ธาราดาลอบกัดฟันกรอดด้วยความโมโห ที่อีกฝ่ายดันจำเธอได้ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องยาก ที่จะเล่นละครตบหน้าไอ้เบิ้ม
“แหม พี่ความจำดีจังเลยนะคะ” แสร้งต่อว่าไปแล้ว หญิงสาวก็เล่นละครฉากต่อไปทันที
“ใช่แล้วค่ะพี่ เมื่อวานหนูมาฉกแขกของพี่ไป ตอนแรกหนูนึกว่าเขาจะกระเป๋าหนักจ่ายไม่อั้น แต่ที่ไหนได้ ให้เงินหนูมาแค่พันเดียว ไม่คุ้มเลยค่ะพี่ขา เมื่อวานหนูเห็นหน้าร้านพี่ติดป้ายรับสมัครเด็กนั่งดริ้ง หนูก็เลยรีบมาสมัครเลยค่ะ”
“ถ้ายังงั้นก็ดี เพราะที่นี่ไม่ได้นั่งดริ้งเฉยๆ หวังว่าน้องจะเข้าใจ”
ไอ้เบิ้มยิ้มตรงมุมปาก ถ้าหากหญิงสาวคนนี้เคยรับแขกมาแล้ว ก็เป็นการง่ายที่จะรับแขกรายอื่นๆ ต่อไป ซึ่งเขามั่นใจว่าเด็กนั่งดริ้งคนใหม่คนนี้ต้องทำเงินเข้ากระเป๋าของเขาได้มากโข
ธาราดายิ้มหวานแสดงละครให้เหมือนหญิงขายบริการให้ได้มากที่สุด “อุ้ย! ไม่เป็นไรคะพี่ขา...หนูรู้หน้าที่ดีค่ะว่าต้องทำอะไรบ้าง”
“ดี! แบบนี้สิพี่ชอบ ไม่ต้
