นายตัวร้ายกับยัยจอมแก่น

โดนไล่ออก

" ออกไปจากร้านฉัน แกกล้าดียังไงมาให้ท่าลูกชายฉัน แกคิดจะจับพวกผู้ชายรวย นู่นไปขายตัวอยู่ที่ซ่องนู่นไป " เสียงหญิงวัยกลางคนด่าเด็กสาววัย22ปี จุ๊บแจงที่โดนลูกชายเจ้าของร้านอาหารที่เธอทำมาตั้งแต่อายุ15ปี จนตอนนี้เธออายุ22ปี จุ๊บแจงเด็กสาวผู้เกิดมาอาภัพ แต่หน้าตาดันสวยสะดุดตาเข้ากับทุกเชื้อชาติ ทุกประเทศทำให้เธอมีความงามที่เป็นอัตรายต่อตัวเองและผู้อื่น

" จุ๊บแจง ไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะคะคุณนาย อย่าไล่จุ๊บแจงออกเลยนะคะ จุ๊บแจงไม่มีที่ไป ฮือ....ฮือ.....แล้วอีกอย่างคุณแบรดดี้ ต่างหากที่จะข่มขื่นหนู หนูไม่ได้คิดจะทำอะไรผิดเลยนะคะ" เพลี้ย......

จุ๊บแจงพูด จบฝ่ามือของคุณนายเจ้าของร้านก็ตบมาที่หน้าอันขาวผ่องของเธอทันที ทุกคนในร้านตกใจเพราะเจ้าของร้านไม่เคยทำร้ายพนักงานขนาดนี้ ถึงแม้ว่าเธอจะหวงลูกชายมากแค่ไหนก็ตาม เธอก็ยังไม่เคยทำร้ายผู้หญิงคนไหนนอกจากด่า ส่วนแบรดดี้ในวัย 25ปี ลูกชายเจ้าของร้านอาหาร แต่ก็ดันมีธุรกิจส่วนตัวเป็นของตัวเอง ธุรกิจอะไรนั้นไม่มีใครรู้ไม่มีใครสนใจเพราะคุณนาย ซูกุก หวงลูกชายคนเดียวของเธอมาก เธอจะคอยกรีดกันผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาหาลูกชายของเธอ

" อีนางเพศยา ฉันว่าแล้วเชียวสายตาแผวพราวแบบแก่นี้ ไว้ใจไม่ได้นี้ฉันเห็นแกเพื่อนฉันหรอกนะ ฉันถึงรับแกมาเลี้ยงดูและทำงานที่นี่ไม่อย่างนั้นแกอย่าหวังเลยว่าฉันจะรับแกมา ดูก็รู้ว่ามีเชื่อกะหรี่ อยู่ในตัว" คุณนายซูกุก พูดดูถูกเหยียดหยามเธอออกมาจน คนในร้านต่างอ้าปากคราง เพราะตั้งแต่รวมงานกับเด็กสาวคนนี้มาเธอไม่เคยยุ่งเกี่ยงกับผู้ชายคนไหนเลย เธอทำงานไม่มีวันหยุดนอกจากจะให้เธอหยุดเธอถึงจะหยุด ค่าแรงก็เอาเปรียบเธอสารพัด จุ๊บแจงได้ยินแบบนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นมาจ้องมอง แบรดดี้ที่นั่งมองเธอด้วยสายตาเรียบนิ่งไม่แสดงอะไรออกมาทั้งนั้น จุ๊บแจงเห็นแบบนั้นเธอก็จนใจ เพราะไม่ว่าเธอจะพูดอะไรออกไป คุณนายซูกุก ก็ไล่เธอออกอยู่ดี ฉะนั้นเธอมีอย่างเดียวคือต้องกลับไปตั้งหลักที่บ้านเกิด นั้นคือประเทศไทย นี้ก็หลายปีแล้วที่เธอไม่ได้กลับประเทศ

" คะถ้าอย่างนั้นก็แล้วแต่คุณซูกุก เถอะค่ะเพราะไม่ว่ายังไงแล้ว ลูกชายของคุณนายจะเลวแค่ไหนคุณนายก็เข้าข้างเขาอยู่ดี ถ้าอย่างนั้นจุ๊บแจง ขอลาตรงนี้เลยนะคะขอบคุณสำหรับบุญคุณข้าวแดงแกงร้อน ที่ชุบเลี้ยงหนูมา ขอบคุณมากๆค่ะคุณนายซูกุก " จุ๊บแจง พูดจบเธอก็ก้มกราบเท้าคุณนาย ทั้งน้ำตาเพราะนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เธอจะได้ไหว้ผู้มีพระคุณคนนี้ แต่เป็นเพราะไอ้หื่นนี้เลยทำให้เธอไม่ทันได้ระวังตัว เพราะตลอดเวลาที่เธอเข้ามาอยู่ที่นี้ไอ้หื่นนี้ก็จ้องจะกินเธอตลอดเวลา ไม่ว่าจะกลางวันหรือว่ากลางคืน จนพี่ๆที่ทำงานเตือนให้ระวังตัว แต่วันนี้เธอพลาดเองพลาดที่เธอไม่รู้ว่ามันมา เพราะปกติถ้าไอ้เลวนี้จะมาพี่ๆที่ทำงานจะบอกเธอก่อน แต่วันนี้อยู่ๆมันก็มาไม่มีปี่มีขลุ่ยเลยทำให้ทุกคนในร้านตั้งตัวไม่ติด

