ฉันแทบไม่ต้องคิด ไม่ต้องลังเล รีบคลานไปนั่งกลางหว่างขาและถอดเข็มขัดหรูออก
หลังจากนั้นก็รูดซิบและค่อย ๆ ถอดทุกอย่างลง ขณะที่มีสายตานิ่งเรียบคอยจับจ้อง แล้วเมื่อถึงชิ้นสุดท้ายที่ฉันจวนได้สัมผัสกับเอ็นร้อน มือใหญ่ก็รั้งท้ายทอยฉันให้เงยขึ้นทันที
‘ตึก ตึก ตึก ตึก’
หัวใจฉันเต้นกระส่ำ จ้องตาคู่นั้นที่มองลงมา เขามีมนต์สะกดอะไรนะ? ทำไมฉันแค่มองตาก็ตกอยู่ใต้อำนาจ ราวกับนัยน์ตาคู่นั้น มันแฝงไปด้วยคำสั่งยังไงอย่างงั้นแหละ
“ทำให้ดี ฉันมีรางวัลให้” พูดจบผู้บริหารหนุ่มก็พิงพนักเก้าอี้หลับตา จนฉันที่นั่งอยู่กลางหว่างขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ และค่อย ๆ ดึงแก่นกายเขาออกมาอย่างเบามือ
วินาทีแรกที่เห็น ฉันแทบบ้า แต่ต้องเก็บอาการทุกอย่างไว้ภายใต้หัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ เพราะฉันมีเวลาแค่สองนาทีเท่านั้น ฉันต้องรีบจัดการกับท่อนเอ็นใหญ่ที่มันผงาดตั้งให้มันพ่นพิษออกมา
ฉันจึงรีบรูดตามแนวแก่นกายขึ้นลง ขึ้นลง มองปล
