Bumaba ako sa taxi. Namumugto ang mga mata kong nakatingin sa banda ng bahay nila. Maraming tao roon. Halos lahat ng papasok sa gate nila nakaitim.
Bumigat ang pakiramdam ko. Ni minsan, hindi ko inisip na dadating kami sa puntong ito agad-agad. Mahigpit ang hawak ko sa aking bag. Namumugto ang mga mata ko. Simula kasi nang lumapag ang sinasakyan kong eroplano dito sa Pilipinas, hindi ko na mapigilang umiyak.
And the moment I saw these many people in their house, napagtanto ko na… it’s real. Totoong patay na si Graciella.
Nanghihina akong pumasok sa loob. I saw some of the Lunas including Agape. He does not seem the usual. He’s talking to others pero halata ang lungkot at pagod.
I bit my lip. Mukhang napansin ni Agape na nandoon ako. Tinapik niya sa balikat ang kausap niya at lumapi
