แอบรักเพื่อนพี่ชาย

"พี่ชายจำเป็น"

“พี่อยู่ไหนแล้ว” แคทโทรหาพี่ภีม เพราะถึงเวลานัดอาจารย์แล้ว

“พี่อยู่หน้าประตูโรงเรียนแล้ว”

“โอเคค่ะ เดี๋ยวแคทออกไปรับ”

"พี่มาถึงนานยังคะ" เธอเจอพี่ภีมยืนสะพายเป้ เคี้ยวหมากฝรั่งรออยู่หน้าประตูโรงเรียน

"เพิ่งมาถึง"

"เราเข้าไปหาอาจารย์กันค่ะ"

"ไปสิ"

"แต่ว่าเวลาพี่เจออาจารย์ ถ้าอาจารย์พูดอะไร พี่ก็ทนๆ ฟังไปหน่อยนะ"

"ไปสร้างเรื่องอะไร ไหนบอกพี่หน่อย"

"แค่ไม่ได้ส่งการบ้านค่ะ"

"ทำไมไม่ทำ"

"ก็มันยาก แคทไม่เข้าใจ เฮียโต้งก็ไม่เคยช่วยสอน"

"วิชาอะไร"

"คณิตศาสตร์"

"ไม่เห็นจะยากเลย"

"งั้นพี่ว่างมาสอนแคทมั้ย"

"ไม่ว่าง พี่ต้องทำงานพิเศษ"

"น่าเสียดายจัง"

"ให้เฮียเรา หาครูสอนพิเศษให้สิ" พี่ภีมเอามือลูบหัวแคท

"เฮียโต้งไม่สนใจแคทหรอก"

"เราหนะคิดมากไปเอง"

"พี่ไม่รู้หรอกเฮียโต้งชอบแกล้งแคทขนาดไหน" เด็กสาวฟ้องพี่ภีม

"เรานี่นะ" ภีมขยี้ผมแคทอย่างเอ็นดู

"ถึงแล้ว อาจารย์รออยู่ในห้อง พี่อย่าลืมนะ ทนฟังหน่อย" หญิงสาวเกาะแขนเขาเพื่อขอร้อง

"ได้"

"ยืนทำอะไรกันตรงนั้น เข้ามาสิ" อาจารย์กำปั้น อาจารย์สอนวิชาเคมีเรียกทั้งสองคนให้เข้าไป

"สวัสดีค่ะ อาจารย์ นี่พี่ภีม พี่ชายหนูค่ะ"

"สวัสดีครับ" ภีมยกมือไหว้อาจารย์

"เราเป็นพี่ชายเหรอ ไม่เคยเจอเลย ปกติเคยเจอแต่แม่"

"ครับ พอดีแม่ไปต่างประเทศเลยให้ผมมาพบอาจารย์แทนครับ" ภีมยอมโกหกคำโต

"น้องสาวเธอ ไม่ยอมทำการบ้านเลย ตอนเรียนก็นั่งวาดรูปเล่น พออาจารย์เก็บสมุดวาดเล่นมา แทนที่จะสำนึกแต่น้องเธอกลับนอนหลับไปเลย" อาจารย์บ่นให้ภีมฟัง

"ทำไมทำแบบนี้ห๊ะ พี่บอกแล้วใช่ไหม ให้รีบทำการบ้านมาส่งอาจารย์" ภีมทำหน้าจริงจังหันไปดุแคท แคทอ้าปากหวอมึนงงที่พี่ภีมหันมาดุ ไหนตกลงกันว่า จะอยู่เงียบๆ ทนให้อาจารย์บ่นไง ทำไมหันไปรวมหัวกับอาจารย์มาบ่นเธอได้

"ใช่ ตอนอยู่บ้านเราก็ต้องควบคุมน้องให้ทำการบ้านหน่อยสิ"

