กลับไปเถอะเรื่องของเรามันจบแล้ว
1011 Words
ดาริกาตื่นมาไม่เจอคิมหันต์
“ป้าบัวคะ ป้าบัว พี่คิมไปใหนคะ”
ดาริกาเรียกป้าบัวเสียงดัง เธอรู้สึกแปลกใจที่คิมหันต์อยู่ๆก็ไปไม่บอกเธออีกแล้ว
“คุณคิม..ออกไปในตัวเมืองค่ะ นายหญิง”
ป้าบัวตอบหญิงสาวขณะกำลังปัดกวาดเช็ดถูห้องรับแขกอยู่
หญิงสาวรู้สึกแปลกใจ เพราะหลังจากคิมหันต์รับโทรศัพท์แล้วก็รีบออกไปเลย มันเกิดเรื่องอะไรกันแน่
“ป้าบัวคะ บอกลุงสุขเอารถออกรถค่ะ ดาจะไปในเมือง”
ร้านกาแฟแห่งนึงในเมืองราชบุรี
คิมหันต์เดินไปเข้าในร้านจุดนัดพบที่นัดกับพ่อหญิงสาวไว้
เขาเดินไปในร้านกาแฟ เจอผู้ชาย2คนนั่งรออยู่ก่อนแล้ว เขาเดาได้ทันทีว่าใคร ชายสูงอายุแต่งตัวภูมิฐานมาดนักธุรกิจใหญ่หน้าตาละม้ายคล้ายดาริกามาก ส่วนอีกคนไม่ต้องเดา เขารู้อยู่เต็มอกว่าคือ วรุจพี่ชายของดาริกา
“สวัสดีครับ คุณดำรงค์ ผมคิมหันต์ ” ชายหนุ่มยกมือไหว้ผู้สูงอายุ
บิดาของดาริกาหันมามองคิมหันต์ไม่รับไหว้พร้อมแสดงสีหน้าอาการออกมาทันทีว่าโกรธและไม่พอใจคิมหันต์เป็นอย่างมาก แต่พยายามข่มอารมณ์ไว้อย่างที่สุด
“พี่คิมหันต์”
วรุจอุทานออกมาเบาๆ เขารู้ว่าผู้ชายคนนี้คือพี่ชายของสโรชาคนรักของเขา สโรชาเคยให้เขาดูรูป
หลังจากสโรชาโกรธและหนีหายไปเลยเขาตามหาสโรชามาสักพักแล้ว แต่ตามหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ ติดต่อก็ไม่ได้เลย
เขาลืมคิดไปว่าสโรชาก็มีพี่ชายอยู่ที่นี่ เพราะมัวแต่ยุ่งๆอยู่กับเรื่องของดาริกา
“ใช่ ผมเอง ผมคือพี่ชายของสโรชา คนรักของคุณ”
“แก จับลูกสาวชั้นมาทำไม แกทำอะไรลูกชั้นบ้างไอ้สารเลว”
คุณดำรงค์แผดเสียงออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว
“ใจเย็นครับคุณพ่อ ลูกสาวคุณพ่อปลอดภัยดี ผมเลี้ยงดูเธออย่างดี ไม่ได้ให้เดือดร้อนใดๆในฐานะเมียของผม คุณพ่อต้องลองถามลูกชายคุณพ่อดูก่อนนะครับ ว่าดูแลน้องสาวผมยังไง เธอจึงกลับมาผูกคอตายพร้อมลูกในท้อง”
คิมหันต์หันไปมองวรุจด้วยสายตาเคียดแค้นชิงชัง ตอนแรกเขาลืมความแค้นไปแล้วเสียอีก พอมาเจอหน้าวรุจเขาอดที่จะรู้สึกแค้นขึ้นมาไม่ได้
“อะไรนะครับ! ชา ชาเป็นอะไร ”วรุจตะลึงงันกับเรื่องที่ได้ยิน
“ชาตายไปแล้ว มึงได้ยินมั้ย น้องสาวกูฆ่าตัวตายพร้อมลูกในท้องเพราะมึง!”
