โจวหลิวหยางมิได้ติดตามเอ้อร์หลานไปที่ป้อมสกุลเฮย เพราะไม่อยากดื้อรั้นให้ศิษย์พี่รำคาญใจทว่าเขายังไม่วางใจจึงส่งเฉิงจั่วให้ไปคุ้มครองนางแทน
เอ้อร์หลานเพียงแต่ยิ้มไม่ได้เอ่ยคำใดนั่นหมายความว่านางยอมรับความหวังดีของเขา
หลังจากส่งเอ้อร์หลานออกจากสำนัก โจวหลิวหยางก็เดินกลับมาหากูหลี่เอ๋อร์และคุณชายอู๋กวง ทว่าเมื่อมาถึงกลับพบถึงความผิดปกติของสตรีนางนั้น
เขาไม่รู้ว่าคนสองคนพูดคุยกันด้วยเรื่องอันใด จึงทำให้คนที่มีนิสัยร่าเริงเช่นกูหลี่เอ๋อร์ดูคล้ายจะเหม่อลอยจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เขามองที่อู๋กวงแล้วเอ่ยถามโดยไม่เกรงใจ
"ไยนางมีอาการเช่นนี้ เจ้าทำสิ่งใดกันแน่"
อู๋กวงตอบเบา ๆ โดยที่สายตาไม่ละจากใบหน้าของนางเลยแม้แต่น้อย
"เป็นข้าที่เล่านิทานให้นางฟัง ทำให้นางตื่นตกใจกลัว"
โจวหลิวหยางอยากจะหัวเราะออกมานัก กูหลี่เอ๋อร์ผู้นี้แม้แต่ผีสางนางยังกล้าข่มขวัญ แค่นิทานซึ่งเป็นเพียงเรื่องแต่งขึ้นจะทำใ