"อาจารย์ใส่ใจเธอขนาดนี้ ทำไมถึงไม่ตั้งใจเรียน" ภีมช่วยอาจารย์บ่นแคทต่อ

"พี่ชายเรารู้ความดี เธอนี่ไม่ได้เอานิสัยพี่ชายมาเลยนะ" อาจารย์บ่นต่อ

"นั่นสิครับ ผมถามตลอดว่าไม่เข้าใจตรงไหนให้ถาม เราได้อาจารย์ที่สนใจตั้งใจสอน รักและเป็นห่วงลูกศิษย์ขนาดนี้ ดีเท่าไหร่แล้ว" ภีมเริ่มยออาจารย์กำปั้น

อาจารย์ที่นั่งฟังอยู่ อมยิ้ม อารมณ์ดีขึ้น ชอบใจคำเยินยอที่ภีมปั้นแต่งขึ้นมา

"เอาหละๆ อาจารย์จะให้โอกาสอีกครั้ง คราวนี้ต้องทำการบ้านมาส่งห้ามขาดอีกนะ"

"จริงเหรอครับ ขอบคุณครับ"

"ไหว้ขอบคุณอาจารย์กำปั้นเข้าสิ ท่านมีเมตตามากๆเลยเห็นมั้ย"

"ขอบคุณค่ะ" เธอไหว้ตามที่ภีมสั่ง

"พวกเธอสองคนกลับไปได้แล้ว" อาจารย์กำปั้นยังยิ้มไม่หุบที่ถูกภีมเยินยอ

"ขอบคุณครับ ต่อไปผมจะเข้มงวดให้มากขึ้น"

"ขอบคุณค่ะ"

หลังทั้งคู่เดินพ้นห้องอาจารย์กำปั้นออกมา

"แคทบอกให้พี่เงียบๆ ฟังอาจารย์บ่นไม่ใช่เหรอคะ"

"แล้วถ้าพี่ไม่ทำแบบนี้ อาจารย์จะปล่อยเราออกมาโดยไม่ทำโทษมั้ยหระ" ชายหนุ่มยิ้มให้

"อ๋อ มันเป็นแผนของพี่เหรอคะ"

"พี่หล่อ แล้วยังฉลาดด้วยใช่ไหมหระ"

"ใช่ค่ะ หล่อ แล้วก็ฉลาดกว่าเฮียโต้งเป็นไหนๆ"

"พี่ภีมรีบไปไหนมั้ย"

"ทำไมเหรอ"

"แคทอยากเลี้ยงขอบคุณพี่"

"ไม่เป็นไร แค่นี้เอง ไม่ต้องเลี้ยงพี่หรอก อีกอย่างพี่ต้องรีบไปทำงานแล้วด้วย"

"ขอบคุณพี่ภีมมากๆ นะคะ"

"ต่อไปก็ทำการบ้านไปส่งอาจารย์ให้เรียบร้อย พี่ไปก่อนนะ"

แคทยืนยิ้มมองพี่ภีมจนลับสายตา

"เรียบร้อยมั้ยวะ" เฮียโต้งที่ยืนแอบอยู่ไม่ให้แคทเห็นเอ่ยถามขึ้นเมื่อภีมเดินมาถึง

"เรียบร้อยดี นายมาถึงนี่แล้ว ทำไมไม่เข้าไปเองวะ" ภีมงงใจกับเพื่อนสนิทเขาจริงๆ

"เออน่า ยัยแคทถูกพ่อแม่ตามใจแต่เด็ก กูต้องดัดนิสัยซะบ้าง จะได้เลิกเอาแต่ใจ นี่ถ้าพ่อกับแม่ไม่ไปต่างประเทศก็ไปออกรับแทนอีก"

"ดัดห่าอะไรวะ ไล่ให้กูไปแทนนี่นะ"

"วันนี้ขอบใจมาก"

"ไม่เป็นไร กูต้องรีบไปทำงานแล้ว วันนี้ขอพี่เค้าเข้าสายไว้ชั่วโมงหนึ่ง"

"กูไปส่งมั้ย"

