CHAPTER TWENTY TWO- PATIENT FORMOSA
It’s been one month since Cara and Nerius left Rivadelo to Paris pero naga-adjust pa rin siya. Wala rin siyang incoming projects dahil neag-leave siya ng tatlong buwan para makapag-focus siya sa pag-alaga sa kanyang Lolo Jaime. Naninibago siya lalo pa at hinahanap ng kanyang katawan ang nakagawian na niyang gawin. Mabuti na lang at bigla siyang nahilig sa paghahalaman kaya kahit papaano ay nalilibang siya.
“Mana ka talaga sa akin, apo.”
“La!” masyadong siyang abala sa padidilig nang halaman kaya hindi niya napansin na nasa likod na niya pala ito, tulak ang kanyang Lolo. “Gising na po pala kayo.” Maaga kasi siyang nagising.
“Wala ka pa yatang itinanim na hindi nabuhay, Marian.”
“Naka-tsamba lang po at syempre, dahil na rin sa turo niyo.
