“เฮ้ย นนท์จีบไอ้นัทเหรอ คิดผิดคิดใหม่ได้นะ กูเข้าใจว่าที่นี่มันมืด แสงสลัวๆ ทำให้มึงตาพร่า มึงทบทวนใหม่มั้ย กูเป็นห่วง” ไอ้ไฟท์ที่นั่งข้างๆ หัวเราะร่วน มันหยุดร้องเพลงทันทีที่ได้ยินนนท์พูดกับฉัน ฉันตีแขนมันดังป๊าปก่อนจะสบถคาดโทษ
“เดี๋ยวโดน”
“จำเบอร์ไม่ได้ เดี๋ยวค่อยให้ละกัน” ฉันบ่ายเบี่ยง ก่อนจะชะงักเมื่อคนร่างสูงถือวิสาสะใช้มือล้วงเข้าไปในกระเป๋าที่ฉันสะพายก่อนจะหยิบมือถือฉันขึ้นมา ถึงฉันจะตั้งรหัสผ่านไว้ มันก็ไม่ช่วยอะไรเลย เพราะนนท์จำได้ว่าฉันตั้งรหัสผ่านทุกอย่างเป็นวันเกิด เขากดกริ๊กๆ แล้วโทร
เข้าเบอร์ตัวเอง ทิ้งให้ฉันนั่งอึดอัดเงียบๆ
ไม่เจอกันตั้งนาน ก็ยังเผด็จการเหมือนเดิม
“ก็แค่นี้” เขาว่าแล้วโยนโทรศัพท์คืนฉันลงบนตัก ฉันหันไปเขม่นหมอนั่นนิดๆ เขารู้ดีว่าฉันไม่อยากเจอ และหลบเลี่ยงมานานแล้ว พอเขาติดต่อฉันไม่ได้ ก็มักจะติดต่อหาแม่ฉัน แต่ฉันก็สั่งห้ามแม่บอกไว้เด็ดขาด ไม่คิดว่าเราจะ
