นรกขุมไหนก็ไม่น่ากลัวเท่ากับตกนรกในใจ
ผมตัวชาหน้าร้อนแทบไหม้ ผมไม่ได้หูฝาดผมกำลังถูกผู้หญิงต่ำต้อยคนหนึ่งปฏิเสธสิ่งที่ผมมอบให้ ผมเคยเป็นผู้ชนะไม่เคยคิดเหมือนกันว่าจะมีคนกล้าฉีกหน้าผมแบบนี้เลย
“เธอไว้ใจได้เหรอ”
“อย่าไว้ใจดิฉันเลยค่ะ แต่ขอให้เชื่อใจ ดิฉันไม่ใช่คนที่เริ่ม ย่อมไม่มีทางที่จะสานต่อ”
เหมือนกำลังถูกแดกดันด้วยคำสุภาพ หล่อนเหน็บแนมผม ใช่ซี! ผมเป็นฝ่ายเข้าหล่อนและหลอกล่อหล่อนจนได้สิ่งที่ต้องการ แต่ผมก็ไม่เคยยอมให้ใครก็ตามลูบคม ยิ่งผู้หญิงชั้นต่ำอย่างแพรฟ้าอย่าได้คิดทำเชียว
หล่อนไม่ใช่แค่ทำ แต่กำลังเหยียบย่ำศักดิ์ศรีผม
“ที่นี่สวยไหม?” ผมเปลี่ยนเรื่องพูดหลังคิดแผนขึ้นไม่ได้สดๆ ร้อนๆ
หล่อนไม่ได้ตอบแต่ท่าทางเลิ่กลั่กตอนที่เดินผ่านประตูเข้ามาบอกผมอย่างดี
“มันราคาสูงอยู่นา อยากได้ไหมล่ะ” ผมเริ่มล่อเหยื่อและมันเคยใช้ได้ผล
“...”
“ฉันยกให้เธอก็ได้ แต่ขอนอนด้วยอีกครั้ง”
“ไม่ค่ะ” บะ.
