ARSLAN’DAN…
Yatak odasının kapısını ayağımla tekmeleyerek açtığımda kucağımda ayaklarını belime sarmış kadınımın bir yandan da boynuna yumulmuştum.
“Arslan iz kalacak”
“O zaman iz geçene kadar dışarı çıkmayız yavrum”
Kıkırdadı.
Usul usul yatağa taşıdım daha şimdiden sertleşmiştim. Bana neler yaptığının farkında mı acaba?
Yatağa yatırdığımda o iri yeşil elmalar yüzüme bakıyordu. Yanına tırmandım sırt üstü yatırıp üzerine abandım. Kulağıma uzandı.
“Arslan bir şey diyeceğim lakin utanıyorum”
Yüzüne bakmaya çalıştım izin vermedi yüzünü boynuma gömdü.
“Söyle mühür gözlüm”.
“Ben”
“Sen?”
“Ben sadece bir kere yaşadım onda da hamile kaldım sonra da bebeğimi düşürdüm”
Anlamamıştım kaşlarımı çattım.
“Yani demem o ki tecrübeli değilim”
Şu söylediği şeyin beni ne kadar mutlu ettiğinin fa
