วิกฤตรักมาเฟียร้าย

หมาป่าคืนรัง

แผนแตก หมาบ้ารอด ลูกแกะตัวใหม่

ข้อความและรูปถ่ายถูกส่งต่อกันในกลุ่มลับกลายเป็นประเด็นในทันที

มิรินหรือมารีญา ปากาโน่กลายเป็นสมาชิกองค์กรระดับที่ปรึกษาส่วนตัว ทั้งที่คนอื่นกว่าจะไต่เต้ามาได้ใช้เวลาครึ่งค่อนชีวิต

อีกฝ่ายเตือนว่าอย่าได้ปรามาสหล่อนหากกล้าเผชิญหน้ากับมาเฟียทั้งที่หนีเอาตัวรอดได้ก็นับว่าไม่ธรรมดา

“ราชสีห์จากดูลซัลดรอฟตอบรับแล้ว เขาจะร่วมประชุมลับรอบหน้าด้วยครับ” ฟรานเชสโก้ส่งข่าวถึงตระกูลวากเนอร์ที่เดิมเป็นคู่ค้ากับเดอ ลูก้ามายาวนานแต่ดันเต้เกลียดตระกูลนั้นเข้าไส้

พอได้ขึ้นสู่อำนาจก็ตัดขาดความสัมพันธ์ทางธุรกิจและตั้งตนเป็นศัตรู

“ดีมากฟรานเชสโก้ เดือนหน้าเจอกัน”

“ผมกำชับให้พวกที่โรมให้ระวังตัวกันไว้ ผมไม่รู้ว่าหมาบ้ารู้ลึกแค่ไหนแล้วใครที่หักหลังเรา”

“เห้อ…มาถึงจุดนี้แล้วสินะ ระวังหมาป่าไม่พอยังต้องระแวงกันเองอีก” เขารู้สึกเป็นกังวล แม้มีศักดิ์เป็นลุงของดันเต้แต่ไม่เคยนึกนับญาติด้วย

“ไม่ต้องกังวลไปนะครับ ผมมั่นใจว่าเราจะหาคนทรยศเจอครับ…” ทว่าคำพูดยังมีความไม่มั่นใจแฝงอยู่

ไม่มีสัญญาณบอกล่วงหน้าว่าไม่มีสิ่งใดราบรื่นอีกแล้ว

คฤหานส์เดอ ลูก้าใหญ่โตอลังการกว่าที่จินตนาการหลายเท่า

คนรับใช้ยืนเรียงแถวเพื่อโค้งต้อนรับเจ้านาย ดันเต้เดินอกผายไหล่ผึ่งสมกับเป็นผู้นำตรงข้ามกับสมาชิกใหม่โบกมือทักทายไปทั่ว ทุกคนต่างจ้องมองแปลก ๆ แล้วซุบซิบกันลับหลังถึงรูปลักษณ์ภายนอกที่ไม่ใช่อะไรที่เจ้านายโปรดปรานเลย

เมื่อมาถึงโถงรับแขกสุดหรูแขกคนโปรดของเจ้าบ้านก็ปรี่เข้ามาออเซาะทันที

“ดอนกลับมาแล้วเหรอคะ ฉันเป็นห่วงคุณแทบแย่เลยค่ะ” สาวผมบลอนด์ทอง นัยน์ตาสีฟ้า ผิวสีแทนเปล่งประกาย ขาเรียวยาวน่ามองราวกับบาร์บี้มีชีวิต “ฉันมารอคุณตั้งแต่เช้าเลยค่ะ คืนนี้ให้ฉันดูแลคุณนะคะ”

“วันนี้ยังก่อน”

แม้จะบอกปฏิเสธแต่มือไม้เลื้อยลูบคลำร่างงอนงามตามประสาพวกบ้ากาม มิรินยืนแก้มแดงอยู่ได้สักพักก็ถูกพ่อบ้านพาไปห้องพักส่วนตัว

“ชั้นหกเป็นพื้นที่ส่วนตัวของดอน ต้องได้รับอนุญาตเท่านั้นถึงจะเข้าไปได้นะครับ”

