มิวนิค, เยอรมนี
มันเกือบจะดีที่ฉันเลือกมาอยู่ที่นี่ แต่ก็มีหลายครั้งที่อดคิดไม่ได้ว่าหนุ่มเอเชียคนนั้นเป็นคุณเซอร์ ถ้าหากเจอกันแค่วันเดียวมันคงไม่เท่าไหร่ แต่นี่ฉันเจอเกือบทุกวัน! และผู้ชายคนนั้นก็ไม่มีทีท่าจะเปิดเผยตัวให้ฉันรู้
บางครั้งฉันเห็นผ่านหางตาว่าถูกจ้องมอง แต่เมื่อฉันหันไปสบตาเท่านั้น ผู้ชายคนนั้นก็รีบเดินหลบไปทางอื่น อีกทั้งบางวันแนบเนียนกว่านั้นคือ เขามาพร้อมหมวกไหมพรมและใส่มาสก์เดินสวนฉันระยะประชิด รู้มั้ยว่าวูบเดียวที่ได้เดินสวนกัน ใจฉันแทบหล่นลงไปกองที่พื้น
และอีกอย่างที่ฝังใจฉันมาก ๆ ถึงมากที่สุด ก็คือมีคนตามจ่ายค่าข้าวให้ฉัน และตามจ่ายไปถึงค่าเรียนภาษาให้ล่วงหน้า
วันนี้ก็เช่นกันเป็นวันที่ฉันระแวงสุด ๆ ก็ว่าได้ เพราะอันติงแพ้ท้องหนักฉันต้องไปเรียนภาษาคนเดียว และฉันก็รู้สึกว่ามีคนตามฉันอีกแล้ว
ฉันจึงตัดสินใจเดินเข้าไปในห้างเพื่อความปลอดภัย เพราะอย่างน้อย ๆ ที่ตรงนั้นก็ย
