หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
“เฮ้ย คิดดีแล้วเหรอ อนาคตเลยนะ” คิมมี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงตกใจ ไม่คิดว่าเพื่อนจะนัดเจอเพื่อพูดเรื่องนี้กับเธอ
“อืม เราคิดมาสักระยะแล้ว ตอนนี้เราอยากหาเงินอะ ไม่อยากรบกวนพวกพี่ ๆ นานเกินไป”
“ก็แบ่งเวลาไม่ได้เหรอ”
“กลางวันเราทำร้านเค้ก ถึงเจ้าของร้านจะบอกว่ามาช่วยหลังเลิกเรียนแบบเมื่อก่อน แต่เรารับเงินเต็มทำงานไม่เต็มที่เราไม่โอเคไง เราไม่อยากให้ลูกจ้างคนอื่นมองเจ้าของร้านลำเอียงและมองเราเป็นศัตรู กลางคืนเราทำอาหารในร้านเหล้าใช่ปะ กว่าจะเลิกก็ดึกดื่น เราแทบไม่มีเวลานอนเลยนะ เราจะเอาเวลาไหนไปอ่านหนังสือ เราเลยจะพักเรื่องเรียนไว้ก่อน วุฒิม.6 มันไม่ได้สูงมากก็จริง แต่มันก็โอเคอยู่นะ ตอนนี้เรามีงานทำ เราตัวคนเดียว เราว่าเราไหวงานที่ทำตอนนี้โอเคมาก ๆ”
“แกแม่งทิ้งฉัน”
“ไม่งอแงดิคิมมี่ อี้ไม่ได้ทิ้งนะ คิมมี่โทรหาอี้เมื่อไหร่ก็ได้ อี้ก็จะทำขนมไปฝากคิมมี่บ่อย ๆ ด้วย โอเคปะ”
“มันไ
