พราวดาวค่อนข้างเป็นคนมีฐานะ บ้านของเธอกินเนื้อที่กว้างขวางในละแวกนั้น ไม่ห่างกันนักมีห้างสรรพสินค้าที่ญาติของเธอเป็นเจ้าของ ที่จอดรถของคนที่มาร่วมงานจึงไม่ได้หายากนัก... สหภพเลือกจอดรถที่ห้างสรรพสินค้านั้นเพื่อที่จะหาร้านกาแฟเพื่อซื้อกาแฟเข้มๆ ดื่มเหมือนที่เคยดื่มทุกเช้า.. เมื่อหันมาถามคนสวยที่ยืนอยู่ข้างๆ ว่าอยากทานหรือเปล่าก็ได้สายตาไม่ค่อยดีนักกลับมา...
“ฉันไม่ดื่มหรอกกาแฟ เสียสุขภาพ”
“นี่คุณ อยู่ต่อหน้าคนอื่นทำตัวเป็นธรรมชาติบ้างก็ได้... อย่าทำเป็นหน้าตึงๆ เอาแต่ใจช่างประชดประชันให้คนเขาเข้าใจว่าผมเป็นคนกลัวเมียได้ไหม”
คำพูดของเขานั้นได้ผล คนหน้าเศร้าๆ หันมาแยกเขี้ยวใส่เขา
“กาแฟไม่กินงั้นก็กินชาเขียวกับครัวซองก์แฮมชีสรองท้องไปก่อนเถอะ... เดี๋ยวไปถึงงานถ้าไม่มีอะไรกินก็กินอะไรไม่ลง เชื่อผมสิ” เขาจัดแจงเองทุกอย่างให้คนที่อยู่นิ่งทำอะไรไม่ค่อยถูกนั่งโต๊ะรออยู่...
ตติยาภามองร่างสูงท
