ฉันเดินออกมาจากร้านอาหารด้วยร้อยยิ้มแสนร้ายกาจ ก่อนจะเดินไปขึ้นรถสปอร์ตของตัวเองแล้วเหยียบคันเร่งมิดกลับไปประกาศข่าวดีที่บ้าน ให้ประชากรที่อาศัยร่วมกันรับทราบ
“ทุกคนฟัง! โบอิ้งจะออกเรือนแล้ว!”
ทุกคนที่กำลังทำกิจกรรมของตัวเองสะตั้น นิ่งงันไปราวห้าวิ ก่อนที่พ่อฉันจะลุกขึ้นจากโซฟาเดินมาอังหน้าผากฉันทันที พร้อมกับคิ้วสองข้างขมวดเป็นปม
“ไม่สบายรึเปล่าลูก?”
“พ่อ... โบอิ้งไม่ได้เป็นอะไร แต่โบอิ้งจะแต่งงานกับพี่เซอร์ ผู้บริหาร ZER กรุ๊ป วันนี้โบอิ้งบังคับเขาแต่งงานได้แล้ว”
“บังคับ?” ทุกคนตะโกนถามพร้อมกัน คงตกใจยันแม่บ้านและแมลงวันที่บินอยู่
“ใช่”
“ทำไมทำแบบนั้นล่ะลูก จะแต่งงานกันต้องเริ่มจากความรักสิ” ให้ตาย พ่อฉันเดินแหวกทุ่งลาเวนเดอร์มาอีกแล้ว อย่าให้ฉันแฉนะว่าสมัยเป็นนักบินเป็นหนุ่มโจ๊ะครึม ๆ แค่ไหน
“พ่อคะ ทุกวันนี้ความรักอย่างเดียวกินไม่ได้หรอกค่ะ มันต้องมีผลประโยชน์ร่วม”
“ผลประโยชน์ร
