ตอนที่ 5 บีไอ...คนที่ทำให้หัวใจอบอุ่น
2187 Words
ตอนที่ 5 บีไอ...คนที่ทำให้หัวใจอบอุ่น
ฉันวิ่งร้องเพลงอย่างอารมณ์ดีไปทางห้องเรียน ได้แยกจากพวกผู้ชายพันธุ์เถื่อนแล้วมีความสุขจังเลย >___._O___O<” ยัยเนียร์พุ่งเข้ามาเขย่าแขนฉันและล็อคคอฉันไว้แน่น
“แค่กๆ! นี่แกจะฆ่าฉันหรือไง” ฉันปัดมือมันที่กำลังล็อคคอฉันอยู่ออก เกือบตายเลยตู =____=;;;
“แกก็บอกมาสิ ว่าเรื่องจริงหรือเปล่า!” ฟาเลย์ช่วยเสริม พวกเพื่อนในห้องที่เห็นว่ากลุ่มฉันกำลังคุยเรื่องผู้ชายพันธุ์เถื่อนพวกนั้นก็นั่นเงียบกริบ หูผึ่งฟังกันอย่างตั้งอกตั้งใจ
“ไม่จริงเว้ย ฉันจะไปรู้จักคนๆดังอย่างพวกรุ่นพี่เขาได้ยังไง”
ฉันโกหกไปคำโต =O= นี่ถ้าตอนหลังยัยสองคนนี้จับได้ว่าฉันโกหก มีหวังมันสองคนจับหัวฉันกดลงโถส้วมแน่
“แล้วไป อย่าให้ฉันรู้นะว่าแกรู้จักกับพวกรุ่นพี่สุดหล่อทั้งห้าคนของฉันแล้วมาทำหมกเม็ด - -++”
ไอ้ห้าคนนั้นมันเป็นของยัยสองคนนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่นะ -*-
~ชิงเกอเบลคนงาม ง๊ามงาม ทั้งยังแสนน่ารักมีเสน่ห์ เซ็กซี่กว่าบริทนี่ย์ สเปียร์ หน้าตาดีกว่านาตาลี พล็อตแมน รับโทรศัพท์ด้วย~
“นี่แกยังใช้เสียงนี้เป็นเสียงเรียกเขาอยู่อีกเหรอ ทุเรศชิบเลย ทำไมไม่เปลี่ยนวะ”
“ก็ฉันชอบของฉัน เสียงนี้มันคือความจริง -. .-“
“ฮัลโหลค่า ชิงเกอเบลรับสายค่า”
[ยัยฉิ่งเหรอ]
“ไม่ใช่ค่ะ ชิงเกอเบลค่ะ” บังอาจผวนชื่อฉันเป็นฉิ่ง อย่าให้รู้นะว่าเป็นใคร -^-
[ฉันบีวาย]
“ใครนะ”
[บีวาย]
“( -_-) (-_- ) ( -_-) (-_- )” ฉันรีบมองซ้ายมองขวาว่ามีใครจ้องมาทางฉันบ้างหรือเปล่า และก็นับว่าโชคยังเข้าข้างสาวน้อยฉิ่งเอ๊ย! ชิงเกอเบลคนนี้ ที่ไม่มีใครหันมาสนใจฉันเลยสักคน
“นายโทรมาทำไม”
[ฉันไม่ได้อยากโทร แต่บีไอสั่งให้ฉันโทรมาและรอรับเธอ ตอนนี้ฉันอยู่ข้างๆประตูห้องเรียนเธอ รีบๆออกมาหาฉันซะก่อนที่จะมีคนมาเห็น]
“ว่าไงนะ!”
[แค่นี้นะยัยฉิ่ง]
“เดี๋ยวก่อน! เฮ้!” จะบ้าตาย TOT ไอ้พวกผู้ชายพันธุ์เถื่อนมันจะเล่นอะไรกันอี๊กกกกกกกก
“เอ่อ...ฟาเลย์ เนียร์ เดี๋ยวฉันมานะ ไปเข้าห้องน้ำแป๊บ”
“เออๆไปเหอะ เดินดีๆอย่าให้ตกส้วมเหมือนเมื่อวานนะ”
เนียร์พูดโดยไม่มองหน้าฉันแล้วหันไปเล่นไพ่กับยัยฟาเลย์ต่อ แหม...รักฉันกันจังเลยนะ -^-
ฉันรีบติดสปีดฝีเท้าวิ่งออกมาที่หน้าห้องแล้วก็เห็นไอ้ตัวต้นเหตุที่ทำฉันหัวใจเกือบวายเมื่อสักครู่ยืนเก๊กหยิ่งอ่านหนังสืออยู่ตรงประตูหลังห้องฉัน แหม...เขยิบมาอีกนิดหนึ่งนี่เห็นกันทั้งห้องเลยนะ - -*
“มีอะไร”
ฉันวิ่งเข้าไปหาบีวายแล้วถาม บีวายเงยหน้าขึ้นมองฉัน เขาไม่พูดอะไรทั้งนั้นแต่ปิดหนังสือแล้วคว้าแขนฉันลากลงบันไดไป เกิดอะไรขึ้นอีกเนี่ยยยย!!!
“นายจะพาฉันไปไหนห๊ะ” ฉันรีบถามทันทีเมื่อบีวายไขกุญแจรถแล้วผลักฉันเข้าไปข้างใน
“ไปดูการต่อสู้ที่ชัดเจนมากขึ้นและไปแหล่งมั่วสุมของพวกเรา”
บีวายพูดแค่นั้นก็ถีบฉันเข้าไปในรถทันที!!! อ๊ากกกกก TOT เจ็บปวด เล่นเอาก้นกบร้าวไปเลย ฉันได้คำตอบแล้วว่าใครในกลุ่มนี้เถื่อนที่สุด คำตอบคืออีตาบีวายขี้เก๊ก จอมหยิ่ง ยโส โอหังนี่ มันเป็นคนแรกที่ทำร้ายร่างกายฉันจนเจ็บปวดขนาดนี้ ฮืออออ
“นี่มันยังเรียนอยู่เลยนะ เพิ่งเริ่มเรียนภาคบ่ายเอง จะโดดเรียนเหรอ”
“อย่าถามมากได้มั้ยยัยฉิ่ง ฉันรำคาญ”
“ฉันชื่อชิงเกอเบล เรียกให้มันถูกๆหน่อยเซ่”
“ยัยฉิ่งเพราะกว่า อย่าเรื่องมากน่า”
“นายนี่มัน...อีตาขี้เก๊กเอ๊ย!”
“อยากโดนตบหรือไงห๊ะ!”
“...” ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก... ชิงเกอเบลได้จากโลกนี้ไปอย่างสงบ อาเมน T^T
- Writer
