“ท่าทางโฮมสเตย์นี่ทำรายได้ไม่น้อยเลยนะ” ชวกรเปรยต่อ
“อืม สมัยนี้นักท่องเที่ยวชอบเที่ยวเชิงอนุรักษณ์มากกว่าน่ะ มันใช้เยียวยาความต้องการของมนุษย์ได้”
“สองคนนั่นมองธุรกิจนี้ขาดได้ไงนะ” ชวกรยังพูดไม่หยุดปาก
ยิ่งยศมองหน้าตรงๆ “ที่พูดนี่ อยากกลับไปคืนดีกับคุณดาหรือไง”
ชวกรถอนใจ พร้อมกับพยักหน้า “มันก็น่าสนใจไม่ใช่เหรอ”
“เห้ย! คุณไม่เห็นแก่ตัวไปหน่อยเหรอวะ ตอนนั้นคุณก็ผลักไสเธอทันที เพื่อแต่งงานกับคุณภัค มาตอนนี้ถูกคุณภัคสลัดทิ้ง คิดจะกลับมากินน้ำพริกถ้วยเดิมหรือไง” ยิ่งยศสัพยอกด้วยความจริงทุกคำพูด มุมปากยิ่งยศยกสูง เหมือนเก็บกดความรู้สึกภายในไว้ได้ไม่หมด
ชวกรพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ “จะบอกแบบนั้นก็ไม่ผิดนัก แต่ก็ไม่ได้ถูกทั้งหมดหรอก สำหรับณดาแล้ว ผมคือผู้ชายที่เขารักไง”
“โอ้ย ไม่ค่อยหลงตัวเองเลยนะ ผ่านมาหลายปีแล้ว คุณดาเธอมีลูกมีผัวไปแล้วมั้ง” ยิ่งยศเบรกความอหังกาของเพื่อน เขาส่ายหน้าพูดผสมเสี
