สิ้นสุดการรอคอย
วิ้งๆ…วิ้งๆ
แสงแดดอ่อนๆในช่วงยามเช้าทะแยงเข้าในดวงตาฉันทันทีที่ฉันเปิดผ้าม่านออก ห้องไอซียูที่บีเอ็มอยู่มืดมิดมาเกือบสิบวัน ทุกอย่างเหมือนปิดตายและถูกความเศร้าของฉันเข้าควบคุม แต่จากนี้ไป...มันจะไม่มีอีกแล้ว ฉันจะเปลี่ยน ฉันจะทำให้ห้องนี้เป็นห้องที่สดชื่น เพื่อต้อนรับการตื่นขึ้นมาอีกครั้งของบีเอ็ม เขาจะต้องพบห้องที่สดใส ไม่ใช่ห้องที่สภาพเต็มไปด้วยความเศร้าและเสียงกรีดร้องที่เจ็บปวดของฉัน
“หนักเป็นบ้าเลย ต้นไม้หรือกระสอบทรายวะเนี่ย = =+++” บีไอที่ถือกระถางต้นไม้มาสองกระถังบ่นกระปอดกระแปด ฉันอดค้อนด้วยความหมั่นไส้ไม่ได้
“แบกกระถางต้นไม้แค่นี้ทำเป็นบ่น”
“ว่าแต่เธอจะทำอะไรกับห้องนี้” บีวายถาม เขา บีเอและบีโอยกกระถางต้นไม้ที่ฉันสั่งมาวางไว้หน้าห้องน้ำ
“ฉันก็จะเปลี่ยนห้องนี้ยังไงล่ะ จากห้องที่เคยเต็มไปด้วยความเศร้า แถมยังมืดมิดซะอย่างกับเป็นที่อยู่ของผีดิบ ให้เป็นห้องที่เต็
