รัก(ในที๋)ลับ MIDDAY

-รัก(ในที่)ลับ มหาวิทยาลัยXX รถสปอทคันหรูจอดอยู่ด้านหน้ามหาลัยในฝั่งตรงข้าม ชายหนุ่มรูปหล่อเจ้าของรถนั่งรอนิ่งๆ ก่อนจะค่อยๆถอดแว่นตากันแดดที่ใส่ออก เมื่อเขาเห็นใบหน้าหวานๆของหญิงสาวที่เขากำลังรอ โยเกิร์ต สาวน้อยวัย19ที่กำลังเรียนมหาวิทยาลัยในปีแรก กำลังเดินออกมาพร้อมกับเพื่อนๆอีกสองคน เมื่อสายตากลมโตหันมาเห็นรถสปอทแสนคุ้นตา ก็เอ่ยลาเพื่อนๆ จนกระทั่งเพื่อนๆของเธอขึ้นรถเมล์กลับไปกันหมด เธอจึงเดินมาที่รถของชายหนุ่มที่จอดอยู่ "สวัสดีค่ะ" "ทำไมวันนี้เลิกเรียนช้าจัง" มิดเดย์เอ่ยถามโยเกิร์ตที่เพิ่งเดินขึ้นรถมาแล้วกำลังคาดเข็มขัด เพราะวันนี้เขามารอเธอนานกว่าปกติเกือบสองชั่วโมง "โยมีส่งรายงานกลุ่มค่ะ เลยช้า พี่เดย์มานานแล้วเหรอคะ" "อืม มาเกือบสองชั่วโมงแล้ว" "อ้าว มาไวจัง" "น่าจะโทรบอกพี่สักหน่อยว่าจะเลิกช้า...ลืมใช่มั้ย" มิดเดย์เอ่ย "โยยุ่งๆ ขอโทษนะคะพี่เดย์ อย่าโกรธโยนะๆๆๆๆๆ" "ทุกทีเลย" มิดเดย์ไม่เคยโกรธโยเกิร์ตลงจริงๆ เมื่อพอจะโกรธ เธอก็อ้อนจนเขาหายโกรธได้ทุกครั้งไป ทั้งที่เธอมักจะชอบลืมนัดเขาบ่อยๆ "พี่เดย์ วันนี้กินอะไรดีคะตอนค่ำ หรือพี่ต้องไปทำงาน" โยเกิร์ตเอ่ยถาม "วันนี้ไม่ไป โยจะทำอะไรให้พี่กินดีล่ะ คืนนี้นอนกับพี่ใช่มั้ย" มิดเดย์เอ่ย "พี่อยากให้โยนอนด้วยมั้ยล่ะ" "ไม่น่าถามเลย รู้ทั้งรู้คำตอบนะ" มิดเดย์เอ่ย "ฟ่อดดดดด" โยเกิร์ตเอื้อมตัวไปหอมแก้มมิดเดย์ฟ่อดใหญ่ ในขณะที่เขากำลังขับรถกลับคอนโด "หายงอนนะคะ ไม่ชอบเห็นพี่งอนเลย" โยเกิร์ตเอ่ย "พี่ไม่ได้งอน พี่แค่น้อยใจต่างหาก" "พี่เดย์ ดีกันนะๆๆ" "เฮ้อออ ตลอดเลย" มิดเดย์ยิ้มบางๆก่อนจะส่ายหัวเบาๆแล้วขับรถต่อกลับจนถึงคอนโด วันนี้โยเกิร์ตจะนอนค้างกับเขาไม่ได้กลับหอพัก เธอกำลังวุ่นกับการทำมื้อค่ำ ส่วนตัวเขาเองก็นั่งทำงานที่หน้าคอมรอไปพรางๆ "เสร็จแล้วค่ะพี่เดย์ กินข้าวก่อน" "อ่อ อืม" หลังจบมื้อค่ำ ทั้งคู่แยกย้ายกันอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า มิดเดย์ที่กำลังยืนเช็ดผมให้โยเกิร์ตอยู่หน้ากระจกก็ลอบมองใบหน้าขาวๆของเธอแล้วเผลอยิ้มออกมา "ยิ้มอะไรค่ะ" "เปล่า" "โยน่ารักใช่มั้ยล่ะ" โยเกิร์ตเอ่ยแซวก่อนเงยหน้ามองมิดเดย์ที่ยืนอยู่ด้านหลังกำลังเช็ดผมที่กำลังหมาดๆให้ "น่ารัก" "พี่เดย์ เบาๆหน่อย หัวโยจะหลุดแล้วอ่า แกล้งเหรอเนี้ย" มิดเดย์กดยิ้มและขำในลำคอเบาๆเมื่อเขาหยอกล้อเล่นกับโยเกิร์ตจนเธอผมยุ่งไปหมด "พี่เดย์ พี่ไม่ไปทำงานคืนนี้ ไม่เป็นอะไรเหรอ" โยเกิร์ตเอ่ย "ไม่เป็นหรอก พี่สาวพี่มันเข้าไปดูอยู่ พี่ไม่ต้องไปก็ได้" "อ่อ คลับใหญ่ขนาดนั้น พี่ดูแลกันเอง เก่งเนอะ" "พี่เก่งทุกเรื่องแหละ" "ว๊ายยย พี่เดย์ จะทำอะไรค่ะ เดี๋ยวหล่น" มิดเดย์อุ้มโยเกิร์ตขึ้น ก่อนจะพาเธอเดินเข้าไปที่เตียงนอนของเขา "ไม่รู้จริงๆ หรือแค่อ่อยพี่เล่น??" มิดเดย์เอ่ย "อ่อยตอนไหนค่ะ" "ที่นั่งยกแข้งยกขาขาวๆวับๆแวมๆ จนพี่ของขึ้น ไม่ได้อ่อย??" "ไม่รู้ซิ" มิดเดย์กดยิ้มเมื่อเห็นใบหน้าไม่รู้ไม่ชี้ของโยเกิร์ต ก่อนขึ้นคร่อมแล้วจูบกับเธออย่างเร้าร้อน มิดเดย์ที่นอคร่อมร่างโยเกิร์ตอยู่บนเตียง เขามองหน้าเธออยู่แบบนั้นด้วยสายตารักไคร่จนโยเกิร์ตเอ่ยถามเมื่อไม่เห็นเขาทำอะไรกับเธอสักที "พี่มองหน้าโยแบบนี้ทำไมค่ะ" "เมียใครน่ารักจัง" มิดเดย์เอ่ยพรางยิ้มบางๆ และเป็นโยเกิร์ตเองที่ยิ้มตอบและเงยหน้าขึ้นจูบปากของเขาพรางใช้แขนทั้งสองข้างโอบคอเขาลงไปหาตัวเอง ทั้งคู่จูบกันอยู่แบบนั้น เมื่อมือหนาของชายหนุ่มค่อยๆถลกกระโปรงชุดนอนของหญิงสาวขึ้น จังเร้าร้อนก็บังเกิด เสียงเหนื่อยหอบจากแรงกำหนัดที่เกิดขึ้นของทั้งคู่ ดังอยู่นานนับชั่วโมง มิดเดย์เป็นผู้ชายที่แสนจะอ่อนโยนเวลาที่อยู่กับโยเกิร์ตตามลำพัง แต่เมื่อตัวตนที่อยู่ต่อหน้าทุกคน เขาคือผู้ชายเจ้าสเน่ห์ ขี้เล่นสายตาเจ้าชู้ แต่ก็มีความดุไปในตัว ซึ่งมันดูจะขัดกันไปสักหน่อย แต่เขาเป็นแบบนั้นจริงๆ "พี่เดย์ ไม่ไหวแล้ว..." "พี่เสร็จเลยก็ได้ ยกก้นให้พี่หน่อย" โยเกิร์ตยกก้นงอนๆขึ้นก่อนที่มิดเดย์จะคว้ามันแล้วกระแทกท่อนเอ็นหนักๆเป็นจังหวะเน้นๆพาเธอและเขาถึงฝั่งฝัน ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ไม่ได้เพิ่งเกิด แต่มันเนิ่นนานพอที่โยเกิร์ตจะชำนาญเรื่องบนเตียงทุกอย่างเพราะมิดเดย์เป็นคนสอน "ฟ่อดดดด" หลังจากอาบน้ำล้างตัวจนเสร็จ ในขณะที่โยเกิร์ตนั่งกินยาอยู่หน้ากระจก มิดเดย์ก็เดินออกมาทั้งร่างเปลือยอกก่อนหอมเธอฟ่อดใหญ่ "ไม่ใส่เสื้อเหรอค่ะ" "ไม่ใส่ครับ" "รอโยแปปนะพี่เดย์ เดี๋ยวไปนอนกัน" จนกระทั่งเช้า โยเกิร์ตมีเรียนตอนช่วงสาย