ÖMÜR’DEN…
“Törpü çorabımın tekini bulamıyorum gördün mü?”
Yatağımın üzerine oturdum gözlerimi sıkı sıkı yumdum. Tam üç gündür aynı evi paylaşıyoruz. Daha doğrusu ben genelde odamda oluyorum. Ve üç gündür Törpü çorabım nerede? Törpü çayı koydun mu? Kemerimi buldun mu? sorular silsilesinin arasındayız.
Hayatım boyunca bunu hayal etmiştim. Arslan ve ben aynı evin içinde. Dört yaşındaydım. Onu ilk gördüğümde. Kreşe giden bir kız çocuğu. Kardeşi Nihat ile aynı kreşe gidiyorduk. Ve aynı sitede oturuyorduk. Daha doğrusu biz sitenin en uç noktasındaydık. Biraz daha görünmeyen tarafında. Çekirdek ailemde annem sürekli işi olan bir kadındı. Davdan davaya koşar davası olmadığı zamanlarda da babama aşkla bakan gözlerle onu mutlu etmeye çalışırdı.
Babam zaten daima yurt dışında işleri olan bir adam
