ทั้งหมดนั้นก็ไม่ได้รอดไปจากสายตาของฟองจันทร์
ดวงตาสวยหวานมองตามเบื้องหลังแกร่งและร่างงามระหงที่เดินเคียงคู่กันออกไป ‘เหมาะสม’ ไม่มีสิ่งใดจะอธิบายได้ถูกต้องเท่าคำนี้อีกแล้ว
“ฟอง”
“ค่ะคุณป้า”
ฟองจันทร์ตื่นจากภวังค์เมื่อได้ยินน้ำเสียงอ่อนโยนจากคนด้านข้าง
แม่เลี้ยงพราวพิลาศกวักมือให้ฟองจันทร์เข้ามาใกล้ ก่อนจะกระซิบบางคำที่ทำให้ใบหน้างามหมองลงเล็กน้อย แต่ก็พยักหน้าว่าเข้าใจ
บรรยากาศในสวนสวยริมลำธารในยามมีแสงแดดว่าสวยมากแล้ว แต่ในยามค่ำคืนยิ่งสวยมากกว่า เพราะแสงไฟตามจากด้านข้างส่องกระทบน้ำ กลายเป็นแสงระยิบระยับดุจมีพรายน้ำพร่างพรายอยู่ด้านใต้
ทว่าความรู้สึกของคนสองคนที่ยืนเคียงกันกลับไม่ได้ดื่มด่ำกับบรรยากาศรอบด้านเลย
“นี่พี่สายฟ้าต้องการให้อากาศยอมเหรอคะ จะให้อยู่กันแบบสามคนผัวเมียในบ้านเหรอ เหอะ! อากาศทำไม่ได้หรอกค่ะ และไม่มีทางจะทำด้วย แค่อากาศทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ว่าผู้หญิงที่เขาลือ
