มื้อเย็นผ่านไปเจ้าสัวและเจ้าของบ้านก็นั่งพูดคุยกันตามประสาคนแก่ ส่วนพรปวีณ์ก็ขอตัวไปล้างจานเก็บครัวช่วยป้าแจงในครัว และวทันยูเห็นสาวน้อยเดินออกไป เขาก็ลุกเดินตามไป
“ป้าแจงไปคุยกับแม่จำปาและคุณลุงเวทิตเถอะค่ะ ทางนี้น้องวีทำเอง” เธอบอกป้าแจง
“ไม่เป็นไรค่ะ ป้าแจงทำเองได้ น้องวีไปนั่งดูป้าแจงก็ได้ค่ะ”
“ไม่เอาค่ะ น้องวีอยากทำ ป้าแจงไปเถอะค่ะ แค่นี้เอง น้องวีทำได้” หญิงสาวบอกพร้อมดันร่างผอมแห้งของท่านออกจากหน้าซิงค์ล้างถ้วย
“งั้นป้าไปนะคะ” แล้วนางก็ถอดถุงมือที่ใส่ล้างถ้วยเดินออกจากห้องครัวไปทันที
“จะมาทำไมก็ไม่รู้” เธอหันมาสวมถุงมือล้างถ้วยแล้วบ่นถึงคนที่ไม่อยากเจอ โดยไม่รู้ว่าตอนนี้วทันยูได้เดินมาหยุดยืนอยู่ด้านหลังตัวเอง
“ให้พี่ช่วยนะ” เขาได้ยินที่เธอบ่นชัดเจนแล้วก็ฉวยโอกาสสวมกอดเธอจากด้านหลัง จับมือเธอที่กำลังจับถ้วยและอีกมือมีฟองน้ำขัดถ้วยถืออยู่
“คะ...คุณ!” เธอยืนตัวแข็งทื่อไม่กล้าแ