คิมหันต์ไปกระชากคอเสื้อของวรุจด้วยความเกรี้ยวกราด
วรุจทรุดลงนั่งคุกเข่า น้ำตาเอ่อล้น เขาตกใจ เสียใจ รู้สึกชาไปหมดทั้งตัว
“ไม่จริงใช่มั้ย คุณโกหกเพราะไม่อยากให้ชามายุ่งกับผม ใช่มั้ย บอกผมมาสิว่าคุณโกหก!!”วรุจลุกไปเขย่าตัวคิมหันต์
ผลัวะ!! คิมหันต์ต่อยวรุจลงไปนอนกองกับพื้น
ก่อนที่จะมีอะไรวุ่นวายไปมากกว่านี้ ดาริกาก็วิ่งเข้ามา
“พี่รุจ คุณพ่อ” ดาริการีบวิ่งไปประคองวรุจพี่ชายของเธอ
“ทำไมต้องทำร้ายกันขนาดนี้ด้วยคะ พี่คิม ใหนว่าลืมความแค้นแล้วไงคะ!”
คิมหันต์ หันมามองดาริกาด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว ก่อนจะรีบเดินออกไปจากตรงนั้น
“พ่อคะ เดี๋ยวดามานะคะ ”
ดาริการีบวิ่งตามคิมหันต์ออกไป
“พี่คิม พี่คิมรอดาก่อนค่ะ ”
หญิงสาววิ่งตามเขามา ดึงแขนเขาไว้ คิมหันต์สะบัดแขนอย่างแรงจนดาริกาเซล้มลงตามแรงเหวี่ยง
“กลับไปเถอะ ดาริกา กลับไปกับพ่อและพี่ชายของคุณ เรื่องระหว่างเราให้มันจบแค่นี้”
คิมหันต์ยืนหันหลังไม่สนใจที่จะมาประคองหญิงสาวลุกขึ้นเลย
“ไม่ค่ะ ดาไม่กลับดารักพี่คิม ดาจะอยู่กับพี่คิม” ดาริกาลุกไปกอดเขาจากข้างหลัง
คิมหันต์หันมากระชากแขน 2 ข้างเธอออก
“มันจบแล้ว ดาริกา ทุกสิ่งทุกอย่างคือการเสแสร้ง ชั้นไม่ได้รักเธอจริง ชั้นแค่ต้องการแก้แค้น มันคือแผนทั้งหมด เธออย่าคิดว่าเธอฉลาด คนอย่างเธอมันโง่เพราะความรักยังไงล่ะ”
คิมหันต์พูดเยาะเย้ยและยิ้มหยันเธอ ก่อนจะสะบัดวงแขนของเธอออก ดาริกาล้มลงอีกครั้ง น้ำตาใสๆพร่วงพรูลงมาอาบแก้มหญิงสาว
“ไม่อ่ะ ไม่จริง ดาไม่เชื่อ ดาไม่เชื่อ พี่คิมรักดา ดาไม่เชื่อ!” ดาริกาตะโกนตามหลังคิมหันต์ไป คิมหันต์เดินไปขึ้นรถและขับจากไป ไม่สนใจใยดีดาริกาเลยแม้แต่น้อย
ดาริกา ฟูมฟายเสียใจร้องไห้อย่างหนัก วรุจและพ่อของเธอเดินออกมาประคองหญิงสาวให้ลุกขึ้น
หญิงสาวโผเข้าไปกอดคนเป็นพ่อและพี่ชาย ซบหน้าร้องไห้เสียใจอย่างรุนแรง
“กลับบ้านเราเถอะลูก ทุกอย่างให้มันจบที่นี่ กลับไปเริ่มต้นใหม่ที่บ้านเรา จะไม่มีใครมาทำร้ายลูกได้อีก"
วรุจมองน้องตัวเองอย่างรู้สึกสงสารจับใจ สังเวชใจ คนที่ทำร้ายดาริกา จริงๆคือเขาเอง
ดาริกาเลยต้องมารับกรรมแบบนี้ ชายหนุ่มรู้สึกเจ็บปวดกับเรื่องทั้งหมด เขาแทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่
เพราะพึ่งรู้ข่าวว่าชาจากไป ถ้าเพียงแต่เขาไม่ทำร้ายจิตใจของชา เรื่องทุกอย่างมันก็ไม่เป็นแบบนี้
“ไม่ค่ะ ดาไม่กลับ ดาจะไปคุยกับพี่คิมให้รู้เรื่อง ปล่อยดาค่ะคุณพ่อปล่อยดา”หญิงสาวทำท่าจะลุกวิ่งไป แต่ถูกบิดาและพี่ชายรั้งตัวเอาไว้ หญิงสาวกรีดร้องออกมาอย่างเสียใจและสะเทือนใจอย่างรุนแรงก่อนจะเป็นลมล้มฟุบไปในอ้อมแขนของพี่ชาย
- Writer
