2...NC+

2007 Words
ประเทศอังกฤษ “นายจะปล่อยให้รออยู่แบบนั้นจริงๆเหรอ นี่มันก็สามวันแล้วนะ” “นายจะไปแทนก็ได้นะ เรื่องไร้สาระทั้งนั้น” “แต่เขาบอกว่าพ่อนายส่งมานะ” “ฉันไม่เคยมีพ่อ! หุบปากแล้วไปทำงานซะ!” เสียงที่บ่งบอกว่าไม่พอใจในแบบที่นานๆทีจะเกิดขึ้นของ คริสเตียน คาสโนว่าหนุ่มแห่งเมืองผู้ดีที่ปกติแล้วจะอารมณ์ดีอยู่ตลอดเวลาทำเอา ทอมมี่ เพื่อนสนิทหนุ่มที่มีใบหน้าหวานราวกับผู้หญิงและยังเป็นทั้งเพื่อนและหุ้นส่วนธุรกิจต้องรีบเดินหนีออกไปทันที ปล่อยให้คริสเตียนได้แต่นั่งถอนหายใจหนักหน่วงออกมา เมื่อสามวันก่อนมีกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งขอเข้าพบเขาด้วยเหตุผลที่ว่าบิดาของเขาได้เสียชีวิตลงและต้องการให้เขาซึ่งเป็นบุตรชายกลับไปจัดการเรื่องพินัยกรรม พอได้ฟังคริสเตียนถึงกับหัวเราะออกมาเสียงดัง เพราะคิดว่าพวกนักต้มตุ๋นพวกนี้มาในรูปแบบนี้เสียแล้วก่อนจะไล่ให้กลับไป แต่กลุ่มคนเหล่านั้นกลับไม่ยอมไปไหน พยายามหาหลักฐานต่างๆนานามาอ้างว่าเขาเป็นทายาทของใครสักคนที่เมืองไทยจนกระทั่งชายหนุ่มได้เห็นรูปขอมารดากับผู้ชายเอเชียคนหนึ่ง ซึ่งเขาจะไม่เชื่อเลยถ้าในนั้นไม่ได้มีรูปเขาตอนแรกเกิดอยู่ด้วย ก่อนจะพลิกด้านหลังภาพที่มีลายมือภาษาอังกฤษเขียนเอาไว้อย่างประณีต คริสเตียน นราดล สมิธ เกิด 1 มกราคม 1991 ซึ่ง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นชื่อนี้ ชื่อที่รวมเอานามสกุลของสองตระกูลเอาไว้ด้วยกันตามแบบของลูกครึ่งที่คนส่วนมากนิยมตั้งชื่อแบบนี้ให้ แต่ถึงแบบนั้นเขาก็ยังไม่อยากเชื่ออยู่ดี เพราะไม่มีใครที่สามารถยืนยันได้ว่าคนในรูปเป็นบิดาของเขาจริงๆเมื่อมารดาของเขาก็เสียชีวิตไปแล้วด้วย “แอนนา โทรเรียกติช่ามาหาผมเย็นนี้ที่เดิม” เมื่อความเครียดเข้าครอบงำ คริสเตียนก็ยกโทรศัพท์โทรออกไปหาเลขาของเขาแล้วสั่งขึ้น ก่อนจะลุกเดินออกจากห้องทำงานไป เมื่อยังไงซะวันนี้เขาก็ไม่มีสมาธิทำงาน แต่พอเดินออกมานอกบริษัท กลุ่มคนพวกนั้นก็ยังไม่ไปไหน พอเห็นเขาเดินออกมาก็พากันรีบวิ่งตรงมาหาเขา “คุณคริสเตียน เราขอโอกาสสักครั้งเถอะนะครับ ถ้าคุณยังไม่ยอมฟังอยู่อย่างนี้พวกเราคงไม่ได้กลับไปเหมือนกัน ถือซะว่าเรื่องมันจะได้จบๆกันไปนะครับ” “ผมไม่...” ปากที่กำลังจะบอกปฏิเสธเหมือนทุกครั้งกลับต้องเงียบลงเมื่อดันมองไปเจอสายตาของทุกคนในตอนนี้ ที่กำลังบ่งบอกว่าเบื่อหน่ายไม่แพ้กันกับเขา “เฮ้อ งั้นผมจะให้โอกาสพวกคุณได้พูด แต่ผมไม่รับปากนะว่าจะเชื่อหรือทำตามความต้องการของพวกคุณ” “ครับๆ ขอแค่พวกผมได้แจ้งคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็พอ ส่วนเรื่องการตัดสินใจ ยังไงมันก็ต้องแล้วแต่คุณครับ” “อืม งั้นตามผมมา” และสุกท้ายชายหนุ่มก็ต้องเดินกลับขึ้นไปบนห้องทำงาน พร้อมกับคนที่มาจากประเทศไทยอีกสี่ห้าคน เพราะคิดว่าถ้าเขาไม่ยอมฟัง คนเหล่านี้คงตื๊อไม่ยอมกลับไปแน่นอน “ว่ามา” พอนั่งเรียบร้อย ชายหนุ่มก็บอกขึ้น ก่อนที่ทีมกฎหมายที่ถูกส่งมาจะเอาเอกสารต่างๆออกมาให้คริสเตียนได้ดู “คุณพ่อคุณเป็นเจ้าของธุรกิจโรงพยาบาลอยู่ที่เมืองไทย ซึ่งตอนนี้ท่านได้เสียชีวิตลงแล้ว...ส่วนนี่เป็นเอกสารที่ยืนยันว่าให้คุณซึ่งเป็นหนึ่งในทายาทต้องกลับไปรับทราบพินัยกรรม...” “หนึ่งในทายาทอย่างนั้นเหรอ?” “ครับ คุณมีน้องสาวซึ่งเป็นบุตรบุญธรรมของบิดาคุณ นี่ครับคุณแรกรัก น้องสาวของคุณ” ทีมทนายบอกขึ้นพร้อมกับยื่นรูปถ่ายที่มีรูปของคุณนิรุจและแรกรักไปให้ชายหนุ่มดู คริสเตียนหยิบมันขึ้นมาดูและพอเห็นคนในรูปหัวใจของเขามันกลับเต้นรัวขึ้นมาทันที แรกรัก... เขาจำได้ทันทีว่าคนในรูปคือผู้หญิงคนเดียวกันกับคนที่เขาพยายามตามหามาเกือบห้าปี ไม่นึกว่าโลกมันจะกลมขนาดนี้ อยู่ดีๆคนที่เขาอยากเจอกลับกลายมาเป็นน้องสาวบุญธรรมของเขาเสียได้ “โอเค ผมรับทราบในสิ่งที่พวกคุณต้องการแล้ว ทีนี้ก็กลับประเทศของคุณได้แล้วใช่ไหม งั้นผมขอตัวล่ะ” “ห๊ะ เอ่อ แล้วตกลงคุณจะไปร่วมเปิดพินัยกรรม...” “ขอคิดดูก่อน ถ้ายังไงผมจะติดต่อกลับไป และถ้าพวกคุณยังไม่ยอมกลับอีกก็อย่าหวังว่าผมจะทำตามที่พวกคุณต้องการ” คริสเตียนบอกขึ้นพร้อมกับเดินหนีออกไปทันที ทำเอาทีมกฎหมายที่ทนายไกรสรณ์ส่งมาถึงกับมองหน้ากันอย่างหนักใจ เพราะถ้าคริสเตียนไม่ยอมกลับไปร่วมเปิดพินัยกรรมจริงๆงานของพวกตนก็ถือว่ายังไม่จบ แต่ชายหนุ่มกับยื่นคำขาดออกมาแบบนั้น แล้วทีนี้พวกเขาควรทำอย่างไรกันดี “อื้อ อ๊า เดซี่ อ๊า ที่รัก อู้วววววว ใจเย็น อ๊า ใจเย็นที่รัก ผมต้องการปลดปล่อยในตัวคุณ อย่าพึ่งใจร้อน อ๊า เอาปากออกก่อนนะ อู้วววว เฮ้ย!!!! ไอ้คริส!!!! บ้าเอ้ย!” หน้าหวานที่ไม่ต่างจากผู้หญิงของทอมมี่กำลังเหยเกกับความสยิวซ่านที่ เดซี่ คู่ขาคนใหม่ล่าสุดกำลังกลืนกินแท่งรักของเขาอย่างบ้าคลั่งจนร่างสูงงอง้ำไปกับความต้องการที่กำลังจะแตกซ่าน