“อ้อ กาแฟชงเสร็จแล้ววางไว้ตรงนี้นะเดี๋ยวมาเสิร์ฟให้ ขอไปหาดาก่อน”
เปมัสเดินตัวปลิวหลังพูดจบ
“รยา...”
ธีรยาไหวไหล่ “อย่างที่เห็น ยัยดาไม่จำเป็นต้องรอใคร เพราะคนเพียบพร้อมอย่างณดา อยู่ที่ไหนก็มีแต่คนอ้าแขนรับ” ธีรยาจงใจพูด เธอหันหลังให้แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาทำตามออเดอร์ที่มีคนสั่ง รวมถึงแขกที่พักในโฮมสเตย์สั่งไว้ด้วย
สองคนเดินกลับที่พัก อีกสองคนเดินหน้าตั้งไปที่เต้นท์ของ ชวกร ธีรยายิ้มมุมปาก สิ่งที่เธอต้องการกำลังมีคนทำให้เห็นผลลัพธ์
“ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน สันดานคนก็ไม่เคยเปลี่ยนเลย”
เพื่อนร่วมงานที่ต่อหน้าเต็มไปด้วยน้ำใจและความเป็นห่วง แต่พอลับหลังเท่านั้นแหละ คนเหล่านั้นพร้อมจะแทงข้างหลังทุกครั้งหากมีโอกาส
ชวกรนอนหลับตานิ่งๆ เขากำลังนึกถึงความหลัง ช่วงที่มีณดาอยู่ข้างกาย เขาไม่เคยเจอกับความยุ่งยากเลย หากณดาจัดการได้เธอพร้อมที่จะกำจัดปัญหาเหล่านั้นให้เขาทันที งานบ้านงานเรือนไม่เค
