“ทำหน้าที่พี่ชาย”

1322 Words

“พรุ่งนี้นายไปทำงาน ชั้นรบกวนแวะ เอาสมุดนี่ ไปให้ยัยแคทน้องสาวแท้ๆของนายที วันก่อนเธอลืมไว้” ไก่โต้งประชดภีม “น้องนายไม่ใช่เหรอ” ภีมเถียง “ตอนนี้ชั้นเป็นแค่พี่ชายบุญธรรม ส่วนนายเป็นพี่ชายแท้ๆ ไปแล้ว” โต้งบ่น ยัยแคทไม่เคยพูดดีกับเขาเลย แต่กับไอ้ภีม เธอพูดดีตลอด “ฮ่าๆ ได้สิ เดี๋ยวกูแวะเอาไปให้เธอ ก่อนเข้างาน” ภีมเด็กหนุ่มที่ต้องทั้งเรียนทั้งทำงานไปด้วย กล่าวอย่างอารมณ์ดี ด้านแคทที่กำลังเดินเล่นกับชิสาเพื่อนสนิทของเธออยู่ จู่ๆ ชิสาพาเธอไปที่ซอกตึก ที่มีรุ่นพี่หน้าตาไม่เป็นมิตรยืนรออยู่ 4 คน “ใครกันชิสา” แคทเด็กสาววัยรุ่นอายุ 13 ปี กระซิบถามเพื่อนสนิท “มาช้าจังวะ” รุ่นพี่หัวโจกโวยขึ้น แคทเห็นท่าไม่ดี กลับหลังหันจับมือชิสาเพื่อจะหนี แต่ชิสาขืนตัวไว้ไม่ยอมไป จนมีรุ่นพี่คนหนึ่ง มาดึงแขนแคทไว้ “กูยืนรอตั้งนาน มึงจะรีบไปไหน” “ขอโทษนะแคท” พูดจบชิสารีบวิ่งหนีออกมา ทิ้งให้แคทเผชิญหน้ากับสี่รุ่นพี่ตามลำพัง รุ่นพี่ก้าวเข้ามาล้อมแคทไว้ไม่ให้หนีได้ “ท่าทางเป็นคุณหนูมีเงินใช้ได้” หัวโจกพูด “ไหนแกมีเงินเท่าไหร่ เอามาให้พวกชั้นให้หมด ถ้าไม่อยากถูกตบ” “ไม่ให้” แคทตอบเสียงเรียบ “ไม่ให้งั้นเหรอ แกอยากลองดีใช่ไหม” หัวโจกอีกคนกระชากผมแคทจากด้านหลัง “โอ้ย เจ็บนะ” แคทตีมือหัวโจก “นี่แกกล้าตีกูงั้นเหรอ พวกมึงจัดการมัน” พูดจบรุ่นพี่สี่คนรุมทึ้งแคท แย่งกระเป๋าเป้ที่เธอสะพาย ผลักแคทจนล้ม “ไหนดูสิมีกี่บาท” “เกือบ 5 พัน มีเยอะเหมือนกันนะมึง”รุ่นพี่โยนเป้ และกระเป๋าสตางค์คืนให้เธอ ยิ้มมองเงิน “โทรศัพท์มันแพงซะด้วย” “อย่าเอาไปนะ” แคทห้าม “มึงอยากโดนอีกใช่ไหม” กระชากคอเสื้อแคท แคทเลยต้องยอม “ปิดเครื่อง แล้วเอาไปด้วย” “ถ้าให้ดีๆ มึงก็ไม่เจ็บตัวแล้ว” มองแคทที่ยังนั่งอยู่กับพื้น ผมกระเซอะกระเซิง ตามแขนมีรอยข่วน รอยแดง หลังจากรุ่นพี่สี่คนเดินอารมณ์ดีเดินจากไปพร้อมเงินของเธอ เธอรีบเก็บของที่กระจัด กระจายใส่เป้ น้ำตาเธอไหลออกมา ไม่ใช่เสียใจที่โดนรังแก หรือเจ็บจนร้องไห้ แต่ที่เธอร้องไห้เพราะชิสาคนที่เธอคิดว่าเป็นเพื่อนสนิท กลับหลอกเธอมาให้รุ่นพี่ไถเงินต่างหาก เธอเดินโซซัดโซเซ ..