แต่ยังไม่ทันที่จะได้ปลดปล่อยสองตาหวานกลับปรือขึ้นมองไปเห็นร่างสูงใหญ่ของคริสเตียนที่ยืนกอดอกมองมาที่เขาและเดซี่ด้วยสายตานิ่งสงบไร้ความรู้สึก ทำเอาสวรรค์ของทอมมี่ล่มลงทันที “เสร็จยัง” คริสเตียนถามขึ้น เมื่อเขาเข้ามาได้สักพักแล้วก็ยังไม่ทีท่าทีว่าเพื่อนจะหันมาสนใจ เขาเลยตัดสินใจยืนมองทั้งสองเริงรักกันเพื่อรอเวลาที่ทอมมี่จะเสร็จสมแล้วจะได้ว่างคุยกับเขา “เสร็จบ้าอะไรล่ะ พึ่งเริ่ม!...เดซี่จ๊ะ เอ่อ พะ...พอก่อนนะที่รัก” ทอมมี่พูดขึ้นด้วยความหงุดหงิด เมื่อสวรรค์ดันล่มต่อหน้าต่อตา ก่อนจะก้มลงไปมองร่างอวบอัดแสนเซ็กซี่ของเดซี่ที่ยังไม่ยอมหยุดกลืนกินน้องชายของเขาทั้งๆที่รู้ว่ามีคนเข้ามาในห้อง จนทอมมี่ต้องจับหน้าของเธอให้เงยขึ้นมามองเขา “แต่เดซี่ยังไม่อิ่ม” หญิงสาวปรือตาขึ้นมองพร้อมกับทำท่าจะลงไปกินแท่งรักหวานหอมของเขาต่อทั้งๆที่รู้ว่ามีคนเข้ามาในห้องก็ตามที “เอ่อ เดี๋ยวค่อยกินต่อนะ” “แต่เดซี่...” “เดี๋ยวผมพาไปช็อปปิ้ง” เมื่อดูท่าว่าเดซี่จะไม่ยอมง่ายๆเขาเลยงัดเอาสิ่งที่คิดว่าเธอต้องการที่สุดออกมาล่อ และเดซี่ก็ยอมละจากมันในทันที “โอเคค่ะ งั้นคุยเสร็จแล้วบอกเดซี่นะคะ เดซี่จะมากินต่อ จะกินให้หมดตัวเลย” “จ๊ะที่รัก ออกไปก่อนนะ” เสียงหวานของทอมมี่บอกขึ้นก่อนที่เดซี่จะเดินออกมาโดยไม่วายหันไปทำหน้าตาเซ็กซี่ใส่คริสเตียน เมื่อใครๆต่างก็รู้ว่าชายหนุ่มทั้งสองนั้นมีบทรักที่น่าหลงใหลกันขนาดไหน “มีอะไร! โทรมาบอกให้ฉันไปหาก็ได้นี่ ไม่เห็นต้องมา” “ฉันก็ไม่ได้บอกให้แกหยุดนี่ ทำต่อให้เสร็จเลยก็ได้ฉันรอได้” คริสเตียนแกล้งบอกขึ้นอย่างนึกสนุก เมื่อตอนนี้หน้าหวานๆของทอมมี่แดงเป็นลูกแอปเปิ้ลเลยก็ว่าได้ “ทำต่อบ้าอะไร! มีอะไรก็พูดมา” ทอมมี่รีบจัดการกับตนเองก่อนจะถามออกมา “ฉันคุยกับพวกนั้นแล้ว” คริสเสียนเดินมานั่งก่อนจะพูดขึ้น “ห๊ะ พวกลูกน้องพ่อนายน่ะเหรอ แล้วเป็นยังไง” “อืม พวกนั้นบอกว่าฉันต้องกลับไปรับมรดกอะไรประมาณนั้น” “เฮ้ย! จริงดิ นายก็ไปสิ อยู่ดีๆก็มีคนมาบอกให้ไปเอาสมบัติ จะมีอะไรดีกว่านี้อีก” เมื่อจัดการกับตัวเองเสร็จ ทอมมี่ก็เดินมานั่งลงตรงข้ามกันกับคริสเตียน “แรกรัก...