Chapter 31
Hanna
Nang nasa tapat na kami ni Xian sa bahay kinakabahan ako. Parang may mga daga na naghahabulan sa aking dibdib. Alas-kwatro emedya ng madaling araw kami nakarating sa bahay.
Sinubukan kong kumatok. "Tita? Tita Emma?" sambit ko sa pangalan niya.
Tatlong beses akong kumatok bago kami pinagbuksan ni Tita.
Pagbukas nito ng pintuan kinukusot pa nito ang kanyang mga mata. Kagigising lang nito. Nang makita niya ako nanlaki ang kanyang mga mata.
"Hanna? Hanna, ikaw ba talaga iyan? Hindi ba ako na nanaginip?" tanong nito habang kinusuot-kusot niya pa ang kaniyang mga mata.
"Tita, sorry." Iyon lamang ang nasambit ko sa kanya at pumatak na ang aking mga luha.
"Magandang umaga po, Tita," bati naman sa kanya ni Xian.
"Tumingin lang siya kay Xian," pagkatapos bumaling ito sa a
