเท่านั้น แผลแค่นี้ไกลหัวใจเยอะ”
คนเจ็บเถียงกลับเสียงแข็ง อยากออกจากโรงพยาบาลเสียวันนี้เดี๋ยวนี้
“ลิต้าบอกว่าริคถูกตีด้วยด้ามปืน น้าอยากให้ริครอผลตรวจจากคุณหมอให้มั่นใจก่อนว่าไม่กระทบกระเทือนถึงสมอง ถึงตอนนั้นริคค่อยไปตามหนูรีน่าอีกที”
คุณอัครพลเข้าไปหว่านล้อมอีกคน มือใหญ่ยังจับต้นแขนของหลานชายไว้แน่น เป็นตายยังไงก็ไม่ยอมให้เฟรดร์ดิโค้ออกจากโรงพยาบาล จนกว่าแพทย์เจ้าของไข้จะอนุญาต
คุณชนุตาหันไปมองตามเสียงบานประตูที่ลั่นเบาๆ พอเห็นนายแพทย์ท่าทางใจดีพร้อมด้วยพยาบาลเดินเข้ามาก็รีบยกมือไหว้ แล้วขยับตัวออกห่างจากเตียงเล็กน้อย เพื่ออำนวยความสะดวกในการตรวจไข้
“คุณหมอมาแล้ว เดี๋ยวให้คุณหมอดูอาการก่อนน
