ÖMÜR’DEN…
İçinde bulunduğum halden öyle memnundum ki sanki yemyeşil kırlarda yalın ayak yürüyormuşum gibi bir his içerisindeydim. Buradan gitmek istemeyen tarafımı başka bir yerde ısrarla çağıran biri varmış gibiydi.
Sanırım uyuyordum ve uykumdan beni ısrarla çıkmaya çalışan şey başımın altında deli taylar gibi dört nala koşan bir kalp sesi oldu. Nerede olduğumu anlamak için gözlerimi açtım. Hala Arslan’ın kucağındaydım. Ben onun kucağında uyuyakalmışken o bir eli ile usul ulsu ve mayışık hareketlerle belimi diğer eli saçlarımı okşuyordu.
Hele kalbi. Ne oldu da böyle atmaya başladı acaba? O kadar hızlıydı ki dışarıdan duymama imkansızdı.
“Arslan?”
“Uyandın mı yavrum.”
“Burada mı uyudum.”
“Başka yerde uyumana izin vermezdim ki.”
“Ne kadar süre oldu uyuyalı?”
“İki saat.”
Kalkmaya ç
