One night to forever

Chapter Two

Pareho silang napatingin ni Esmeraldo sa pinanggalingan ng tinig at nakilala niyang si Lorenzo Villaruz iyon. Nakatayo sa likuran niya at nakapamulsa ang dalawang kamay.

“What is this Enzo? I thought we are going to discuss a business?” tanong ni Esmeraldo.

Tumingin sa kanya ang lalaki na punong – puno ng pag – aalala.

“Are you alright?” tanong nito sa kanya.

Tumango lang siya. “I’ll be fine. He can go to hell for all I care,” sambit niya at matalim na tumingin sa gawi ng ama.

“Damn you little –“ hindi naituloy ni Esmeraldo ang sasabihin ng kumumpas ang kamay ni Lorenzo.

“You can leave now,” sabi nito sa lalaki.

Gulat na gulat ang mukha nito dahil sa nangyayari.

“Enzo, what is this?” takang – taka ito.

“We will discuss our business soon, Mr. Pacheco. Have a great night,” sabi lang nito.

Nakita niyang napatiim bagang si Esmeraldo at masamang tumingin sa kanya bago pahablot na kinuha ang amerikana nito at padabog na lumabas.

Parang isang mabigat na bato ang nawala sa dibdib ni Elaina. Ilang buwan din niyang kinimkim ang galit na iyon pero sa tingin niya ay lalo lang siyang namuhi sa lalaking nagbigay ng buhay sa kanya. Tila wala na siyang maintindihan sa nangyayari sa kanyang paligid. Ang tanging nasa isip lamang niya ay ang paghaharap nila ni Esmeraldo at kung gaano siya nasusuklam sa taong iyon kaya hindi na niya namalayan na niyakap na pala siya ni Lorenzo.

“You’re shaking,” sabi nito habang nakayakap sa kanya.

Oo nga. Dala marahil sa sobrang emosyon sa paghaharap nila ni Esmeraldo.

Naramdaman niyang bahagyang lumayo si Lorenzo sa kanya at pinaglaro ang mga daliri sa labi niya.

“Now that you get what you want, it’s time that I get mine,” narinig niyang sabi nito.

Bago pa siya makapagsalita ay hinawakan ng dalawang kamay nito ang mukha niya at hinalikan siya sa labi.

Gustong isipin ni Elaina na isang panaginip lang ang lahat ng nangyayari. Sigurado siya. Panaginip lang ang lahat. Because this is not what she like. She is not the kind of a woman na sasama sa kung sinong lalaking nakilala lang niya kung saan. s*x is sacred to her kaya nga tumanda na siya ng beinte siyete ay tanga pa rin siya pagdating sa bagay na iyon. She had boyfriends and numerous indecent proposals pero tinatanggihan niya ang mga iyon.

Dear god. What am I doing?

Marahang iminulat ni Elaina ang mga mata at nasiguro niyang hindi siya nananaginip. Damang dama niya ang bawat haplos ni Lorenzo sa kahubaran niya. Malayang naglalakbay ang mga kamay nito sa malusog niyang dibdib, sa makinis niyang mga hita, sa buong katawan niya.

“I can’t believe I am doing this,” tila wala sa sariling sambit ni Elaina habang dinadama ang bawat paghalik ni Lorenzo sa dibdib niya. She expressed a soft moan when she felt that he gently bit her n****e and played his tounge on it before he looked at her.

“Believe it now, darling. We are both kindred spirits who needs each other tonight,” sambit nito at muling nilukob ng bibig ang dulo ng dibdib niya.

This is just a one night affair. After this it will be over. I got what I wanted. Esmeraldo deserved all what I said to him.

Iyon ang naisip ni Elaina. Kahit pa nga maubos ang pera niya ay gagawin niya makaharap at masumbatan lang si Esmeraldo Pacheco dahil sa ginawa sa kanyang ina.

“You’re thinking too hard, honey. Am I not that good?” dama niyang tila na – offend si Lorenzo sa kawalan niya ng konsentrasyon.

Napangiti siya at hinawakan sa buhok ang lalaki. “Then distract me,” sambit niya dito.

She closed her eyes when she felt his hands touching her thighs and caressed her inner core while his lips is slowly tracing her neck up to her mouth. Only to consumed it forcefully and tasted every inch of it.

“You’re making me crazy,” narinig niyang sambit ni Lorenzo sa pagitan ng mga paghalik sa kanya. Naramdaman niyang pumaibabaw ito sa kanya and he is ready to fill her anytime.

Lorenzo felt a tight entrance when he made a hard thrust. He even saw the pain on Elaina’s face when he did that. Is this her first time? When he pushed harder, he heard her slight moan because of pain.

“You’re a virgin?” tila wala sa sariling sambit ni Lorenzo. Kitang – kita niya ang hindi maipaliwanag na ekspresyon sa mukha ng babae.

“Just do what you have to do. Make this memorable for me,” tanging sambit nito.

Hindi niya maintindihan ang kanyang sarili sa natuklasan. Pakiramdam niya ay lalong nag – init ang kanyang katawan. Not everyday that he can take a virgin woman on bed and he wants it to be memorable for her. Every woman he slept with were all satisfied and he will give this to Elaina. He wanted to make sure that even if there is already a new man in this woman’s life, she will still think about him because he is her first and how he is good in bed.

