เพราะรักมากไป

บทที่ 15 คำสัญญาใต้ดวงดาว

หญิงสาวกัดริมฝีปากตัวเองไว้แน่น สกัดกั้นความเจ็บปวดไว้ แขนเรียวตวัดขึ้นโอบกอดเขาแน่น เล็บจิกกดลงไปบนแผ่นหลังแกร่ง เธอเจ็บร้าวราวกับร่างกายกำลังจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ หัวคิ้วขมวดมุ่น ทั้งอึดอัด ทั้งเจ็บจุกแน่น นทีกดแช่อยู่นานเพื่อให้เธอปรับตัว ก่อนจะค่อย ๆ ถอนตัวออก และกดเข้าไปใหม่หลายครั้ง

อัญญานิ่วหน้า กัดริมฝีปากแน่น ก่อนจะร้องครางออกมาเมื่อความเจ็บค่อยคลายออก แต่กลายเป็นความรู้สึกแปลกใหม่เริ่มเข้ามา ทั้งอึดอัด คับแน่น และกระสันเสียว

“อ๊า....ซีสสสส....” หญิงสาวพยายามสกัดกลั้นเสียง เพราะกลัวจะดังจนได้ยินไปถึงข้างนอกโพลงถ้ำ

แต่เมื่อสะโพกสอบเร่งความเร็วขึ้น แรงขึ้น เธอก็ไม่อาจทนได้ ต้องร้องอออมาเสียงดัง ร่างสาวบิดส่ายไปมาความรู้สึกเสียวแปลบปลาบวิ่งไปทั่วร่าง ยิ่งเขาเร่งจังหวะความเร็วเข้าหา เธอก็แอ่นยกสะโพกขึ้นรับ ปากหนาก้มลงมาดูดดึงสองเต้า ส่วนท่อนล่างก็กระแทกเข้าหาถี่ยิบ ทำเอาเธอหายใจหายคอไม่ทัน มือบางเอื้อมไปจับสะโพกสอบที่กำลังเคลื่อนเข้าหาบีบแน่นอย่างซ่านเสียว

เหมือนส่งสัญญานให้เขาเร่งจังหวะอีก ชายหนุ่มเพิ่มจังหวะขยับโยกเข้าหารัวเร็ว แรงดึงดูดจุดเชื่อมต่อทำเอาหัวสมองอัญญาขาวโพลน ก่อนจะร้องครางออกมาอย่างหนัก ร่างเกร็งกระตุก ใบหน้าแดงก่ำ

เสียงคำรามและเสียงหอบหายใจของนทีดังถี่ขึ้น เร่งเร้าเอวสอบเข้าหา อัญญารู้สึกอุ่นวาบภายในร่าง ก่อนที่นทีจะคำรามออกมาเสียงดัง และกดเข้าหาแนบแน่น พร้อมกับฟุบหน้าลงกับอกเธอ หายใจหอบถี่ เหงื่อไหลซึมออกมาเต็มแผ่นหลัง

        นทีนอนลืมตาโพลง ความรู้สึกสุขสมผ่านไปแล้ว เหลือแต่ความกังวล นอกจากภาระเรื่องงานแล้ว ตอนนี้กลับมีภาระเรื่องหัวใจเพิ่มเข้ามา จากรู้สึกห่วงหากลับกลายเป็นหวงแหนเพิ่มขึ้น และไม่ยอมให้ใครแตะต้องเธอเป็นอันขาด

ชายหนุ่มถอนหายใจยาว เหลือเวลาอีกแค่ห้าวันเขาจะต้องรีบจัดการ หากไม่มีอะไรผิดพลาดอัญญาก็จะได้ออกไปจากที่นี่

ถึงแม้ข้อมูลทุกอย่างเขาจะส่งไปให้หน่วยเหนือเรียบร้อยแล้ว แต่ยังไม่ไว้ใจคนเล่ห์เหลี่ยมแบบพลทัต มันไม่เคยไว้ใจใครแม้แต่ลูกน้องคนสนิท เป็นไปได้มากว่าอาจจะสร้างแผนลวงขึ้นมาคู่กับแผนจริง

ชายหนุ่มก้มลงไปจูบหน้าผากมนแผ่วเบา อยากกอดร่างนิ่มนี้ไว้ทั้งคืน แต่เมื่อถึงเวลาต้องกลับออกไปทำงาน เขาก็ต้องหักห้ามใจ งานนี้สำคัญมากเขาจะพลาดไม่ได้ เพราะมันหมายถึงยาเสพติดล็อตใหญ่ของพวกมันกำลังจะส่งออกไป และรวมถึงชีวิตเขากับเธอด้วย

ถึงแม้เธอบอกจะว่ายอมรับชะตากรรมหากพวกมันจับได้แต่เขาไม่ยอม ในเมื่อเธอเป็นของเขาแล้ว ก็ต้องปกป้องไม่ยอมให้ใครมาพรากเธอไปจากเขาแน่

นทีเดินเข้าไปด้านในโพลงถ้ำทะลุออกไปอีกด้าน จัดการส่งข่าว และแจ้งพิกัดที่พวกมันกำลังจะขนย้ายยาเสพติด ก่อนจะเดินย้อนกลับออกมาทางเดิม เห็นหญิงสาวนอนหลับซุกตัวอยู่ข้างโขดหิน อยากเข้าไปกอดเธออีกครั้งแต่ก็ต้องตัดใจ ก่อนจะค่อย ๆ เร้นกายออกไปเงียบ ๆ และปล่อยให้หญิงสาวอยู่เพียงลำพังเช่นทุกคืน

