ตอนที่ 7 หวั่นไหว...ในตู้ -*-
2773 Words
หวั่นไหว...ในตู้ -*-
วันเปิดเรียนมาถึงอีกแล้ว ฉันต้องขอร้องให้พวกผู้ชายพันธุ์เถื่อนจอดรถให้ฉันลงก่อนถึงโรงเรียนเพื่อจะเดินเข้าไปเอง เพราะฉันกลัวว่าเดี๋ยวจะมีใครมาเห็นอีกเหมือนคราวที่แล้ว
“แน่ใจนะคะว่าไม่ให้เค้าเดินไปเพื่อนน่ะสุดที่รัก >_OO< เดี๋ยวสุดที่รักตื่นมาไม่เห็นฉันจะเสียใจ รีบๆไปเหอะ ฉันเองก็...อยากละเลงเลือดคนเต็มทนแล้ว”
“งั้นก็...ลุยเว้ย!” บีโอพูดเป็นคนสุดท้าย ก่อนที่พวกเขาทั้งหมดจะยกโขยงกันไปที่รังของหมูลมควันทั้งสามคน
“สะใจว่ะ ป่านนี้ไอ้บีไอและยัยผู้หญิงคนนั้นคงนอนตายคาตู้ไปแล้ว ฮ่าๆๆๆ”
ยังไม่ทันที่เจ้าของเสียงจะได้พูดอะไรต่อ ร่างของเขาก็เป็นอันต้องร่วงหล่นจากเก้าอี้เพราะโดนบีไอถีบเข้าเต็มๆกลางหลัง
“เสียใจด้วยว่ะ ที่กูมันอึด!” วีซ่าและพวกหน้าเหวอเมื่อเห็นเหล่าผู้ชายพันธุ์เถื่อนมายืนล้อมรอบไว้
“บังอาจมาทำร้ายภรรยาของฉัน ไม่อยากแก่ตายหรือไงวะ!!!”
บีเอ็มเข้าไปกระชากคอเสื้อวีซ่าขึ้นมาแล้วระรัวกำปั้นไปที่หน้าของเขาไม่ยั้งจนเลือดกลบปาก พวกของวีซ่าพุ่งเข้ามาหมายจะทำร้ายบีเอ็ม แต่ก็ถูกบีวายใช้เชือกตวัดมารัดคอแล้วลากไปซ้อมที่อีกมุมหนึ่ง
“กูไม่กลัวพวกมึงหรอกเว้ย!”
ผู้ชายร่างบึกบึนอีกคนพุ่งเข้าไปทางบีไอ แต่ก็โดนบีโอใช้กระบองทอนฟาฟาดซะจนทรุด
“อยากลองดีก็เข้ามาเลย”
บีเอในชุดยูคาตะชักดาบไม้ที่เสียบอยู่ในปอกกลางหลังออกมา ก่อนจะฟาดดาบลงบนหัวของผู้ชายคนหนึ่งที่พุ่งเข้ามา
“วันนี้แหละ!!! ฉันจะล้างบางพวกแกให้หมด!!!” บีโอตะโกนกร้าวพร้อมดวงไฟในดวงตาที่ลุกโชนขึ้น และจากสนามบาสก็แปรเปลี่ยนเป็นสนามรบได้เพียงชั่วครู่วินาที
ฟิ้ววว~
บูมเมอแรงของบีเอ็มทำงานได้ดีเกินคาด เขาเหวี่ยงบูมเมอแรงไปโดนผู้ชายสามคนเรียงกัน พวกของวีซ่าที่มาใหม่จนล้มระเนระนาด คราวนี้พวกเขาทั้งห้าคนรู้ดีว่ามันเป็นวันล้างบางจริงๆ เพราะคนของวีซ่าเริ่มทยอยกันมามากขึ้น เนื่องจากวีซ่าเองก็เป็นลูกของคนมีอิทธิพล ทำให้เขาพลอยมีลูกน้องมากไปด้วย
เสียงดาบไม้ไผ่ของบีเอฟาดเข้ากับท่อนไม้ของฝ่ายตรงข้ามที่ตีแสกหน้าเข้ามาดังกระทบกันเป็นระยะๆ บีไอเองก็เอาไม้เบสบอลไล่ฟาดหัวศัตรูที่พยายามวิ่งหนีอย่างเอาเป็นเอาตาย บีโอเหวี่ยงกระบองทอนฟาไปมาเพื่อไม่ให้ศัตรูเข้าถึงได้ พร้อมทั้งใช้กระบองทอนฟาเล่นงานศัตรูตอนทีเผลอ บีวายก็ใช้เชือกรัดคอฝ่ายตรงข้ามเข้ามาใกล้แล้วจัดการต่อยหน้าจนสลบแน่นิ่ง พวกเขาเห็นความเป็นความตายและการต่อสู้เป็นเพียงเรื่องสนุกเท่านั้น...
วี้หว่อๆๆๆๆ
“เฮ้ย! ใครแจ้งตำรวจฟะ!!!”
หนึ่งในพวกของวีซ่าตะโกนขึ้น ก่อนที่ทั้งหมดจะตะกุยตะกายกันวิ่งหนีไปคนละทิศคนละทาง พวกผู้ชายพันธุ์เถื่อนเองก็ตกใจไม่น้อยเหมือนกัน ก่อนที่บีเอจะเหลือบเห็นผู้หญิงผมหางม้าคนหนึ่งยืนแสยะยิ้มอยู่ออกไปไม่ห่าง เขามองไปที่ผู้หญิงคนนั้นด้วยความสงสัย เธอดูห้าวๆยังไงชอบกล และดูเหมือนเธอจะไม่สะทกสะท้านอะไรทั้งสิ้นกับการที่ถูกเขามอง
“บีเอ! ไม่หนีหรือไงวะ เดี๋ยวพ่อก็แห่เข้ามาจับหรอก”
บีไอหันมาตะโกนถามบีเอที่ยังยืนนิ่งอยู่กับที่ เขาหันไปทางบีไอแล้วพยักหน้าก่อนจะหันไปทางผู้หญิงคนนั้นอีกที แต่เธอก็...หายไปซะแล้ว บีเอขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วรีบวิ่งตามเพื่อนๆไป
- Writer
