Chapter 20:UNDERGROUND
1885 Words
"Nakatayo si Alessandro, nakaharap kay Hunter na nakaupo sa isang itim na upuan na may ngiti sa mga labi.
After working with him for years, this is the first time na nakita kong ganito kasaya si boss. Kahit hindi niya sabihin, makikita mo sa mukha niya. May maganda kayang nangyari sa pagitan nila ni Ms. Brina kagabi? tanong niya sa sarili, ngunit mabilis siyang nabalik sa realidad nang magsalita si Hunter.
"Aless, in my current condition, there's a possibility that our enemies will take further action against us. Iilan lang sa inyo ang nakakaalam ng nangyari sa akin. We need to keep my situation hidden while I'm still recovering," Hunter said.
"Yes, boss," sagot ni Alessandro.
"Oh! Siyanga pala, ipatawag mo dito si Brina ngayon din.
"Boss, maagang umalis si Ms. Brina para pumasok sa school. Pinaalalahanan din niya ako na inumin ang gamot mo on time," sagot ni Alessandro. Hindi mapigilan ni Hunter ang mapangiti ng palihim nang marinig ang sinabi nito.
"So, does this mean she's starting to worry about me? I am happy with how things are going now. Parang may magandang naidulot ang pagkaligtas ko sa kanya. Brina, kung alam mo lang kung gaano ako kasaya sa mga nangyayari ngayon," isip niya sa kanyang sarili.
Inabot niya ang mesa at ipinatong ang kanyang mga kamay para tulungan ang sarili na lumipat sa wheelchair. Agad namang hinawakan ni Alessandro ang braso niya at inalalayan siyang umupo.
Nang maayos na siyang nakaupo, mabilis siyang umalis sa pribadong silid at pumunta sa underground kung saan niya sinanay ang kanyang sarili.
Pagdating doon, iniabot ni Alessandro ang baril kay Hunter, na agad namang kinuha ito sa kanya.
Habang nakikinig sa buong silid, sinusundan niya ito sa kanyang isipan, bawat galaw. Agad na itinutok ni Hunter ang kanyang baril sa shooting target at pinindot ang gatilyo.
"Not bad, boss," sabi ni Aless nang tumama ang bala sa shooting target.
“Aless, pagdating ni Brina, ihatid mo siya sa akin. Oras na para turuan siya kung paano ipagtanggol ang sarili niya. Hindi ako pwedeng laging nasa tabi niya, lalo na ngayon sa kalagayan ko. Sabihin sa ating mga tao na bantayan siyang mabuti. Ayokong maulit ang nangyari sa kanya."
"Yes, boss," sagot ni Alessandro. Agad na ipinagpatuloy ni Hunter ang kanyang pagsasanay, gamit ang kanyang pandama ng pandinig nang ilang oras.
Boss, kakatanggap ko lang ng tawag mula sa mga tauhan natin na nagbabantay kay Ms. Brina. Pauwi na sila ngayon sa mansion. Napansin ko na may mga makabuluhang pagbabago kay Ms. Brina nitong mga nakaraang araw.
Good! I heard that, Aless. Siyanga pala, sunduin siya ngayon doon sa loob at dalhin siya dito sa underground. Oras na para dahan-dahan niyang malaman ang katotohanan tungkol sa akin.
Pero, boss, paano kung hindi niya matanggap ang ating mga illegal activities? Our organization could be in danger.
Naiintindihan ko ang iyong pag-aalala, Aless. I know that one day she will come to terms with all of this." Bumuntong-hininga si Aless at saka iniwan si Hunter na nakaupo sa kanyang wheelchair habang ipinagpatuloy niya ang kanyang pagsasanay.
After 15 minutes, narinig niya ang malalambot na yabag papalapit sa kinaroroonan niya.
Mabilis niyang minaniobra ang wheelchair saka hinawakan si Sabrina sa kamay at pinatong sa kanyang kandungan.
Nanlaki ang mata ni Sabrina sa gulat.
"Bakit ngayon ka lang dumating?" tanong ni Hunter na dumiretso sa kanyang pandinig.
Mabilis na bumuntong-hininga si Sabrina saka tumayo mula sa pagkakaupo sa kandungan nito at inayos ang kanyang t-shirt.
"Ah," sabi ni Hunter, na kumunot ang noo sa sakit. Nagmamadaling lumapit sa kanya si Sabrina at tumingin sa kanya.
"Masakit," sabi ni Hunter habang sinusubukang sukatin ang reaksyon ni Sabrina na nakatingin ito sa kanya.
"s**t, ang bango-bango," naisip niya habang inaamoy ang buhok nito.
