สองเต้าอวบใหญ่ถูกเขาทั้งกัดทั้งฟอนเฟ้นจนแดงช้ำ แต่หล่อนไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดอะไรเลย กลับรู้สึกเสียวซ่านน่าหลงใหลเหลือเกิน
หล่อนลืมตาขึ้นสบประสานสายตากับภัทรดนัย สายตาของเขาในตอนนี้เต็มไปด้วยกองไฟมากมาย เรืองรองและวาวโรจน์น่ากลัว
เขาก้มลงจูบปากสาวอีกครั้ง ฝ่ามือยังคงหยอกเย้ากับปทุมถันคู่แฝด เสียงครางพึงพอใจของเขายิ่งทำให้หล่อนถลำลึกลงไปในเหวสวาทมากยิ่งขึ้น
หล่อนบิดกายเร่าๆ เมื่อเขาซบหน้าลงกับหน้าท้องแบนราบ และเขาก็ขยับต่ำลงไปอีก
“อ๊ะ... อย่า... อย่าค่ะ...”
คงเพราะคำทัดทานของหล่อนมันอ่อนแรงเกินไป ทำให้ไม่สามารถหยุดภัทรดนัยได้ เพราะในที่สุดต้นขาอวบก็ถูกคลี่ออกจากกัน และตรงนั้นของหล่อนก็ถูกจ้องมอง
“อื้อ... อย่า... อย่าทำแบบนี้ค่ะ คุณภัทร... แก้วอาย... อื้อ...”
“ไม่มีอะไรน่าอายหรอกก้านแก้ว มันสวยมากๆ ต่างหาก... อืมมม”
น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความพึงพอใจ ก่อนที่กลีบสาวที่มีน้ำหยาดเยิ้มไหลอ
