RAHİME’DEN…
ÜÇ SAAT ÖNCE…
Şu ahir ömrümde yine yeniden bir kız istemeye katılacağım. Hem de en kıymetlilerimden birininkine.
İbrahim Doğu.
Harika bir asker kalbi mis gibi bir çocuktu. Merhameti dağları aşardı. En zaman Dörtdivan’a uğrasa elinden ne iş gelirse yapardı. Bulaşık yıkamışlığı bile var “Hacer’e ablam çok yoruldun biraz dinlen” diyerek
Tabi bu merhametinin karşılığını her zaman alamadı. Umay o da benim askerim lakin çok üzdü evladımı. Görmedi, ilgilenmedi, gördüğü zamanlarda da hor gördü aşağıladı. Ne ben ne Börteçine ilişkilerine karışmadık. Haksızlık olmasın diye. Fakat Umay iyi bir asker berbat bir sevdalıydı.
Kendi ezilmişliğinin faturasını daima İbo’ya kesti. Sonunda da kırdı yavrumun kalbini. O da kendine yakışanı yaptı istenmediği yerde durmadı. Hayat bu işte. Karşıs
