เมื่อได้อยู่กันตามลำพังสองต่อสอง ม่านไหมก็หันหน้ามาเผชิญกับสามีตัวดีของตัวเอง เธอยกมือขึ้นกอดอก ส่งสายตาวาววับหรี่ตาลงคล้ายกับกำลังจะจับผิด
“ม่านมองพี่แบบนี้ทำไมครับ”
ก้องเกียรติถามด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มแต่ภายในใจกลับตื่นตระหนก
เพียะ!
“ไปพูดแบบนั้นกับพี่ปรายได้ยังไงรู้ไหมคะว่ามันเสียมารยาท แขกยังอยู่ในบ้านแต่พี่กลับทิ้งแขกแล้วพาม่านขึ้นมาแบบนี้เนี่ยนะ”
“โธ่... ม่านครับก็พี่คิดถึงม่านนี่นา”
“ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ อย่างน้อย ๆ ก็ควรส่งแขกกลับบ้านก่อนสิไม่ใช่ทำแบบนี้ แล้วนี่ไม่รู้ว่าพี่ปรายจะคิดอะไรแบบไหนบ้าง พี่ก้องนะพี่ก้อง ฮึ่ย!”
หญิงสาวหน้ามุ่ยจนก้องเกียรติต้องดึงเธอเข้าไปกอด ใบหน้าคมคายของเขาซบลงบนไหล่บางของหญิงสาวพยายามแสดงท่าทางออดอ้อนสุดฤทธิ์
“ขอโทษครับจะไม่ทำอีกแล้วครับ”
ม่านไหมคร้านจะใส่ใจคนเจ้าเล่ห์ เธอจึงผลักเขาออกแล้วมองกลับไปด้วยสายตาจริงจัง
“ช่างเรื่องนี้เถอะค่ะ ตอน