“ห้องเชือดอยู่ที่ไหนคะ” ที่ถามเพราะรู้จากในนิยายว่าดันเต้มีรสนิยมเรื่องบนเตียงที่ค่อนข้างแปลกคือชื่นชอบการมีสาว ๆ มาเป็นคู่นอนครั้งละหลายคน

“ผมไม่เข้าใจว่าคุณผู้หญิงพูดเรื่องอะไร”

“ดอนพาสาว ๆ ไปแซ่บที่ห้องไหนคะ รินจะได้ไม่ผ่านไปตรงนั้น”

“เอ่อ…ถือว่าผมไม่ได้พูดนะครับ” พ่อบ้านชี้ไม้ชี้มือจนเข้าใจตรงกันว่าชั้น 5 ห้องประตูสีแดง

“เข้าใจแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะคุณพ่อบ้าน เอ่อ…” เธอยื่นมือออกมาหมายทำความรู้จัก อีกฝ่ายโค้งรับแล้วขอตัวทันที

ไม่นานนักหน่วยรักษาความปลอดภัยมาเก็บลายนิ้วมือ สแกนใบหน้าและม่านตาพร้อมแจ้งสถานะให้ได้รับทราบพร้อมนาฬิกากับโทรศัพท์ที่แฝงเครื่องติดตามและระบบดักฟังไว้

นอกจากนี้ยังมีคีย์การ์ดสัญลักษณ์องค์กรใช้ผ่านเขตหวงห้าม

‘สวัสดียินดีที่ได้พบอีกครั้งนะ ยินดีกับชีวิตใหม่ในดินแดนใหม่นะมิริน…’ ระบบสื่อสารกับเธอผ่านนาฬิกาข้อมือ

“รับทราบค่ะ รินขอไปเดินสำรวจเมืองก่อนนะคะ” คนหนึ่งใจเบิกบานจนลืมว่าทำงานให้พวกมาเฟีย

ส่วนอีกคนเพลิงแค้นลุกโชนเมื่อต้องประชุมเร่งด่วนกับพวกตีสองหน้า แค่เห็นผ่านจอยังอยากควักปืนยิงให้พรุนเลย

เจอกันต่อหน้ามีนองเลือดแน่

“ผู้หญิงคนนั้นยังไม่ได้แสดงความสวามิภักดิ์หรอกหรือ มันผิดธรรมเนียมนะดอน” ที่ปรึกษาอาวุโสท้วงติง

“ไม่จำเป็น”

“จะเปลี่ยนข้อปฏิบัติตามใจชอบไม่ได้นะ เราทุกคนที่นี่ทำแบบนั้นถึงได้เป็นหนึ่งเดียวกันได้”

“จูบหัวแหวนคือความภักดีเหรอ!” ดันเต้ชูนิ้วกลางที่สวมแหวนประจำตระกูลให้องค์ประชุมดู ทุกคนได้แต่ส่ายหน้าอย่างเอือมระอา

“เนี่ยเหรอวะ ห๊า!” ว่าแล้วก็ชูนิ้วกลางย้ำ ๆ ใส่จอ

“ไอ้พวกลอบกัดก็เคยจูบหัวแหวนวงนี้มาก่อน”

“ตำแหน่งที่ปรึกษาต้องใช้คนที่ไว้วางใจได้ ดอนมั่นใจในตัวเธอแล้วงั้นเหรออยู่ด้วยกันแค่คืนเดียวเองไม่ใช่เหรอ” หนึ่งในนั้นค่อนแคะพร้อมเสียงหัวเราะ

“เมียมึงแซ่บกับคนงานในฟาร์มแล้วซื้อบ้านให้นักเต้นเปลือย มึงรู้ยัง?” คนฟังตัดสัญญาณหนีหลังโดนสวนกลับ การประชุมจบลงทันควัน แต่แผนการใหม่เพิ่งเริ่มต้น

จับตาดูลูกแกะ!