ผู้หญิงคนนั้นเมื่อ 5 ปีก่อน...” “หือ? อะไร นายบ้าเหรออยู่ดีๆก็พูดถึงผู้หญิงคนนั้นอีกแล้ว ไหนว่าเลิกคิดไปแล้วไง” ทอมมี่ถามขึ้นเมื่อเขาเองก็รู้จักผู้หญิงที่คริสเตียนเคยพร่ำเพ้อให้ฟังว่าสวยอย่างนั้นถูกใจอย่างนี้เพียงแค่เจอกันโดยบังเอิญจนถึงขั้นให้คนตามหาว่าเธอเป็นใคร แต่ด้วยไม่มีข้อมูลอะไรเลยแม้กระทั่งรูปถ่าย สิ่งเดียวที่รู้คือชื่อของผู้หญิงคนนั้น ทำให้ไม่สามารถหาเธอเจอได้ “เธอเป็นน้องสาวฉัน” “ห๊ะ!!! แกพูดบ้าอะไรวะ ฉันไม่เข้าใจ” จากนั้นคริสเตียนเลยเล่าในสิ่งที่พึ่งรู้มาให้กับเพื่อนสนิทฟังพร้อมกับเอารูปของแรกรักที่หยิบมาด้วยให้ทอมมี่ดู “ผู้หญิงหน้าจืดๆคนนี้เนี่ยนะที่แกหลงใหล” และพอทอมมี่ได้ดูก็พูดขึ้นมาทันที เมื่อในรูปนั้นแรกรักที่แทบเหมือนไม่ได้แต่งหน้ากำลังยืนยิ้มอยู่ข้างกายคุณนิรุต ดูยังไงก็ไม่เข้าตาเขาเลยสักนิด แถมผู้หญิงที่คริสเตียนควงส่วนใหญ่ก็แตกต่างจากผู้หญิงในรูปอย่างสิ้นเชิง “ตอนนี้ไม่แล้วล่ะ” “เออ จะเป็นไปได้ไงก็เธอเป็นน้องสาวของนายนี่ แล้วนี่ตกลงนายจะไปที่นั่นเหรอ” “ไม่ล่ะ สมบัติอะไรนั่นฉันไม่เคยต้องการเลยสักนิด” “อืม แค่ที่มีนี่ก็ใช้ไม่หมดหรอก แล้วมาหาฉันทำไม” และพอเรื่องนั้นจบลงทอมมี่ก็อดถามขึ้นมาอย่างรู้สึกเคืองไม่ได้ ไม่รู้ป่านนี้น้องเดซี่ของเขาไปอ้าขาให้คนอื่นแล้วรึเปล่า อุตส่าจ่ายเงินไปซะเยอะเพื่อให้เธอมาบริการแท้ๆ “ก็แค่แวะมาบอก” “อืม มาแค่นี้ใช่ไหม งั้นแกก็กลับไปได้แล้ว” พอเสร็จ ทอมมี่ก็รีบไล่คริสเตียนทันที “อะไร หรือว่าจะต่อกับน้องเดซี่สุดเซ็กซี่ของแก...อืม ฉันว่าพอฉันเดินออกไปเธอต้องเดินตามฉันไปที่ห้องทำงานแน่” “เฮ้ย! อย่านะเว้ย! ฉันซื้อมาแพง ไปหาคนอื่นสิวะ แกมีเป็นร้อยนี่” “ฮ่าฮ่าฮ่า เออ ฉันไม่เอาของแกหรอกน่า กลิ่นสาปคงยังอยู่ ไปล่ะ” “ไอ้คริส! ไอ้เพื่อนเวร” “ฮ่าฮ่าฮ่า” ก่อนจะไปคริสเตียนก็ไม่วายแกล้งออกมาอีกครั้ง จนทอมมี่ต้องตะโกนด่าเสียงดัง ก่อนจะได้ยินเสียงหัวเราะชอบใจของคริสเตียนดังขึ้น และพอพ้นร่างใหญ่ของคริสเตียนหน้าตางอง้ำก็เริ่มเปลี่ยนไป “เฮ้อ ยิ้มได้สักทีนะไอ้เพื่อนเวร” ทอมมี่พูดขึ้นเพราะหลายวันแล้วที่คริสเตียนเอาแต่อารมณ์เสียและทำหน้านิ่วคิ้วขมวด แค่ได้เห็นว่าเพื่อนอารมณ์ดีขึ้นเขาก็เบาใจแล้ว และพอคริสเตียนออกไป ร่างอวบอัดที่เต็มไปด้วยเนื้อนมไข่ของเดซี่ก็กลับเข้ามา และก็ไม่รอช้าเธอแทบเปลื้องผ้ามาตั้งแต่ประตูทางเข้า จากนั้นเสียงครวญครางแห่งความสุขสมของทั้งสองก็ดังสอดประสานกันขึ้นไม่หยุด
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD