ตอนที่ 2
1128 Words
“แล้วสรุปผู้ชายคนนั้นเป็นใครวะไอ้แก้ว” แม่ของหล่อนถามอย่างอดรนทนไม่ไหว
ก้านแก้วอมยิ้ม ก่อนจะนึกไปถึงเรื่องเมื่อหกเดือนก่อน
ตอนนั้นหล่อนกำลังเดินอยู่ริมถนนและกำลังจะเข้าไปในมหาวิทยาลัย แต่ก็มีรถยนต์คันหนึ่งขับเหยียบน้ำเข้าใส่ หล่อนซึ่งไม่ยอมคนเลยเข้าไปเคาะกระจกเรียกให้รับผิดชอบด้วยการขอโทษ แต่คนขับรถคันนั้นกลับชูนิ้วกลางให้หล่อน แล้วก็กล่าวหาว่าหล่อนเดินไปดูตาม้าตาเรือเอง เมื่อถูกคนผิดโยนขี้ให้หล่อนก็โกรธจนเลือดขึ้นหน้าทุบรถมันด้วยสองมือ มันโมโหคงเพราะหวงรถมาก ลงมามีเรื่องกับหล่อน แต่ก่อนที่หล่อนจะถูกมันต่อย ก็มีผู้ชายในรถคันด้านหลังเปิดประตูลงมาช่วยเหลือ และต่อยไอ้นรกนั่นเข้าเบ้าตาจนล้มหงาย จากนั้นเขาก็ถอดเสื้อสูทมาคลุมเสื้อสีขาวเปียกชุ่มจนเห็นเสื้อชั้นในให้อย่างมีน้ำใจ
หล่อนกล่าวขอบคุณอัศวินขี่ม้าขาว และก็จดจำใบหน้าหล่อเหลาของเขาเอาไว้ในความทรงจำตลอดมา หวังว่าสักวันจะเจอกันอีก แต่ก็ยังไม่เคยเจอกันอีกเลย นับตั้งแต่วันนั้น
“แก้วก็ไม่รู้เหมือนกันแม่”
“อ้าว ไม่รู้แล้วไปชอบเขาได้ยังไงวะนังแก้ว”
“ก็เขาช่วยแก้วไว้ แล้วแก้วก็ตกหลุมรักเขาตั้งแต่ตอนนั้นเลยแม่”
“แล้วทำไมไม่ถามเขาล่ะว่าชื่อแซ่อะไร”
“จะถามแล้วแต่เขารีบไปน่ะ ก็เลยไม่ได้ถาม และไม่ได้เจอกันอีกเลย” น้ำเสียงของก้านแก้วเต็มไปด้วยความเสียดาย
“ถ้าเป็นแบบนี้ก็เป็นแค่ผู้ชายในฝันเท่านั้นแหละ”
แม่ของหล่อนสรุปให้เสร็จสรรพ และมันก็ไม่เกินจริงเลย
“งั้นก็ตามนี้นะนังแก้ว แกก็แต่งงานปลอมๆ กับลูกชายคุณนายสายสมรหนึ่งปี”
“เงินแก้วก็อยากได้นะแม่ แต่แก้วไม่รู้จักลูกชายของคุณนายสายสมรเลยนะ”
“ทำไมแกจะไม่รู้จัก แกเคยแต่งงานกับเขามารอบหนึ่งแล้ว จำไม่ได้หรือไง ตอนเด็กๆ น่ะ”
“ก็นั่นมันตอนเด็กๆ น่ะแม่ ตอนนี้แก้วโตเป็นสาวแล้วนะ สวยด้วย ถ้าเขาเกิดคิดมิดีมิร้ายกับแก้วขึ้นมา จะทำยังไงล่ะ”
หล่อนเห็นแม่ของหล่อนยกมือขึ้นกุมขมับ และมองค้อนมาที่หล่อน
“ตีนเอ็งไวยิ่งกว่าแสง ข้าไม่เชื่อหรอกว่าเอ็งจะยอมให้ใครมาทำมิดีมิร้ายน่ะ นอกจากเอ็งจะสมยอมเองน่ะ”
“ใครจะสมยอมแม่”
“แล้วสรุปจะเอายังไง”
แม่ของหล่อนถามซ้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย
“ก็... ตามนั้นแหละแม่ เงินมันน็อกอีเวอรี่ติ่งนี่นา ธนบัตรเท่านั้นที่ทำให้เราได้โบยบิน ขับเปอร์เช่แล้วมันฟินฟิน ~~~~” หล่อนลุกขึ้นยืนพร้อมกับเต้นท่าประกอบเพลง MONEY ของเปิ้ล ไอรีณ นักร้องในดวงใจ
แม่ของหล่อนยกยาดมขึ้นมาอุดรูจมูก พ่อก็ก็อปปี้แม่ด้วยการทำตาม จากนั้นแม่ก็โบกไม้โบกมือให้หล่อนออกไป
“ไปเต้นกับไอ้จ่อยไป ข้าเห็นแล้วตาลายว่ะ ท่าอะไรของมันวะ”
ก้านแก้วหัวเราะชอบใจ ก่อนจะเดินฮัมเพลง MONEY ของเปิ้ล ไอรีณออกไปนอกเรือนอย่างอารมณ์ดี
คุณหญิงสายสมรรีบถลาเข้ามาเกาะที่ขอบเตียงคนไข้ เมื่อเห็นลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเพียงคนเดียวของตัวเองฟื้นขึ้นมาจากหลับใหล
“พ่อภัทร... ฟื้นแล้วเหรอลูก”
น้ำตาแห่งความดีใจไหลออกมาจากดวงตาของคนเป็นแม่มากมาย
“ผม... เป็นอะไรไปหรือครับคุณแม่” ภัทรดนัยจำอะไรไม่ได้เลย
“ภัทรประชุมอยู่ แล้วก็บ่นว่าปวดหัวมาก ก่อนจะเป็นลมไปน่ะลูก”
ภัทรดนัยพยายามนึกเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ และก็จำได้ลางๆ ว่าเขากำลังประชุมกับผู้บริหารระดับสูงอยู่ภายในห้องประชุม ก่อนที่จะปวดหัวขึ้นมาเฉียบพลัน แล้วก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย
“ผมน่าจะพักผ่อนน้อยน่ะครับคุณแม่”
“ไม่ใช่หรอกลูก มันไม่เกี่ยวกับพักผ่อนน้อยหรอก” น้ำเสียงของมารดานั้นเต็มไปด้วยความมั่นอกมั่นใจ
“คุณแม่หมายความว่ายังไงกันครับ”
“เมื่อตอนเด็กๆ ภัทรก็เป็นแบบนี้ จำได้ไหม”
จริงสิ มันอาการเหมือนเมื่อตอนเด็กไม่มีผิด แต่มันก็หายไปนานแล้วนี่นา
ตั้งแต่...
ที่เขาแต่งงานกับเด็กผู้หญิงคนนั้น...
เด็กผู้หญิงหน้าตามอมแมม และเขาก็ลืมหล่อนไปนานแล้ว
“ผมว่ามันแค่เรื่องบังเอิญน่ะครับ”
“มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญหรอกนะลูก แต่อาถรรพ์นั้นมันกลับมาอีกแล้ว”
“ไม่ใช่หรอกครับ”
“ลูกจำที่หมอธรรมบอกเอาไว้ไม่ได้เหรอ ที่บอกว่า อาการมันจะกลับมาอีกและร้ายแรงมากขึ้น ตอนที่ลูกอายุครบยี่สิบแปดปีเต็มน่ะ”
“ผมแค่พักผ่อนน้อยจริงๆ น่ะครับคุณแม่ ช่วงนี้ผมทำงานหนักมาก คุณแม่ก็เห็น”
เขาพยายามที่จะโน้มน้าวมารดาให้เชื่อวิทยาศาสตร์มากกว่าเรื่องเหลือเชื่อพวกนั้น แต่ดูท่านจะไม่ยอมฟังเลย
“ลูกจะคิดยังไงก็ช่าง แต่พรุ่งนี้เราต้องไปไร่รวงข้าวด้วยกัน”
“อะไรนะครับคุณแม่”
“เราจะไปไร่รวงข้าว และลูกก็ต้องเข้าพิธีแต่งงานกับหนูก้านแก้วทันที”
คนที่นอนราบอยู่ถึงกับต้องลุกพรวดขึ้นนั่งด้วยความตกใจ
“อะไรนะครับคุณแม่!”
“ลูกได้ยินไม่ผิดหรอก”
ภัทรดนัยช็อกมาก นี่มันพ.ศ.ไหนแล้ว เขายังต้องถูกคลุมถุงชนอีกอย่างนั้นหรือ!
“คุณแม่จะให้ผมแต่งงานกับใครก็ไม่รู้ที่ผมไม่รู้จักอย่างนั้นหรือครับ”
“ใครก็ไม่รู้ที่ไหนกันล่ะ หนูก้านแก้วคนคุ้นเคยของลูกต่างหากล่ะ”
“ผมไม่รู้จักเด็กคนนั้น และผมก็ไม่ยอมด้วยครับ”
“พ่อภัทรจะไม่รู้จักหนูก้านแก้วได้ยังไง ในเมื่อเคยแต่งงานกันไปรอบหนึ่งแล้วตอนเด็กๆ น่ะ”
“นั่นมันแต่งงานแก้เคล็ดครับ”
“จะแต่งงานแก้เคล็ดหรืออะไรก็ช่าง แต่พรุ่งนี้ลูกต้องไปไร่รวงข้าวกับแม่ และเตรียมตัวแต่งงานกับหนูก้านแก้วให้เร็วที่สุด ก่อนที่ลูกจะตาย”
“ผมยอมตายครับ”
ภัทรดนัยถอนใจออกมาแรงๆ และก็ไม่คิดยอมทำตามคำสั่งของมารดา
“ลูกก็ยังไม่มีแฟนไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงจะแต่งงานกับหนูก้านแก้วไม่ได้ล่ะ มันเพื่อชีวิตของลูกเลยนะพ่อภัทร”
“ผมไม่เชื่อเรื่องพวกนี้หรอกครับ”
- Writer