" แม่ครับผมว่าใจเย็นๆก่อนดีกว่าไหมครับ อาจจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดก็ได้" แบรดดี้ ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนและก็หัวหอก พูดออกมาเมื่อเห็นหญิงสาวที่เขาตั้งใจเข้าหาเธอมาเป็น4-5ปี แต่เธอไม่ยอมเล่นด้วย วันนี้ทางสะดวกเขาไม่บอกใครและไม่ได้โทรบอกที่บ้าน เพราะเขารู้แล้วว่าคนที่ร้านต้องบอกเธอให้ระวังตัวแน่นอน เขาเลยตั้งใจเข้ามาที่ร้านเงียบๆในขณะที่หญิงสาวกำลังตะเตรียมตัวจะเปิดร้านพอดี เขาเห็เธอกำลังจะเข้าไปอาบน้ำ เข้าเลยเปิดประตูห้องนอนเธอที่อยู่บนร้าน อย่างถือวิสาสะ แล้วโถมตัวเข้าหาเธอ ด้วยเสียงกรีดร้องของเธอเลยทำให้ทุกคนในร้านแตกตื่น แม่ของเขาที่เข้ามาได้จังหวะพอดี ทีนี้ก็เลยแจ๊กพ๊อตสิ

" ไม่ต้องค่ะ คุณนายจุ๊บแจงไม่อยู่ที่นี้แล้วคะ"

จุ๊บแจง พูดจบเธอก็มองคอนชายหนุ่มด้วยแววตาเกลียดชังทันที รวมทั้งเพื่อนรวมงานด้วย ที่เสียเด็กขยันและฝีมือดีในการทำอาหารไป

เวลาต่อมา สนามบินลอนดอน

" จุ๊บแจงเดินทางปลอดภัยนะลูก คิดถึงก็มาหาพวกพี่ได้ตลอดนะ " เสียงพี่เหมียว แม่ครัวฝีมือดีประจำร้านที่ขับรถมาส่งเธอที่สนามบิน ลอนดอน

" ค่ะพี่เหมียว กระซิก กระซิก อึก อึก ขอบคุณมากๆนะคะพี่เหมียว ดูแลตัวเองดีๆนะคะ แล้วก็ขอโทษที่ทำให้พี่ เดือดร้อนไปด้วยเลย" จุ๊บแจงยกมือไหว้เหมียวแม่ครัวใหญ่ทั้งน้ำตา ด้วยความทราบซึ่งและเสียใจเป็นอย่างมากที่ทำให้เธอต้องเดือดร้อนออกมาส่งทั้งๆที่ใกล้จะเปิดร้านแล้วแท้ๆ

" ไม่เป็นไรหรอกจุ๊บแจง พี่ไม่ได้เดือดร้อนอะไรเลย พี่ต่างหากที่ทำให้เราเดือดร้อน เพราะไม่รู้ว่าไอ้ลูกชายหัวหอกของคุณนาย

ซูกุก จะเข้ามาวันนี้ไม่อย่างนั้นเรื่องแบบนี้ก็ไม่เกิดขึ้น ดีนะที่เรากรี๊สก่อนไม่อย่างนั้น ไอ้บ้านั้นคงข่มขืนเราแน่ๆ" เหมียวนึกถึงภาพเหตุการณ์วันนี้ เธอก็โมโหเป็นอย่างมาก ภาพที่ไอ้ลูกชายสุดหล่อของเจ้าของร้านอาหาร ขึ้นคล่อมทับร่างบางของ เด็กสาว

" พี่เหมียวหนูต้องไปแล้วนะคะ ฝากพี่เหมียวลาพี่ๆทุกคนด้วยนะคะ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมาจริงๆคะพี่เหมียว" จุ๊บแจงโผล่เข้ากอด ผู้หญิงที่ดูแลเธอมาตลอด7ปี พร้อมกับน้ำตาก่อนจะโบกมือลาแล้วลากกระเป๋าเข้ามายังเคาร์เตอร์ เพื่อเช็คตัวเครื่องบินจากนั้นร่างบางก็ค่อยๆหายลับตาไป