He kept on thrusting deep and hard. The pain that he saw on Elaina’s face is already gone. All he can see is the pleasure, the ecstasy that is enveloping their bodies as they become one.

Napatingin si Lorenzo sa bundle ng pera na ibinagsak sa kanyang harapan. Napatingin siya sa gumawa noon habang umiinom ng kape.

“Fifty grand,” sabi ng kaibigan niyang si Pablo at nagsalin din ito ng kape.

Napangiti siya at marahang ibinalik sa kaibigan ang pera nito.

“I know I won but I don’t need your money. Taking her to bed with me and found out she was a virgin is already a prize,” sagot niya dito.

Nakita niyang napanganga ang kaibigan sa sinabi niya.

“f**k you, man! You are one lucky bastard!” sabi pa nito.

Ngumiti lang siya at muling humigop ng kape. Pakiramdam niya ay high pa rin siya mula sa pangyayari ng nagdaang gabi.

Nakipag – pustahan kasi sa kanya si Pablo na kapag naisama niya at naikama niya ang babaeng ituturo nito ay babayaran siya nito ng fifty thousand.

When he saw Elaina last night giving orders to her staff, he cannot get off his gaze at her. She’s pretty and looking so hot. She stands out among the woman he saw in the convention hall. Wearing a fitted black slacks and cream blazer, hindi pa rin nakaligtas sa kanya ang malulusog nitong dibdib na natatabingan ng lacy top sa ilalim ng cream blazer nito. Kahit nga siguro wala silang pustahan ni Pablo ay talagang kikilalanin niya ang babae. And the way she looked at Esmeraldo Pacheco with such hate and anger, he knew something was going on at hindi nga siya nagkamali. Kaya ng sabihin ni Pablo na game ang kanilang pustahan, agad siyang pumayag at nilapitan ito.

“What did you do to make her come to you? Mukhang suplada kasi ang babaeng iyon kagabi,” sabi pa ng kaibigan niya.

“I had my ways. I just gave her what she wanted. And she was willing to give it all just to have what she wants. She was that desperate,” sabi pa niya at napapangiti pa siya habang inaalala ang pinagsaluhan nila ng babae ng nagdaang gabi.

“Damn, man. Idol na talaga kita. Did you get her name? So maybe I can call her sometime?” sabi pa ng kaibigan niya.

Tumingin siya sa kaibigan at napailing – iling.

“Find someone else, Pabs. I might stick to this one a little bit,” tanging nasabi niya.

Napahalakhak si Pablo sa narinig na sinabi niya.

“This is a first. Si Lorenzo Villaruz III mukhang nagkaka – interes sa naka – one night stand niya.” pagtutudyo ng kaibigan.

“Gago!” natatawang sabi niya.

Natawa rin ang kaibigan niya tapos ay bahagyang sumeryoso. “But on a serious note, tumawag sa akin si Mr. Pacheco at galit na galit. Kailan mo daw siya kakausapin at mukhang tinataguan mo daw siya,” sabi pa nito.

“Bayaan mo siya. Natatakot lang iyon na maalis ang pangalan niya as member ng POAD,” sagot niya dito.

“Bakit nga ba? Bakit biglang – bigla nagka – sanction si Pacheco? Did he not follow any on the rules?” alam niyang maging ang kanyang kaibigan ay naguguluhan.

“Two months ago, I received a complaint from an investor na hindi daw tinapos ni Pacheco ang isang project nila sa Mindoro. Investor already paid in full pero wala pang nagagawa sa establishment. Seven storey building iyon and the budget cost fifty million. I know because I already sent someone to investigate the matter,” may pagkainis ang pagkakasabi niya noon. Idagdag pa ang nalaman niyang ginawa nito sa ina ni Elaina at sa pagtatanggi na anak nito ang babae.

“Pacheco is f*****g himself. Ano ba ang nangyayari ‘dun?” kahit ang kanyang kaibigan ay nagugulat sa mga pangyayari.

Napailing siya at napatawa. “Call it karma,” tanging sambit niya. “Sa dami ng inagrabyadong babae ng taong iyon, bumabalik na sa kanya ang ginawa niya.”

“Kayang – kaya mo naman palang maging head ng POAD, eh. I think you no longer need my help anymore.”

Kaya na nga ba niya?

Tatlong buwan pa lang naman siyang tumatayong presidente ng POAD magmula ng ma-stroke ang ama niya. Pero kung siya ang masusunod, hinding – hindi siya papayag na maging presidente ng organisasyong iyon. He doesn’t want to be an architect from the start. Pinagbigyan nga lang niya ang kanyang ama na iyon ang kurso na kuhanin noong kolehiyo siya para hindi ito ma – disappoint sa kanya pero sa malas ay ganoon pa rin ang nangyari.

He is a big disappointment for his family. This is according to his father.

