“พี่นันท์ทำไงดี หมอสหภพจะไล่เราออกไหมนี่ เรามานินทาเขากับแฟนอย่างนี้ คงได้ยินเต็มสองหู โอ๊ย ซวยจริงๆเลยเรา” หนึ่งในลูกน้องของชุตินันท์ที่มานั่งร่วมวงสนทนาพูดขึ้นมาอย่างลำบากใจ
“ไม่หรอก รองผอ. ใจดีจะตายเมื่อกี้ยังยิ้มๆ ให้เราอยู่เลย... แต่ว่าสองคนนี้คบกันเหรอพี่ไม่เห็นรู้เลยคงจะเเอบคบกันเงียบๆ เหมือนที่มาหลบอยู่หลังพุ่มไม้เงียบๆ พวกเธอว่ามาหลบอยู่ลับตาคนอย่างนี้คิดจะทำอะไรกันนะ” ชุตินันท์ยังไม่เข็ดที่จะนินทาเจ้านายแถมยังหาประเด็นใหม่มาพูดได้หน้าตาเฉย
ลูกน้องทั้งสองคนของเธอเบนหน้าหนีไปคนละทางอย่างเอือมระอา มองตากับเพื่อนอีกคนก็รู้สึกว่าคิดคิดผิดที่ออกมานั่งข้างนอกงานกับหัวหน้าจอมนินทา...
“นี่คุณปล่อยก่อนจะลากฉันไปไหน” ตติยาภาขืนมือไม่ยอมเดินตามเขาหลังจากที่เขาลากมือเธอกลับเข้ามาในงาน...
“จากนี้ไปผมจะดูเเลคุณจะอยู่ข้างคุณจะไม่ให้คุณเสียหายหรือว่าด่างพร้อยอะไรอีก” เขาพูดขึ้นมา
“คุณหมายควา
