ตอนที่ 3 ประกบ...สอง
2044 Words
“กรี๊ด!!!!!ปล่อยฉันนะไอ้ตุ๊ด!”
ฉันดิ้นเพื่อที่จะสลัดตัวเองออกจากอ้อมกอดไอ้กะเทยทุเรศนี่ TTOTT ถ้าโดนผู้ชายแท้ๆ กอดจะไม่เจ็บเท่านี้เลย ฮืออออ
“อะไรนักหนาเนี่ย ฉันเริ่มรำคาญเธอแล้วนะ เดี๋ยวก็เตะซะเลยดีมั้ยคะ!”
“O_O”
ตะ...เตะเหรอ หมอนี่พูดว่าจะเตะฉัน อ๊ากกกก ผู้ชายเถื่อน! เอ๊ย! ไม่สิ ตุ๊ดเถื่อน!!!
“ก็นายมากอดฉันทำไมเล่า แล้วใคร...ใครให้นายนอนห้องนี้!”
“เฮ้ๆๆ เธอมั่วหรือเปล่า นี่น่ะมันห้องฉัน ความจริงห้องของเธอน่ะอยู่ข้างล่างต่างหาก ข้างๆ ห้องเก็บของนู่น! อุตส่าห์ให้นอนเป็นผู้หญิงของฉันนี่ก็บุญแล้วนะ ยังจะบ่นอีก”
ไอ้ตุ๊ดระรัวมาเป็นชุดพร้อมกับทำท่าทางประกอบอย่างสมจริงสมใจ หรือมันจะโมโหจริงๆหว่า =___=
“นายจะบ้าหรือไง ฉันไม่อยู่ที่นี่ ไม่นอนที่นี่ และฉัน...จะกลับบ้าน!!!”
ฉันชี้หน้าไอ้ตุ๊ดก่อนจะลุกขึ้นยืนปัดกระโปรงและจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ ใครจะบ้ามาอยู่บ้านที่มีผู้ชาย ( หล่อๆ ) อาศัยอยู่ตั้งห้าคนเล่า ไม่มีทาง!!! ยิ่งเป็นผู้ชายพันธุ์เถื่อนอย่างอีตาห้าคนนี้ด้วยยิ่งแล้วใหญ่ ถ้าหล่อนิสัยดีจะไม่ว่าเล้ยยยย
แอ๊ด...
“ใครใช้ให้เธอกลับห๊ะ!ยัยคนใช้”
เสียงที่ไม่อยากได้ยินดังขึ้นจนได้ ฉันเหล่เปลือกตาไปมองไอ้โหดที่เดินหน้ามุ่ยเข้ามาพร้อมกับหมอนหนึ่งใบ -*-
“นายอย่ามายุ่งกับฉันนะ ฉันจะกลับบ้าน!!!”
ฉันไม่สนใจอะไรอีกต่อไป ผลักอีตาโหดไปอีกทางแล้วเดินไปที่ประตู แต่ร่างของฉันกลับถูกกระชากอีกครั้งอย่างแรง
“ใครสั่งให้เธอไป!!!”
อารมณ์ร้อนดั่งไฟเลยวุ้ยไอ้ผู้ชายคนนี้ T^T
“อย่ามายุ่งกับฉันนะ ฉันไม่อยากยุ่งกับพวกนาย เอาอย่างนี้ก็ได้ ฉันสาบานว่าจะไม่บอกเรื่องของพวกนายกับทางโรงเรียน ทีนี้จะปล่อยฉันไปได้หรือยัง”
ตอนนี้ไม่สนหน้าพรหมหน้าอินทร์ทั้งนั้น ออกไปจากที่นี่ได้ก่อนเป็นพอ อยู่แล้วรู้สึกเหมือนอยู่ขุมนรกที่หนึ่งพันสองร้อยแปดสิบห้า TTOTT
“ไม่!”
“เฮ้ย!” ฉันเริ่มเดือดแล้วนะ ไอ้บ้าพวกนี้มันจะเอายังไงกับฉันเนี่ย
“ก็ฉันบอกเธอแล้วไงว่าฉันไปขอเธอมาแล้ว >_O////__/////_<
เอ...ว่าแต่ฉันจะต้องอยู่ที่นี่จริงๆเหรอเนี่ย ทำไมเรื่องมันเกิดขึ้นไวแบบนี้วะ วันก่อนยังนอนอยู่ที่ห้องนอนบ้านตัวเอง พอเมื่อคืนได้มานอนที่นี่ซะแล้ว TOT แต่ช่างเหอะ ถึงหนีกลับไปไอ้ห้าคนนี้ก็ต้องไปตามฉันกลับมาแน่ ดูพวกเขาแค้นฉันจะตาย งั้นก็อยู่ๆไปก่อนก็ได้ เดี๋ยวพวกเขาเบื่อก็คงปล่อยฉันกลับบ้าน แต่ว่านะ...ถ้าพวกยัยฟาเลย์รู้คงตบฉันตาย ก็ยัยฟาเลย์กับเนียร์น่ะเป็นแฟนคลับตัวยงของไอ้ห้าคนนี้ - -“ เพราะงั้น...ฉันไม่บอกมันถือเป็นการตัดสินใจที่ถูกใช่มั้ย
“มาย่องทำอะไรอยู่ตรงนี้น่ะ”
ฉันสะดุ้งสุดตัวเมื่อมีเสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหลัง พอหันไปก็พบว่าเป็นบีเอที่อยู่ในชุดยูคาตะ -*- ตั้งแต่ฉันเข้าเรียนที่โรงเรียนนี้ ฉันก็เห็นบีเอในชุดนี้ตลอดเลย เขาไม่มีชุดอื่นใส่หรือไงนะ
“นายเองเหรอ ตกใจหมด”
“มาทำอะไรตรงนี้”
“อะไรเล่า”
“มาทำอะไรตรงนี้”
ถ้าฉันไม่ตอบคำถามเขา เขาก็คงจะไม่หยุดถามใช่มั้ย -*-
“จะไปหาอะไรกิน หิว เก็ตมั้ย”
“เธอเป็นคนใช้นะ จะมาหาอะไรกินในบ้านของเจ้านายได้ยังไง”
“นี่นาย!!!”
“ฉันไม่ใช่บีโอหรือบีเอ็มนะ ตะโกนใส่ฉันอีกทีเดียว ฉันฟาดเธอด้วยดาบแน่”
แล้วอีตาบีเอก็เงื้อดาบขึ้น ฉันถอยหลังกรูดไปสามเมตร มันเถื่อนกันหมดเลยหรือไงวะ TOT
“ลงไปที่ห้องครัว เธอต้องทำอาหารเช้าให้พวกฉัน”
“หาาา ฉันเหรอ ฉันเนี่ยนะ”
“แน่สิ เธอเป็นคนใช้นี่ -_-“ บีเอตอบหน้าตายก่อนจะเดินเลยตัวฉันไป “ตามฉันมา”
เขาเอี้ยวหัวมาพูดเบาๆแล้วเดินก้าวยาวๆต่อไป ฉันต้องรีบวิ่งตามเขาไปอย่างเร็ว ขาคนหรือขายีราฟวะ ยาวได้โล่เลย =[]=
“ฉันต้องการกินอาหารเบาๆในตอนเช้า เป็นหน้าที่ของเธอที่จะต้องเลือกว่าจะทำอะไรให้ฉันกิน ส่วนบีโอ หมอนั่นกินกาแฟตอนเช้ากับขนมปังอบเนย บีไอกินแฮม-ไส้กรอกกับน้ำอุ่น บีวายกินขนมปังกับไข่ดาว ส่วนบีเอ็มกินนมสตอว์เบอรี่กับช็อคโกแลต”
“หาาา”
นี่ฉันต้องทำของพวกนั้นจริงๆเหรอเนี่ยยยยย
- Writer