Dahil pagka – graduate niya sa kolehiyo at makapasa sa board exams for Architecture ay umalis na siya sa bahay nila and decided to live the life that he always wanted. To be a race car driver. Even when he was young, he was always fascinated by cars. And when he had the opportunity, he flew to Cebu and pursued his dream. He trained as a speed racer and joined some competition locally and internationally and somehow created his own name in the racing world. He loves the fast lane, the adrenaline rush, the fame, all those beautiful women that always follows him. It is like an addiction that he cannot beat.

He also established himself in Cebu. He owns a car repair shop and an automobile buy and sell business. Talagang lumayo siya sa pangalan ng kanyang ama kahit na nga nakasunod siya sa pangalan nito. He wanted to be just Lorenzo Villaruz III na hindi laging nakasunod ang anino ng daddy niya. He just wanted to be himself.

Why can’t you be like Francis? He is a successful architect in the United States. Laging nasa broadsheets ang pangalan niya. Lagi siyang may interview sa t.v. All of his clients are the big names in the US. Pero ikaw? Naturingan kang panganay wala kang ginagawa sa buhay mo. Sayang ang lisensya mo dahil hindi mo ginagamit. Are you contented with your life? Drag racing? Womanizing? Mamamatay ka pa ng maaga diyan sa ginagawa mo. I need you to be like me.

But I am not like you dad. I am me. I have my own life. I have my own dreams. Pinagbigyan na kita sa gusto mo. I took Architecture just like what you wanted. Bakit hindi si Francis ang pabalikin mo dito at siya ang magtrabaho para sa iyo? Besides, si Francis naman ang magaling sa iyo. I am Lorenzo and I am not Francis. I will never be Francis and I will never be you.

Hinding – hindi makakalimutan ni Lorenzo ang pagtatalo nilang iyon ng kanyang ama. He can see the face of his dad na talagang galit na galit sa kanya. That was the first time na sumagot siya ng ganoon. Mas madalas kapag nagse – sermon na ito dahil sa tingin nito ay kabalbalan lang daw ang kanyang ginagawa, umaalis na lang siya. Ayaw na niyang makipagtalo dahil alam niyang walang kapupuntahan iyon. Lalo lang lumalaki ang distansiya ng samahan nilang mag – ama. The moment he became a race car driver, he felt his father already disowned him. Pakiramdam nito ay isang kahihiyan ang kanyang ginawa. Matapos ang pagtatalong iyon ay nalaman niyang isinugod ito sa ospital dahil nagkaroon daw ito ng stroke.

Imagine his guilt when he knew what happened to his dad. Alam niyang huli na para bumawi, kaya kahit labag sa kalooban ay tinanggap na rin niya ang desisyon ng board na siya ang tumayong presidente ng POAD.

“Trabaho ba ang nasa utak mo o ang babaeng kasama mo kagabi?”

Iyon ang tila nagpagising kay Lorenzo. Nakita niyang nakatayo na si Pablo sa harap niya. Pablo has been his friend since their childhood. Inaanak ito ng daddy niya at ng magtagal ay naging apprentice ng kanyang ama at talagang pinagkakatiwalaan nito sa negosyo at sa POAD. Ito rin ang tumutulong sa kanya para matutunan niya ang pamamalakad at pasikot – sikot ng organization at negosyo ng daddy niya.

“Maybe both,” natatawang sagot niya.

Maging ito ay natawa din.

“Any news about Francis? Alam na ba niya ang nangyari kay Tito Lor? It’s been three months pero hindi pa siya nagpaparamdam sa inyo,” sabi ni Pablo.

Napatiim – bagang lang siya ng marinig iyon. Si Francis ang nakababata niyang kapatid na matapos maka – graduate at makapagtrabaho ng ilang taon sa kumpanya ng daddy niya ay umalis para pumunta ng Amerika. Mahigit apat na taon na ito doon at ni minsan ay hindi man lang ito umuwi para dumalaw sa pamilya. Pero lagi itong ipinagtatanggol ng kanyang ama. Busy daw si Francis sa pag – build ng pangalan sa ibang bansa. His dad is too proud for his son at hindi siya iyon.

“He knows. But knowing my dad, even on his death bed he is still too proud for his son,” may halong hinanakit ang pagkakasabi niya noon. Huminga siya ng malalim at inubos ang laman ng hawak ng puswelo ng kape. “I don’t know. My mom said alam na daw ni Francis but hindi lang maiwan ang mga projects na naka – line up. Imagine that. Our father is sick pero mas importante pa ang mga projects niya.”

Naramdamam niyang tinapik siya sa balikat ni Pablo. Alam din kasi nito ang problema nila ng kanyang ama.

“Tito Lor will understand. He will know kung sino ang totoong nagmamalakasit sa kanya.”

Hindi siya kumibo. Ilang buwan na ring kinakain ng guilt feeling ang sarili niya. Kung sana ay hindi na lang siya nakipagtalo pa sa kanyang ama. Kung sana ay umalis na lang siya tulad ng madalas niyang ginagawa kapag nag – uumpisa ng mag – sermon ang kanyang ama. Mabuti na nga lang at last minute ay naisipan niyang dumalo sa pagtitipon ng POAD. Kahit paano ay may magandang nangyari sa kanya.