ÖMÜR’DEN…
Şu taraftan gidersem görülmezdim. Kedi yavrusu beni Muş’a bırakıp göreve gitmiş üstelik tüm işarlarıma rağmen götürmemişti. Oysa tarikatı benden iyi bilen yoktu. Üstelik kaçış yollarını da biliyordum. İtaat etmiş gibi yaptım.
Akıncı’da gitmişti. Dolayısıyla Tahsin’de yoktu. Kaçabilirdim bence. Sevdiğim adam orada çatışırken benim burada durmam kabul edilemez. Ve onu korumak için elimden geleni yapmaya hazırım.
Köşeyi döndüm ki Köşe başlarını tutmuş kayınlarımı gördüm.
“Siktir” atmaca gibilerdi.
Tamam Törpü sakin başka bir kör nokta düşün.
Düşün.
Düşün.
Tabi ya cephanelik arkası. Hızlıca o tarafa attım kendimi. Duvara tırmandım ve aşağı atladım mı bitti gitti.
Daha duvara tırmandım ki
“İyi akşamlar yenge” dedi bir ses. Arkamı döndüm.
Tuna.
Yanında da Harun babam.
“Val
