คนที่เพิ่งกลับมาจากไร่เดินถือถุงมะม่วงน้ำปลาหวานเดินจิ้มเข้ามาในบ้านด้วยท่าทางสบายใจ แม้อากาศจะร้อน แพ้ท้องหนักมากแค่ไหน แค่มีมะม่วงกับน้ำปลาหวาน เขาก็สู้ไหว แต่พอเดินเข้ามาในบ้านก็มีเด็กรับใช้เดินมาบอกว่ามีแขกมารอที่ห้องรับแขก คิ้วเข้มขมวดชนกันเล็กน้อย เพราะไม่ได้นัดใครมาที่บ้าน แต่ก็ไม่ได้ถามว่าใคร วทันยูส่งถุงมะม่วงกับถ้วยน้ำปลาหวานในมือให้เด็กรับใช้นำไปเก็บแล้วตัวเองก็เดินตรงไปทางห้องรับแขกทันที พอเดินมาถึงหน้าประตูทางเข้ามองไปด้านในเห็นแขกแสนชังก็หยุดเท้าที่กำลังก้าวเดินทันที
“คุณยูเข้ามาสิคะ เจ้าสัวเวทิตกับคุณจำปามาค่ะ” นมอิ่มเห็นว่าคนตัวโตหยุดเดินก็รีบเอ่ยเรียกทันที
“เข้าไปสิ ความจริงรอมึงอยู่ข้างใน” เสียงดังคล้ายกระซิบดังขึ้นด้านหลัง เขาจึงเอี้ยวหน้าหันมามองคนที่พูด
“มึงพาสองคนนั้นมาเหรอไอ้สมควร” เขาถามเสียงแข็ง
“ใช่ กูพาเขามาเอง กูอยากให้มึงถามท่านทั้งสองว่าท่านทั้งสองได้เล่น
