MABILIS na lumipas ang oras. Kahapon lang ng makasabay kong kumain ang mag-lolo ‘tapos ngayon ay nasa mansiyon ako ng mga Arguelles. Paroo’t parito si Vince ngayon dahil hindi niya ako hinahayaang kumilos. Wala ng makakapigil pa sa kasal namin. May ilang araw pa sana bago mangyari ang pag-iisang dibdib namin subalit dahil sa mga nabanggit ko ay… matutuloy na nga. Dumating agad-agad ang kailangan naming isuot at kasalukuyan akong tinutulungan ni Manang sa suotin iyon. Pinaalis ko na si Vince sa silid dahil para siyang hindi mapakaling buntis. Tila siya kabado na ewan.
Narinig ko ang mahinang pagtawa ni Manang. “Ang batang talagang ‘yan. Manang-mana sa lolo niya. Tarantahin.”
Napangiti ako. “Si Lolo Winderson po ba mabilis mataranta noong ikakasal siya?”
“Naku, sinabi mo pa. Kulang na lan