"ไม่ต้อง กูไปเองไวกว่า"

"เออๆ รีบไปเถอะ"

ตกกลางคืน

แคททำการบ้านไม่ได้ เลยโทรไปขอความช่วยเหลือจากเฮียโต้ง

"เฮีย สอนการบ้านแคทหน่อยสิ"

"ไม่ว่าง ทำเองสิ"

"แคทจะฟ้องแม่ อาทิตย์หน้าแม่จะกลับมาแล้วด้วย"

"ยัยขี้ฟ้อง"

"ก่อนไปแม่ให้เฮียดูแลแคทนะ ลืมไปแล้วเหรอ"

"ก็เฮียไม่ว่าง อย่าเซ้าซี้"

"แล้วเฮียทำอะไรอยู่ สอนแป๊บเดียวเอง"

"เล่นเกม"

"เฮียโต้ง เห็นเกมสำคัญกว่าน้องเหรอ"

"ใช่ แค่นี้แหละ"

"ถ้าคราวนี้ แคททำไม่เสร็จ แคทโดนเรียกผู้ปกครองอีกแน่"

"เดี๋ยวแม่กลับมาแล้ว เดี๋ยวให้แม่ไป"

"ทำไมเฮียใจร้ายแบบนี้ "

"เข้ามาๆๆ ซ้ายๆ หน่อย นี่ยัยแคทแค่นี้ก่อนนะ"

ภีมที่มาเอาของที่ลืมไว้ที่ห้องของโต้งได้ยินบทสนา พอจับใจความได้

"เอาโทรศัพท์มานี่" เขาบอกโต้ง แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นคุยแทน

"นี่พี่ภีมเองนะ ไหนตรงไหนทำไม่ได้"

"วีดิโอคอลไปได้มั้ยคะ"

"อืม"

"ข้อนี้ค่ะ" เธอแพลนกล้องไปที่โจทย์การบ้าน

"อ๋อ ทำแบบนี้นะ" ภีมอธิบายให้แคทฟัง

"เย้ เสร็จแล้ว" แคทตะโกนดีใจ

"ไม่ยากเลย ใช่มั้ย"

"พี่ภีมอธิบายเข้าใจง่ายกว่าอาจารย์กำปั้นอีกค่ะ"

"ไม่ต้องทำมาพูดเอาใจพี่หรอก"

"แคทพูดจริงๆ นะ"

"พี่ดีกว่าเฮียตั้งเยอะ ดูสิ แคทขอร้องตั้งนาน เฮียก็เอาแต่เล่นเกม ไม่สนใจแคทเลย"

"ทำเสร็จก็ดีแล้ว เดี๋ยวพี่ไปทำงานต่อก่อนนะ"

"มืดแล้วนะ ยังต้องทำอีกเหรอ"

"ใช่ เข้างานสามทุ่ม พี่ไปก่อนนะ"

"สวัสดีค่ะ"

"บายจ๊ะ"

"เอานี่โทรศัพท์คืนนาย"

"สอนเสร็จแล้วเหรอ"

"ทำไมนายไม่สอนน้องมันวะ"

"สอนไปก็ทะเลาะกันเปล่าๆ ยัยแคทเคยฟังกูที่ไหน"

"เออๆ"

"นี่มึงมีเวลาว่าง วันพุธช่วงเย็น กับ อาทิตย์เช้าใช่มั้ย"

"อืม ทำไมวะ"

"รับงานเสริมมั้ย"

“งานอะไรวะ"

"สอนพิเศษยัยแคท มองยัยแคทฟังนายมากกว่าพี่อยากกูอีก"

"ก็พูดกับน้องดีๆ สิวะ"

"พูดดีแล้ว ก็มากวนให้โมโหอีก"

"กูไปทำงานก่อน ไว้ค่อยคุยกัน"

"อย่าลืมกลับไปคิดเรื่องรับสอนพิเศษยัยแคทด้วยนะ"

"ค่อยว่ากัน"