ในขณะที่เธออาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปเรียน โดยมีมิดเดย์นั่งมองอยู่ไม่ห่าง เธอไม่ยอมให้เขาไปส่งที่มหาลัยเลือกที่จะไปเอง "วันนี้เลิกเรียนกี่โมง" มิดเดย์เอ่ย "น่าจะช้าหน่อยค่ะ วันนี้โยมีพรีเซ็นงานด้วยค่ะ" โยเกิร์ตเอ่ย "ให้พี่ไปรับมั้ย" "เดี๋ยวโยโทรหานะคะ เผื่อพี่ทำงานตอนที่โยเลิกเรียน เดี๋ยวโยมาหาพี่เองก็ได้ค่ะ" "อืม อย่าดื้อนะ" มิดเดย์เอ่ย "โยไม่ดื้อสักหน่อย ขอกำลังใจหน่อยค่ะ วันนี้พรีเซ็นต์งานสำคัญด้วยค่ะ" โยเกิร์ตเดินมานั่งลงบนตักของมิดเดย์ก่อนที่เขาจะหอมเธอฟ่อดใหญ่ แล้วจูบปากซ้ำอีกหนึ่งรอบ "โยไปเรียนก่อนนะคะ" หลังจากโยเกิร์ตไปเรียน มิดเดย์ก็อาบน้ำแต่งตัวออกไปทำงานเช่นกัน เมื่อก่อนเขาทำงานไปด้วย เรียนไปด้วย มันเลยดุจะเป็นเรื่องปกติสำหรับเขา "คุณเดย์ค่ะ นี่ค่ะเอกสารที่คุณเดย์ขอเมื่อวาน" หัวหน้าพนักงานของคลับนำเอกสารที่เขาขอตรวจสอบเดินเข้ามาให้ในขณะที่เขากำลังนั่งทำงานในช่วงเวลาที่คลับยังไม่เปิด "อืม" "วันนี้มีพนักงานมาสัมภาษณ์งาน คุณเดย์จะสัมภาษณ์เองมั้ยค่ะ" พนักงานเอ่ย "ตำแหน่งอะไร" "ฝ่ายเอ็นเตอร์เทรนค่ะ" "อืม เดี๋ยวผมคุยเอง" มิดเดย์เดินเข้าห้องประชุมก่อนเจอหญิงสาวในลุคสุดจะมั่นใจ ดูจากอายุในใบสมัคร เธอแก่กว่าเขา เท่าๆกับเลนนี่พี่สาวอีกคน "สวัสดีค่ะ" "ครับ" "คุณเดย์ใช่มั้ยค่ะ ดิฉันชื่อปันปันค่ะ" "ครับ เคยมีประสบการณ์ที่ไหนมาก่อนมั้ยครับ" ปันปันมองหน้ามิดเดย์แล้วรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้มีเสน่ห์จริงๆ เขาเพียงแค่ทำหน้านิ่งๆแต่กลับหน้าค้นหาอย่างบอกไม่ถูก มิดเดย์คุยงานจนกระทั่งจบ ตกลงทุกอย่างเรียบร้อย ให้เธอได้เริ่มงานทันที หลังจากนั้นชายหนุ่มก็เดินออกจากห้องประชุมทันทีเพื่อกลับไปนั่งทำงาน โทรศัพท์มือถือที่ไม่ได้ถือติดมือไปมันกำลังสั่นเมื่อมีสายโทรเข้า (ว่าไงครับ) (พี่เดย์ โยลืมกระเป๋าหนังสือไว้บนรถพี่เมื่อวาน ตอนนี้พี่อยู่ไหนค่ะ เดี๋ยวโยไปเอา) (พี่อยู่ที่คลับ เดี๋ยวพี่เอาไปให้) (มาได้เหรอคะ พี่ไม่ทำงานเหรอ) (พี่รู้ว่าอะไรสำคัญควรทำก่อนหลังครับ รอพี่ที่มหาลัยนั่นแหละ เดี๋ยวพี่ไป) มิดเดย์ขับรถออกจากคลับทันทีที่วางสายจากโยเกิร์ต เขามองหระเป๋าหนังสือสีชมพูของโยเกิร์ตก่อนจะกดยิ้มแล้วรีบขับรถไปหาเธอที่มหาวิทยาลัย