“แปลกยังไง” ฉันย่นคิ้วงง เพราะฉันก็ไม่คิดว่าตัวเองแปลกนะ ฉันก็ตอบดีแล้วอ่ะ ไอ้นุ่นไม่ตอบแต่มันใช้มือข้างที่ว่างชิงเบียร์ในมือฉันแล้วเอาไปกระดกเองซะงั้น
“ละมึงอ่ะ มีบ้างมะ เรื่องที่อยากกลับไปแก้อ่ะ” ไอ้หลิวถามไอ้นุ่น พลางมองไปรอบวง เหมือนต้องการจะถามทุกคน แค่เลือกเป้านิ่งเป็นไอ้นุ่นก่อน คราวนี้ไม่เกี่ยวกับว่าขวดจะหมุนไปที่ใคร แต่มันถามเรื่อยเปื่อยไปอย่างนั้น
“กูเหรอ?” ไอ้นุ่นทำหน้าคิดนิดหน่อยแล้วตวัดสายตามาทางฉัน “ถามไอ้นัทดิ”
“ฮะ กูเหรอ?” ฉันไม่ค่อยหลุดกูมึงกับไอ้นุ่นบ่อยนัก เพราะมันไม่ชอบให้ฉันพูด มันบอกว่าผู้หญิงขึ้นกูมึงไม่มีเสน่ห์ มันเลยคุยกับฉันโดยการเรียกชื่อ ไม่ก็เรียกแก ทั้งที่พวกไอ้หลิวมันก็ขึ้นกูมึงกับฉันทุกคน
“...” ไอ้นุ่นเบ้ปากไม่พอใจทำให้ฉันเปลี่ยนสรรพนามในทันที
“นัทอะเหรอ? ถามไมอ่ะ”
เอาใจยากจริงวุ้ย!
“นัทมี นุ่นก็มี นัทไม่ นุ่นก็ไม่” ไอ้นุ่นพูดเสียงเรียบ แต่ใจความของมั
