หวานใจณภัทร

บทที่ 5

"แล้วหนูหวานใจล่ะลูกทำไมไม่ชวนมาทานข้าวพร้อมกัน" พอพัชรีลงมาที่ห้องอาหารของโรงแรมก็เจอแต่ณภัทร และอีกโต๊ะไม่ไกลกันนักก็เป็นกลุ่มของพนักงานที่มาคุยงานแต่มองหาหวานใจก็ไม่เจอ

"คงถอดใจหนีกลับบ้านไปแล้วมั้งครับแม่"

"ไม่จริงหรอกหนูหวานใจเธอเป็นคนสู้งาน เรื่องแค่นี้เธอไม่หนีกลับบ้านหรอก" พัชรีมั่นใจในตัวหวานใจ เพราะเธอไม่ใช่คนแบบนั้น

"รู้ใจกันดีนักนะ" ชายหนุ่มเริ่มจะหมั่นไส้แม่อีกคน

แล้วณภัทรก็เรียกพนักงานเสิร์ฟที่ยืนอยู่แถวนั้นมาสั่งอาหาร

"อิ่มจังเลยออกมาดูงานแบบนี้บ่อย ๆ ก็ดีนะจะได้พักโรงแรมหรู ๆ แถมได้กินอาหารห้องอาหารแบบนี้ด้วย"

"ฟรีด้วยใช่ไหมล่ะ" พวกที่กินอิ่มแล้วก็เดินคุยกันออกมา

"ว่าแต่แม่คนนั้นทำไมยังไม่เห็นหัวอีกหรือจะหนีไปแล้ว" พอไม่มีเรื่องจะคุยกันก็ดึงคนที่ไม่เข้ากลุ่มกับตัวเองมานินทา

ครืนน แนนเลขาของณภัทรโทรเข้ามา

>>{"ว่ามา"}

{"พอดีเลขาของคุณอภิสิทธิ์โทรมาคอนเฟิร์มค่ะ ทางนั้นเลือกบริษัทของเรา"}

>>{"อะไรนะ!"}

"พูดซะแม่ตกใจเลยมีเรื่องอะไรที่บริษัทหรือเปล่าลูก"

ทั้งสองกำลังนั่งทานข้าว..แต่อยู่ดีๆ ลูกชายก็พูดสายกับใครไม่รู้ท่าทางจะตกใจ

"เปล่า..ไม่มีอะไรครับ แม่ทานต่อนะเดี๋ยวผมออกไปธุระแป๊บนึง" ณภัทรรีบลุกขึ้นจากโต๊ะอาหารแล้วเดินตรงไปที่ประตู ทิ้งให้ผู้เป็นแม่มองตามหลังไปแบบงงๆ

บนรถ..

>>{"สวัสดีครับผมณภัทรนะ"} ระหว่างทางที่ขับรถออกมาชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายถึง...

{.........}

และทั้งสองก็นัดเจอกัน

"เป็นไงบ้างนะสบายดีไหม"

"อืมสบายดีแล้วมึงเป็นไงบ้าง"

"ก็เรื่อย ๆ "

"ผู้หญิงคนนั้นพูดยังไงบ้างวะทำไมมึงถึงยอม หรือเธอเสนออะไรให้มึง"

"ถึงเธอจะไม่ค่อยเก่งเรื่องงานนี้ แต่เธอก็ทำการบ้านมาดี แล้วยังเป็นบริษัทของมึงด้วยกูก็เลยรับพิจารณา"

"หึ! ถ้ามึงจะรับพิจารณาเพราะว่ามันเป็นบริษัทของกูก็ไม่ต้องหรอก"

"ไม่ใช่เพราะมึงทั้งหมดหรอกนะ แต่เพราะกูสนใจผู้หญิงคนนี้ต่างหาก"

"ตั้งแต่คบกันมา นี่ครั้งที่สองที่กูได้ยินมึงพูดว่าสนใจผู้หญิง ครั้งแรกก็สิบปีได้แล้วมั้ง"

ใช่แล้วณภัทรและอภิสิทธิ์เป็นเพื่อนรักกันตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม จนมาถึงวัยทำงาน ทั้งสองต่างก็ดิ้นรนกว่าจะมาถึงวันนี้ได้

"ว่าแต่คุณหวานใจเธอมีแฟนหรือยังวะ" อภิสิทธิ์เริ่มเข้าเรื่อง เพราะไม่เคยมีใครมาเสนองานให้กับเขาแบบนี้ และเธอก็ทำให้เขาสนใจมาก

"กูจะไปรู้กับเธอเหรอ หน้าเธอกูก็เพิ่งเคยเห็นเมื่อวานนี้เอง"

"ถ้ากูชวนเธอมาทำงานที่บริษัทกูมึงคิดว่าเธอจะยอมมาไหม ไม่สิ.. กูต้องถามมึงก่อนว่ามึงจะอนุญาตให้เธอมาไหม"

"แล้วแต่มึงเลย มึงก็ลองคุยเอาสิวะ กูคิดว่าผู้หญิงคนนั้นถ้าได้ยินมึงพูดแบบนี้คงจะรีบ..."

"รีบอะไรวะทำไมมึงไม่พูดให้จบ"

"ไม่มีอะไร เอาเป็นว่าเรื่องงานก็ตกลงโอเคแล้วนะ เดี๋ยวกูจะส่งอีกทีมงานเข้ามาดูรายละเอียดแล้วกัน"

"มึงจะรีบไปไหนวะนาน ๆ เจอกันทีคืนนี้ดื่มกันหน่อยเป็นไร"

"ได้สิ"

"แต่กูอยากให้มึงชวนคุณหวานใจมาดื่มด้วย ได้ไหมวะ"

"มึงนี่ท่าจะเป็นเอามาก"

พอเสร็จธุระทั้งสองก็แยกกันไป และนัดเจอกันอีกทีตอนค่ำที่โรงแรมณภัทรพัก เพราะโรงแรมนั้นมีครบวงจรทั้งผับและบาร์