ตื๊ด ตื๊ด~~ ไม่มีสัญญานตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียกค่ะ ..ตื๊ด ตื๊ด~~ ไม่มีสัญญานตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียกค่ะ “ทำไมไม่รับสายนะ” ภีมบ่น เดี๋ยวเขาต้องรีบเข้างานอีก เข้าเดินรีบตามหาเธอ พร้อมโทรไปด้วย แต่เธอปิดเครื่องซะนี่ ..ตื๊ด ตื๊ด ~~ ไม่มีสัญญานตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียกค่ะ ถึงปากจะบ่น แต่ในใจนึกเป็นห่วง รีบจ้ำอ้าวตามหา จนเห็นเธอเดินช้าๆ กำลังเดินก้มหน้าออกจากซอย เขารีบวิ่งไปหาเธอทันที แคทเงยหน้าน้ำตาไหล ผมที่ยังไม่ได้จัดให้ดี เนื้อตัวมีแต่รอยข่วน ทำให้ภีมเห็นแล้วสงสารเธอมาก เขาเดินเข้าไปกอดเธออย่างอ่อนโยน “ใครทำ” น้ำเสียงอ่อนโยน แต่แววตาพร้อมบวก ใครกล้ามาทำน้องสาวเขาแบบนี้ “ฮือๆ” แคทปล่อยโฮออกมา “ไม่เป็นไรแล้วนะ” เขาลูบหลังเธอเพื่อปลอบโยน จนเธอเลิกร้องไห้ เขาดึงยางรัดผมเธอออก แล้วรวบผมให้ดีขึ้น ก่อนมัดให้ใหม่ แม้จะเก้ๆกังๆไปบ้าง แต่เขาก็ทำออกมาได้ดีทีเดียว สำหรับการมัดผมให้ผู้หญิงครั้งแรก “เดี๋ยวพี่พาไปทำแผลนะ” เขายิ้มจนเห็นลักยิ้มที่สองแก้ม แคทมองการกระทำของเพื่อนพี่ชายของเธอที่แสนอบอุ่น ทำให้เธอมีความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้นภายในใจ “ค่ะ” ภีมถอดเป้มาถือให้ แล้วจับมือเธอมาที่ห้องเขา “นั่งก่อนสิ” “เฮียไปไหนคะ” พี่ภีมกับเฮียเป็นรูมเมทกัน ภีมไม่ตอบแต่ส่งยิ้มให้เธอแทน “ทิ้งน้องไปหาสาวสินะ” เธอรู้ทันที “เฮียเราฝากพี่เอาสมุดไปให้เธอ” “ส่วนตัวเองก็ไปหาสาว” แคทย้ำ “เห็นไหมพี่ภีม ว่าเฮียไม่สนใจแคทสักนิด สนใจแต่สาวๆ” เธอบ่นน้อยใจ ชายหนุ่มส่ายหัวให้พี่น้องคู่นี้ ถ้าเขามีน้องสาวน่ารักแบบนี้สักคนคงดี เขาคงมีความสุขไม่น้อย เพราะยังมีคนให้เขานึกถึง หรือชวนเขาทะเลาะบ้าง แต่ทุกวันนี้ เขาไม่มีใครเลย วันๆคิดแต่หาเงินไปใช้หนี้ หนี้ที่เขาไม่ได้ก่อ ชีวิตของเขาเรียบง่าย ตื่น เรียน ทำงาน นอน เงินที่หาได้เขาใช้อย่างประหยัด เพื่อเก็บไว้ใช้หนี้ เดือนหน้าเขาจะย้ายไปอยู่อีกหอแล้ว เพราะเขาจะไปฝึกงาน “พี่ทำแผลให้ก่อน” เขาจับแขนเธอล้างแอลกอฮอล์เช็ดทำความสะอาดก่อน “โอ้ย” เธอแสบแผล “ทนเจ็บหน่อยนะ” เขาทำอย่างเบามือ “ค่ะ” เธอกัดฟันทนความแสบ “ใส่ยานี้ไม่แสบแล้ว” เขายิ้มหวานให้เธอ “ขอบคุณพี่นะคะ พี่ดีกว่าเฮียเยอะเลย” “ฮ่าๆ พูดแบบนี้เฮียเรามาได้ยิน จะเสียใจ เอานะ” “เฮียไม่เสียใจหรอก เฮียไม่สนใจหรอก” “เสร็จแล้ว” เขามองเด็กน้อยตรงหน้า ที่ทำปากตุ่ยอยู่ “เฮียเรา ทำไมจะไม่รักเรา” เขายีผมเธอเบาๆ ด้วยความเอ็นดู “เดี๋ยวพี่พาเราไปทานของอร่อยก่อน ค่อยส่งเรากลับย้าน ดีไหม” “วันนี้ พี่ไม่ต้องทำงานเหรอ” เธอนึกได้ว่าพี่ภีมต้องไปทำงาน “วันนี้พี่ลา” เขายิ้มให้เธอ เขาโทรไปลางานแล้ว ตอนไปหยิบกล่องยามาทำแผล ลักยิ้มที่แก้มเวลาเขายิ้มมันช่างชวนมองจริงๆ จะให้เขาทิ้งน้องสาวคนนี้ไปทำงานได้ยังไง ค่อยหางานเสริมทำเอาแล้วกัน “เพราะแคทเหรอ” “เปล่าหรอก พี่อยากพักบ้าง” เขาไม่อยากให้เธอคิดมาก จึงโกหกคำโตไป “แล้วทำไมพี่โทรไปไม่ติด ปิดโทรศัพท์ทำไม” “…” เธอเงียบ “บอกพี่มา ใครทำเธอจนเป็นแบบนี้” “รุ่นพี่ค่ะ” เธอยอมบอก “แล้วโทรศัพท์อยู่ไหน” “รุ่นพี่เอาไปด้วย” “อืม” เขาพอเข้าใจแล้ว เขาต้องจัดการให้เธอแน่ “ไม่เป็นไร เราไปทานไอติมร้านข้างหน้าหอพี่กัน แล้วเดี๋ยวพี่พาไปส่งบ้าน” “ค่ะ” ภีมไม่ได้คิดอะไรจับมือเธอพาไปกินไอติม แคท มองมือตัวเองที่เขาจับ ความรู้สึกบางอย่างยิ่งก่อตัวขึ้น พี่ภีมแสนดีจัง ระหว่างนั่งทานไอติมเธอแอบทองเขาตลอด เห็นเขาแชทไป กินไป เธอเข้าใจว่า พี่ภีมคงแชทคุยกับสาวแน่ๆ คงไม่แปลกหรอก พี่ภีมทั้งหล่อ ทั้งนิสัยดี แถมเรียนเก่ง จะมีแฟน “พี่คุยกับแฟนเหรอ” แคทถามขึ้น เมื่อเห็นเขาแชทไม่หยุด “ไม่ใช่ พี่ไม่มีแฟน” เขากำลังแชทกับเฮียเธอนั่นแหละ “เอาอีกไหม” เขาถามเธอ “ไม่คะ แคทอิ่มแล้ว” “งั้นพี่ไปส่งบ้าน” เขาเรียกแท๊กซี่ พาแคทไปส่งบ้าน ถ้าเขาคนเดียว เขาจะนั่งรถเมล์ ไม่ก็เดินเพื่อประหยัดเงิน “เข้าบ้านแล้วล๊อกประตูให้ดีนะ” เขากำชับเธอรอบที่ร้อย “ค่า พี่กำชับแบบนี้มาตลอดทางแล้วนะคะ น่าจะรอบที่สองร้อยแล้ว” “เหรอ ฮ่าๆ” เขาเกาหัวแก้เขิน

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more