SEDEF’ TEN…
Ben ona, yaralarına bakmak için dokundum. Soydum çünkü emin olmam lazımdı. Göbek deliğinden aşağıda hiçbir hasarı yoktu. Göğüs kısmındaki yaralar için de kendi tedavimden uygulayacaktım. O da kıyafetlerini çıkarınca sanmış ki. Düşüncesi bile iğrenç.
Yanıkları bu kadar kötü olmasa dokunmazdım. Dokunmam ben kimseye. Sevmem çünkü. Bana da dokunmasınlar isterim. Hele yabancıların dokunması işkence gibi. Kimseyi yaklaştırmam yanıma. Tanıştığımızda elini sıkmadım hiç mi fark etmedi?
Nasıl yapar bunu? İznim olmadan nasıl dokunur bana? İzin vermiyorum diye bağırdım ama duymadı. Onlar da duymazlardı. Çok bağırıyorum diye ağzımı bağlarlardı. Küçüktüm, kaçamadım ellerinden. İstedikleri her şeyi yaptılar bana. Her şeyimi çaldılar. Tecavüzler, işkenceler…
Büyüdüm, güçlendim sanıyordum.