Agad na napatingin sa kanya si Sabrina na nakataas ang isang kilay nang makitang nagkukunwari lang ito sa harapan niya.
"Anong sabi mo, masakit ba?" balik na sabi ni Sabrina sabay kurot sa tagiliran niya.
Biglang tumawa ng tahimik ang mga tauhan ni Hunter habang pinagmamasdan si Sabrina na kinurot ang tagiliran nito.
“Okay, okay, enough,” sabi ni Hunter dito.
“Oh! Sabi ni Sabrina, sabay inabot sa kanya ang isang mangkok na may laman na gamot.
“Gamot na naman?” reklamo ni Hunter.
“Of course, you need the medicine. Paano ka gagaling kung hindi mo iinumin ang mga gamot na ito?” mataray na sagot ni Sabrina.
“Ayoko,” tanggi ni Hunter na parang bata sa harap niya.
Agad na napapikit si Sabrina habang diretsong nakatingin sa kanya.
“Hindi ko akalain na may childish side itong lalaking ito,” bulong ni Sabrina sa sarili.
Mabilis niyang hinigop ang gamot sa mangkok at saka inilagay sa labi ni Hunter, na agad nitong kinagat.
“Ang sarap ng gamot na ito,” aniya na may malawak na ngiti sa labi.
“Parang lumalabas palagi ang flirtatious side niya,” bulong ni Sabrina.
"Come here, tuturuan kita ng ilang bagay. Kaya pinatawag kita dito," sabi ni Hunter. Nanlaki ang mga mata ni Sabrina sa gulat sa narinig mula sa kanya.
"What did you say? Tuturuan mo ako? Teka lang, Hunter, baka naman iba na 'yang ituturo mo sa akin. At isa pa, bulag ka at pilay. Paano mo ako tuturuan gaya ng sinasabi mo?" prangkang sabi ni Sabrina. Agad namang sinenyasan ni Hunter si Sabrina na lumapit sa kanya. Mabilis na sumunod si Sabrina; lumapit siya sa kinauupuan nito, pero bigla siyang napahawak sa noo niya ng pinitik iyon ni Hunter.
"Oo, tama ka, bulag at pilay ako, pero nakakarinig pa ako at may dalawang kamay," sagot ni Hunter sa malambing na boses. Napalunok ng kaba si Sabrina.
"Naku, may nasabi ba akong mali? Bakit ba ang sungit nitong bibig at hindi mapigilang magdaldal," aniya bago nagsalita. "Sorry ha, hindi ko sinasadya," diretsong paghingi ng tawad ni Sabrina.
"Don't feel scared, okay? Halika dito, hawakan mo itong baril," sabi ni Hunter sabay abot kay Sabrina ng baril, itinutok ito sa ibang direksyon.
Agad na kinuha ni Sabrina ang baril kay Hunter, nanginginig ang mga kamay sa kaba.
"Stay calm, alright? Don't worry, you won't die just because hawak mo ang baril; hindi ibig sabihin na may mangyayaring masama sa'yo. Ang baril na 'to ay siyang magpoprotekta sa'yo," paniniguro ni Hunter, sabay abot ng mga kamay ni Sabrina sa tagiliran niya.
"Come on, aim the gun at the target," utos ni Hunter. Lalong nanginginig ang mga kamay ni Sabrina habang itinutok ito sa target area.
Mabilis na sinenyasan ni Hunter ang kanyang koponan na tulungan siyang tumayo, na agad nilang sinunod.
Nang ganap na siyang nakatayo, mahigpit niyang hinawakan ang magkabilang kamay ni Sabrina sa sobrang pagyanig nito, at ginabayan siya kung paano hawakan ng wasto ang baril habang siya ay labis na kinakabahan.
"Do you forget? Your father is dead. How can you avenge the person who killed your father if you act like that?" bulong ni Hunter. Kumunot ang noo ni Sabrina at huminga ng malalim, ngunit natigilan siya nang biglang pumutok ang baril. Hindi ito tumama sa shooting target; sa halip, tumama ito sa malaking pader.
"Don't hide there, come out," Hunter said in a cold voice. Agad namang lumabas si Irish mula sa kanyang pinagtataguan sa likod ng malawak na pader.
"Bakit ka nandito, Irish?" straight to the point na tanong ni Hunter. Nagpanting ang tenga ni Sabrina sa kung paano nalaman ni Hunter na nasa likod ng dingding si Irish.
"Sini-spy mo ba ako?"
"Hindi, hindi naman sa ganun. Hunter, nakita ko si Sabrina na pumasok dito, kaya sinundan ko siya," sagot ni Irish na walang pag-aalinlangan.
