ÖMÜR’DEN…
Ebru’nun evinden çıkmadan önce sıkıca sarıldım arkadaşıma. Hayatım pamuk ipliğine bağlı yaşadığım için kimi ne zaman görürüm bilmiyordum. O da bana sıkıca sarıldı ve kulağıma fısıldadı.
“Ömür bu adam sana çok aşık bunu sakın unutma”.
Âşık olan adam gerçekleri öğrendiğinde bırakır gider mi? Gitmek istese engel olmazdım ki. İstediğim tek şey beni bir kere bağrına bassın. Yaşadıklarımın 14 yıldır yalnız taşıyorum birazcık omuz versin hepsi bu.
Oysa o ne yaptı. Gözünün önünde olmayayım diye bıraktı gitti. Sonra gelip bulduğunda ise etrafımda kim varsa kırıp geçirmek oldu.
“Bizden olmaz Ebru. Lakin sana Sedat ile mutluluklar dilerim. Belki ki bir Silahtar erkeği hakkını vererek seviyor” dedim.
Benimki sürekli ya aklıma küçük diyordu ya da bağıra bağıra gitmeme müsaade etmeyeceği