        หลังจากคืนนั้น นทีก็แวะมาหาอัญญาแทบทุกคืน เรียกได้ว่าทั้งคู่ใช้ชีวิตแบบคู่ผัวเมีย เขาไม่สามารถหักห้ามใจได้ พอกับอัญญาก็หลงใหลหลงรักสามีทางพฤตินัยตัวเอง เมื่อเขาเริ่มเธอก็พร้อมให้ความร่วมมือทุกครั้ง กว่าเกมรักจะสิ้นสุดลง เธอก็แทบจะหมดเรี่ยวแรง และเผลอหลับไปในอ้อมกอดของนที

        คืนนี้อัญญาก็ยังคงรอคอยนทีเหมือนเช่นทุกครั้ง รู้ว่าเขาต้องเสี่ยงอันตรายในการลักลอบแอบมาพบเธอ แต่หญิงสาวก็หวังว่าเขาจะมาหา เพราะแค่มีเขาอยู่ด้วยเธอก็อุ่นใจ ไม่รู้สึกกลัวอะไรทั้งนั้น แต่พออยู่คนเดียว ความเงียบ ความมืด ก็ทำให้เธอรู้สึกหวาดกลัวจับใจ ไม่สามารถข่มตาให้หลับได้

        “ทำไมยังไม่นอน ดึกแล้ว”

เสียงทักดังมาจากด้านหลัง อัญญาสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ หันขวับไปมองท่ามกลางความมืดสลัว ก่อนจะคลี่ยิ้มออกมา เมื่อรู้ว่าเป็นใคร

        “พี่นที อัญนึกว่าพี่จะไม่มาแล้ว” เธอลุกขึ้นโถมตัวเข้าไปกอดเขาแน่น

        “เป็นห่วงก็เลยแวะมาดู”

        “อัญนอนไม่หลับ กลัว...แล้วก็คิดถึงด้วย”

        “อือ” เสียงรับคำในลำคอ ใบหน้าคมที่เต็มไปด้วยหนวดเคราก้มลงมาจุมพิตหน้าผากมน ถึงเขาไม่พูดอะไรออกมา เธอก็รู้ได้ว่าเขาคิดถึงและเป็นห่วงเธอเช่นกัน

        “ยังไม่ง่วงใช่มั้ย?” เขาเอ่ยถาม

        “ยังค่ะ อัญอยากคุยกับพี่นทีก่อน คืนนี้รอให้พี่กลับแล้วอัญค่อยนอนก็ได้”

        “อยากออกไปนั่งรับลมข้างนอกมั้ย”

        “ไปได้เหรอคะ”

        “ยังไม่ถึงเวลาเดินยาม...ได้...แต่ไม่นาน”

        “ไปค่ะ”

หญิงสาวพยักหน้ารัว ๆ ทำให้เขายิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู รู้ว่าเธอต้องอุดอู้อยู่แต่ในถ้ำ ไม่เห็นเดือนเห็นตะวันคงจะอึดอัด แต่ที่ทำแบบนี้ก็เพื่อความปลอดภัยของเธอ

คืนนี้เขาสำรวจแล้วไม่มีใคร อีกอย่างยังไม่ถึงเวลาเดินยาม คงไม่มีใครเดินมาแถวนี้ เขาจึงเอ่ยปากชวนเธอออกไปนั่งข้างนอก ใช้เวลาไม่นานคงไม่เป็นไร

        มือใหญ่กอบกุมมือเล็กเดินจูงออกจากปากโพลงถ้ำ เดินลัดเลาะไปตามแนวป่า ก่อนจะไปโผล่ตรงหน้าผา ลมทะเลพัดมาปะทะกับใบหน้า อัญญารู้สึกหนาวยะเยือกจนต้องห่อไหล่

แต่เมื่อนทียกแขนขึ้นโอบกอดเธอ ความหนาวเหน็บเหล่านั้นก็พลันหายไป มีแต่ความอบอุ่นเข้ามาแทนที่ หญิงสาวเอนกายพิงซบแผ่นอกหนาแสนอุ่นนั้นด้วยความสุข นทีทรุดตัวลงนั่ง ก่อนจะดึงอัญญาให้นั่งลงบนตักเขา

แขนแกร่งตวัดโอบรัดร่างเล็กให้ซบลงกับอกหนา หญิงสาวคลี่ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข

อยากให้ทุกอย่างหยุดอยู่แค่ตรงนี้ ไม่ต้องมีวันพรุ่งนี้ ขอให้ได้อยู่ด้วยกันไปตลอด โดยไม่ต้องหวาดระแวงว่าจะมีใครมาพรากเราแยกจากกัน

        “โห...ดาวเต็มท้องฟ้าเลย สวยจัง” อัญญาอุทานออกมา เบา ๆ ด้วยความตื่นตาตื่นใจ ท่ามกลางสถานการณ์เลวร้าย ก็ยังมีความสุขเล็ก ๆ ให้เธอได้ชุ่มชื่นหัวใจ

        “ถ้ามีโอกาสพี่จะพาเราไปนอนดูดาวทั้งคืน”

        “จริงนะคะ พี่นทีต้องสัญญานะ ว่าจะพาอัญไป”

        “ก็...ถ้าไม่มีอะไร”

        “ไม่ค่ะ พี่นทีต้องปลอดภัย ถ้าเราจะรอดก็รอดไปด้วยกัน แต่ถ้าเป็นอะไร อัญก็จะตายไปพร้อมกับพี่”

        “ไม่มีอะไรหรอก พี่ก็แค่พูดเผื่อไว้ คืนนี้พี่พาเรามานั่งดูดาวจะได้ออกมาสูดอากาศข้างนอกบ้าง ไม่ต้องคิดมากหรอก พรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น ก็ปล่อยให้มันเกิดไป”