เมื่อมาถึง โยเกิร์ตก็ออกมายืนรอที่ซอยเดิมฝั่งตรงข้ามที่ๆมิดเดย์มารับเธอเป็นประจำ ก่อนจะยิ้มกว้างเมื่อเห็นว่ามิดเดย์ขับรถเข้ามา "ขอบคุณค่ะ นึกว่าแย่แล้วอ่าพี่เดย์" "ทำไมล่ะ รายงานอยู่ในนี้เหรอ" มิดเดย์เอ่ยถาม "ใช่ค่ะ" "งั้นรีบไปเข้าเรียนเถอะ ตั้งใจเรียนนะ"มิดเดย์เอ่ยพรางโยกหัวโยเกิร์ตเล่นไปมาเป็นการหยอกล้อ "ค่ะ พี่ล่ะคะไปไหนต่อ" "กลับไปทำงานที่คลับ เลิกเรียนแล้วโทรหาพี่ เดี๋ยวพี่มารับ" "พี่รอที่คอนโดก็ได้ เดี๋ยวโยกลับไปหาเอง เลิกเรียนช้าค่ะ" โยเกิร์ตเอ่ย "อืม เดี๋ยวพี่รอที่คอนโด รีบไปเรียนเถอะครับ" "โยไปนะคะ" โยเกิร์ตเดินข้ามถนนกลับเข้ามหาลัย มิดเดย์ได้แต่มองอยู่แบบนั้นไม่นานก่อนที่เขาจะขับรถกลับเข้าคลับเพื่อไปนั่งทำงาน จนกระทั่งเย็น มิดเดย์กลับออกจากคลับเพื่อไปคอนโด วันนี้เขาเครียงานจนเสร็จ คืนนี้คงไม่ต้องกลับเข้าคลับอีก แต่จนเกือบสามทุ่ม โยเกิร์ตก็ยังไม่มา โทรหาก็ไม่ติด มิดเดย์วางโทรศัพท์ลงก่อนถอนหายใจ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่โยเกิร์ตมาช้าแล้วไม่บอกเขา ชายหนุ่มคว้ากุญแจรถก่อนขับไปที่อพาร์ทเม้นท์ที่โยเกิร์ตเช่าอยู่ เมื่อไปถึงเขาใช้กุญแจห้องของเธอที่มีสำรองไขเข้าไปด้านใน ปรากฏว่าเจอเธอนอนหลับทั้งชุดนักศึกษา มือหนาค่อยๆปิดประตูเบาๆ ก่อนเดินเข้าไปใกล้ๆ มองใบหน้าหวานๆที่หลับไหลด้วยความอ่อนเพลีย เขากดยิ้มก่อนส่ายหัวเบาๆ โยเกิร์ตไม่โทรบอกเขาจริง ไปหาเขาช้าจริง แต่สุดท้ายเธอก็ไม่ได้ไปดื้อที่ไหน กลับมานอนหลับอยู่แบบนี้หลายครั้ง เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรก เขาให้เงินเธอใช้มากพอที่เธอจะซื้อคอนโดดีๆอยู่ แต่กลับไม่ทำ โยเกิร์ตได้แต่เช่าห้องพักราคาไม่กี่พันอยู่ เธอให้เหตุผลว่า คอนโดของเขาก็หรูหรามากแล้ว ทำไมเธอจะต้องซื้อคอนโดอีก ซึ่งมิดเดย์ก็ไม่ได้ว่าอะไร โยเกิร์ตเป็นเด็กต่างจังหวัดที่เข้ามาเรียนในกรุงเทพ เธอมักจะชอบหางานพาสไทม์ทำบ่อยๆ ซึ่งเขาก็ไม่ค่อยเห็นด้วยทั้งที่ให้เงินเธอใช้ไม่ได้ลำบากสักนิด "พี่เดย์..." เหมือนเธอจะรู้ตัวว่ามีคนเข้ามา ตากลมโตค่อยๆเปิดขึ้นช้าๆก่อนเอ่ยเรียกเขา แต่สุดท้าย เธอก็ล้มลงหลับต่อแบบนั้น มิดเดย์ใช้ผ้าชุดน้ำเช็ดหน้าเช็ดตัวให้เธอ แต่น่าแปลกที่เธอไม่ตื่นแม้แต่น้อย กลับยิ่งดูหลับสบายมากขึ้น เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ ก็เหมือนจะรู้ตัวแต่ก็ไม่ตื่น เมื่อทำเสร็จ เขาเลือกจะกลับคอนโดไม่ได้นอนค้างกับเธอ เพียงแค่อยากรู้ว่า พรุ่งนี้เธอจะรู้มั้ยว่าลืมนัดเขา วันต่อมา โยเกิร์ตก็เงียบหายไป จนมิดเดย์เริ่มรู้สึกน้อยใจ เขาเลือกจะไม่โทรหาเธอ และเธอก็ไม่โทรหาเขาเช่นกัน แต่สุดท้ายในช่วงเย็น เธอก็ส่งข้อความมาหาเขา (เจอกันที่คอนโดนะพี่เดย์ โยยังทำงานส่งไม่เสร็จ) (ให้พี่รอเก้อเหมือนเมื่อวานใช่มั้ย..) แต่สุดท้ายโยเกิร์ตก็ไม่ได้ตอบกลับ มิดเดย์จึงเลือกจะไม่โทรหาเธอแล้วกลับคอนโดเลย ยังไงวันนี้เธอก็คงไม่มาอีกตามเคย เบียร์กระป๋องถูกยกขึ้นดื่ม ชายหนุ่มนั่งดื่มมันอยู่คนเดียวที่คอนโดหรูใจกลางเมือง โดยที่ไม่ได้มีใครอยู่ด้วย สมองพรางคิดน้อยใจแฟนสาวที่ผิดนัดแล้วไม่สนใจเขา แต่ก็ทำได้แค่น้อยใจเท่านั้น "ฟ่อดดดดด จ๊ะเอ๋!" จู่ๆโยเกิร์ตก็ปรากฏตัวขึ้น พร้อมกับหอมแก้มเขาฟ่อดใหญ่ มิดเดย์ได้แต่นั่งนิ่งๆมองเธอ "งอนเหรอค่ะ" "เปล่า พี่แค่มึนๆ" มิดเดย์ตอบออกไปแบบนั้นทั้งที่เบียร์แค่นี้ไม่สามารถทำอะไรเข้าได้สักนิด "อยู่เฉยๆค่ะ" "เล่นอะไร มาปิดตาพี่ทำไม" โยเกิร์ตใช้ผ้าปิดตามิดเดย์ที่เริ่มโวยวาย แต่สุดท้ายก็ทำได้แต่นั่งนิ่งๆ "แฮปปี้เบิร์ทเดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ทเดย์ทูยู" เสียงเพลงวันเกิดดังขึ้น ก่อนที่มิดเดย์จะดึงผ้าปิดตาออก โยเกิร์ตที่กำลังถือเค้กก้อนเล็กตรงหน้าพรางร้องเพลง ทำเอาเขาแปลกใจไม่น้อย "อธิฐานก่อนค่ะ ค่อยเป่า" "อ่อ..." มิดเดย์อธิฐานจนจบแล้วลืมตาขึ้นเป่าเทียนดับทั้งหมด วันนี้เป็นวันเกิดเขา นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงน้อยใจโยเกิร์ตนัก ทั้งที่เธอก็ผิดนัดออกบ่อย "สุขสันต์วันเกิดนะคะ ฟ่อดดดด" "นี่..." "อุตส่าไปเรียนมา วันนี้ก็รีบสุดๆ ทำออกมาไม่สวยเลย กลัวมาไม่ทัน นึกว่าพี่งอนจนกลับบ้านไปแล้วซะอีก" โยเกิร์ตเอ่ย "ที่ไม่มาหาพี่เมื่อวานเพราะนี่เหรอ" "ค่ะ กลับไปถึงห้องกะว่าจะเอาเสื้อผ้ามาหาพี่ เผลอหลับเฉยเลย แล้วพี่ไปหาทำไมไม่ปลุกล่ะคะ" "พี่ถอดเสื้อผ้าจนหมดหนูยังไม่รู้สึกตัวเลยโยเกิร์ต" "แอบทะลึ่งนะคะ มาค่ะ ลองชิมดู โยทำเค้กเค็มมั้ยไม่รู้ เผื่อใส่ผิดเอาเกลือใส่" มิดเดย์ยิ้มบางๆ จากอาการน้อยใจอย่างหนักหายไปในพริบตา เมื่อรู้ว่าการที่เธอหายไปเพราะไปแอบทำเค้กวันเกิดให้ "โยป้อนนะ" "มั่นใจเหรอว่าจะนั่งป้อนพี่ท่านี้ เดี๋ยวไม่ได้กินเค้ก แต่เป็นแกะของขวัญแทนนะ" "อ๊ะ!! พี่เดย์อ่ะ!" ทันทีที่มิดเดย์พูดจบ มือหนาก็ปลดตะขอชั้นในของแฟนสาวที่นั่งอยู่บนตักหลุดอย่างง่ายดายโดยที่ไม่ได้ถอดเสื้อด้วยซ้ำ "ปลดง่ายเหมือนเตรียมตัวมาเลยนะ" มิดเดย์เริ่มหอมไล่ไปตามพวงแก้มและซองคอในขณะที่โยเกิร์ตนั่งอยู่บนตัก มือหนาของชายหนุ่มเริ่มปลดชุดนักศึกษาที่เธอใส่มาจนเธอต้องรีบวางจานเค้ก "พี่เดย์ อื้ออ" "ใส่ชุดนักศึกษาเวลานี้ เร้าใจพี่จัง" มิดเดย์เอ่ย "เหรอค่ะ แล้วป๋าเดย์จ่ายเท่าไหร่ดีค่ะ ถูกใจขนาดนี้" โยเกิร์ตเอ่ยหยอกล้อเล่นกับมิดเดย์ เขาเองก็ยิ่มก่อนหอมลงบนไหล่ของเธอที่ถูกปลดเสื้อจนหมดเหลือเพียงเสื้อชั้นในที่ปิดเต้าอวบเท่านั้น "ป๋าเดย์ให้หมดตัวเลยครับ" มิดเดย์เอ่ยพรางหยอกล้อกับแฟนสาว เขาหยิบกระเป๋าตังค์ที่มีเงินสดจำนวนมาก บัตรเครดิตวงเงินไม่จำกัด การ์ดห้องนิรภัย และการ์ดเปิดห้องเก็บเซฟส่วนตัว ซึ่งโยเกิร์ตรู้รหัสเปิดตู้อยู่แล้วลงในซอกอกอวบของเธอ "แบบนี้ต้องมีรางวัลแล้วนะคะ" โยเกิร์ตเอ่ยพรางลุกขึ้นนั่งคร่อมแล้วกดจูบมิดเดย์อย่างเร้าร้อน มือเรียวพรางปลดกระดุมเสื้อของชายหนุ่มออก จนเผยร่างเปลือยท่อนบนที่มีมัดกล้ามเนื้อสวยได้รูป ผิวขาวๆของเขามันยิ่งทำให้เขาดูเซ็กซี่มายิ่งขึ้น "ให้รางวัลอะไรพี่ดี" "รางวัลที่พี่ชอบไงค่ะ" “แบบนี้เหรอ" "อื้อออ เล่นอะไรพี่เดย์" มิดเดย์ปลดชั้นในของโยเกิร์ตออกก่อนป้ายเค้กลงบนหน้าอกเธอ และเขายังก้มลงชิมเค้กจากผิวกายของเธอจนเธอร้องกระเส่าออกมา "อร่อยจัง" มิดเดย์เอ่ยพรางกอดเอวแฟนสาวที่นั่งคร่อมเปลือยเปล่าอยู่ลนตัก เขามองเธอด้วยความรักใคร่ ก่อนที่จะเป็นฝ่าอุ้มเธอขึ้นแล้วเดินเข้าห้องนอนเสียเอง กลิ่นลมหายใจที่มีกลิ่นเบียร์อ่อนผสมปนเป มันทำให้โยเกิร์ตหัวใจเต้นรัว เมื่อมิดเดย์คร่อมร่างแกร่งพรางจูบเธออย่างหนัก และเป็นมือเธอเองที่เอื้อมปลดกางเกงที่เขาใส่ กลิ่นอายของความสุขสมเริ่มหอมหวนอบอวน แรงกระทำหนักๆที่ชายหนุ่มมอบให้แฟนสาวมันดังกึกก้องไปทั่วพร้อมเสียงครางของเธอ "พี่เดย์ อื้ออออ เสียวไปหมดแล้ว โยมะ..ไม่ไหว"