İLKE
Sabah Ceyhun’un yanından ayrıldıktan sonra ilk işim tutuklandığı karakola gitmek olmuştu. Nedense ses tonu bana bazı şeyleri sakladığını hissettirmişti ve ben hislerimde genelde yanılmazdım. Tabi, aklım başımda olduğu sürece.
Bazen, özellikle depresif kriz anlarında olur olmadık sesler duyup, olur olmadık düşüncelere kapılıyordum. Artık rahatsızlığımı bildiğim ve bununla uzun süredir baş ettiğim için eskisi kadar kriz geçirmiyordum. Yine de Elif’in dediği gibi ihmal etmemem gerekiyordu. Yeniden seanslara başlayacak ve kendimi tamamen iyileştirecektim. Çünkü Ceyhun’un karşısına öyle bir halde çıkmak ya da onun yanında bir atak geçirmek istemiyordum.
Elif geçen konuştuğumuzda hipomani fazı denen bir dönemde olduğuma inandığını söylemişti. Bu yüzden yaşantımı engellemediğini, kendimi
