สามหนุ่มสามมุมในศาลาริมลำธารในยามแดดร่มลมตก แม้บรรยากาศโดยรอบจะสดชื่นไปด้วยสีเขียวของพันธุ์ไม้และเย็นฉ่ำไปด้วยความร่มรื่นของลำธาร แต่สีหน้าของทั้ง 3 คน กลับไม่ได้ผ่อนคลายเลย โดยเฉพาะพงษ์นภดลที่แนวคิ้วเข้มแทบจะชนกัน
“คุณอากาศไม่มีทางยอมหรอก มึงเชื่อกูเถอะสายฟ้า ผู้หญิงมั่นใจแบบนั้นน่ะ เขาจะยอมให้มึงซุกเมียเก็บไว้ในบ้านเหรอ”
“กูว่ากูมีวิธีที่ทำให้อากาศยอม”
“ไม่มีทางหรอก มึงเชื่อกู แล้วเลิกยุ่งเกี่ยวกับน้องฟองด้วย ไม่งั้นคนที่เดือดร้อนจะเป็นน้องฟองเองแน่ นี่ขนาดกูได้ยินข่าว กูยังเดาได้เลยว่าเป็นใคร แล้วถ้าคนที่ปางไม้มึงออกไปชี้เป้าว่าคนที่มึงกกเก็บเอาไว้เป็นน้องฟองล่ะ น้องเขาก็จะอยู่ต่อไปยังไงวะ จะมองหน้าใครติดอีก”
“กูมีวิธี มึงต้องห่วงหรอก อากาศเขาเป็นผู้หญิงยุคใหม่ เขาต้องเข้าใจเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว”
“มึงฟังกูนะสายฟ้า ผู้หญิงอะ ไม่ว่าจะยุคไหนชาติไหน ไม่มีใครหรอกว่ะ ที่จะยินดีให้ผัวตัวเอ