"You are not allowed here. Get her out," mahigpit na utos ni Hunter sa kanyang mga tauhan. Mabilis nilang sinunod ang utos niya at sinamahan si Irish palabas ng underground.
"I'm sorry, hindi maganda ang pakiramdam ko ngayon. Next time na lang kita tuturuan sa paghasa ng baril," wika ni Hunter sabay na inaabot ang kanyang wheelchair at umupo ito.
"Pagkatapos, agad silang umalis sa underground at tinungo ang kanyang silid. Pagdating nila, "Want to take a shower? Pwede mo ba akong tulungan?" Anong ginagawa mo, Brina?" tanong niya, naramdaman ang mahinang simoy ng hangin sa kanyang mga mata.
"Well, nothing, just wondering. Paano mo nalaman na si Irish ang nasa likod ng pader? Bulag ka ba talaga, Hunter, o nagpapanggap lang?" sabi ni Sabrina habang sinusuri ang mga mata nito. Mabilis na hinawakan ni Hunter ang kamay na iwinawagayway iyon sa harapan niya at hinila siya palapit.
"I told you, I can't see, pero malakas ang pandinig ko," mahinang sagot ni Hunter habang inilapit ang labi sa labi ni Sabrina. Matiim na tinitigan ni Sabrina ang kanyang maroon na labi.
"s**t, parang mahulog ang panty ko. Bakit ngayon ko lang ito napansin? Mas gwapo pala siya kapag tinitigan mo nang maigi ang mukha niya. Ngunit mabilis siyang nabalik sa reyalidad nang pinitik ni Hunter ang kanyang noo.
"Let's go. Dalhin mo na ako sa banyo," utos niya sa malambing na boses. Agad naman siyang tinulungan ni Sabrina papunta sa banyo at nagtanggal ng damit. Habang hinuhubad ni Sabrina ang sinturon, napalunok siya ng magkasunod nang maramdaman ang malaking umbok sa pagitan ng mga hita nito. Nakaluhod siya sa harapan ni Hunter habang dahan-dahang binubuksan ang zipper ng pantalon, at pagkatapos ay maingat na hinubaran ito. Ngunit nanlaki ang mga mata niya nang makita ang napakalaking bato na halos punong-puno ang kanyang boxer brief na suot.
"Parang makagawa ako nito ng kasalanan, grabe, sobrang napakalaki naman nito! Mga ilang metro kaya ang haba," ani niya sa sarili habang nakatingin sa napakalaking bato ni Hunter na tila gumagalaw sa kanyang harapan.
Hindi man lang napansin ni Sabrina na bumagsak na ang pantalon nito sa sahig habang ang kanyang mga mata ay nakatuon lamang sa maumbok nitong p*********i.
"Come on, Brina, what are you waiting for? Gusto mo bang matikman ang live hotdog ko? Ayos lang sa akin kung gusto mong subukang kainin," sabi ni Hunter sa mahinang boses.
"Ano?" sagot ni Sabrina, nauutal ang dila sa pagsasalita. "Ano ka ba, Brina? Huwag kang lumandi sa kanya, okay? Kapag magaling na siya, sigurado akong babalik na naman ang pagkasuplado ng lalaking ito. Pero grabe, as in makalaglag talaga ng panty lalo na ang matipuno niyang pangangatawan. Siguro kung hindi lang masikip ang suot kong panty ngayon... Aba! Kanina pa ito nahulog sa sahig. Pero bigla siyang nabalik sa realidad nang pitikin ni Hunter ang kanyang noo.
"Pinagnanasaan mo ba ang katawan ko?" tanong ni Hunter sa malambing na boses.
"Ano? Anong pagnanasa ang pinagsasabi mo? Sobrang lakas ng hangin dito! Your dream, Hunter. Excuse me, hindi ikaw ang tipong lalaking gusto kong makasama, no?" sagot ni Sabrina ng diretso.
"Mabuti pa, maligo ka na lang at ako'y aalis na. Tawagin mo na lang ako kapag tapos ka nang maligo," sabi ni Sabrina at dali-daling nagpahakbang. Ngunit bigla itong natumba sa sahig. Nanlaki ang mga mata niya sa gulat nang mahawakan ang gumagalaw nitong alaga.
"Ayy, boto..." sigaw niya nang diretso. "Tamang-tama, naman kasi pagkahubad ni Hunter ng kanyang boxer brief na matumba siya." Napakagat-labi si Sabrina, namumula ang pisngi nito. Hindi niya alam ang gagawin sa mga oras na iyon.
"Napakamalas naman to sa kadami-daming puwedeng mahawakan, sa p*********i niya pa talaga," bulong ni Sabrina sa sarili.
- Writer
