โซ่รักวิวาห์ลวง

บทที่8

“ปิ่นของพี่น่ารักที่สุด ขออีกนิดนะครับ” หญิงสาวไม่เข้าใจเลยว่าอีกนิดในความหมายของเขานั้นมันแค่ไหน กระทั่งเมื่อชั้นในตัวล่างค่อยๆ ถูกถอดออกไปจากเรียวขา ถึงได้รู้ว่านิดของเขานั้นมันไม่นิดสำหรับเธอเลย

“อ้าขาให้พี่หน่อยสิครับปิ่น” ครั้นจะเอ่ยปฏิเสธริมฝีปากกลับถูกครอบงำอีกครั้งก่อนที่เสียงของเขาจะสั่งการขึ้น คำพูดเพียงไม่กี่คำแต่กลับเหมือนมีพลังอำนาจพิเศษบางอย่างที่ทำให้เธอไม่กล้าที่จะปฏิเสธอีกต่อไป

“อื้อ เจ็บค่ะ” จนเมื่อเขาค่อยๆ แทรกปลายนิ้วเข้ามาทีละนิด เธอถึงได้กรีดร้องขึ้นเพราะความเจ็บปวด แม้จะพอรู้มาบ้างว่าครั้งแรกของผู้หญิงมักจะเจ็บเอาการ แต่ก็ไม่คิดเลยว่ามันจะเจ็บจนแทบทนไม่ไหวขนาดนี้

“แค่นิ้วเองครับ พี่สัญญาว่าจะทำเบาๆ”

แม้จะแปลกใจถึงความคับแน่นที่ได้รับ แต่ดนัยภัทรก็ไม่มีเวลามานั่งซักไซ้หาความใดๆ เขาออกจะสงสัยเสียมากกว่าว่าคืนนั้นทั้งคืนเธอรับเขาไว้ทั้งหมดได้ยังไง ในเมื่อตอนนี่เวลานี้แค่นิ้วเธอยังร้องเสียงหลงขนาดนี้

“อ่าส์ พี่ภัทร…เสียวค่ะ” กระทั่งเสียงหวานร้องครางขึ้น ทุกๆ ความสงสัยก็ถูกปัดออกไปจากความคิดจนหมด ปลายนิ้วเร่งเร้าอย่างรุนแรงหนักหน่วง เมื่อสัมผัสได้ว่าเขากำลังจะส่งภรรยาแตะสวรรค์ในไม่ช้านี้แล้ว

“พี่ก็เสียว ปิ่นของพี่แน่นไปหมด” ดนัยภัทรตัดสินใจสอดนิ้วเพิ่มเข้าไปอีกนิ้วเพื่อเพิ่มความเสียวซ่าน ความแน่นที่ได้สัมผัสพาลทำให้เขาอยากแทนที่ด้วยบางสิ่งที่มันกำลังขยายใหญ่ใต้กางเกงให้มันรู้แล้วรู้รอดไปแต่ก็ต้องยับยั้งชั่งใจเอาไว้ก่อนเพราะเหมือนบัวบูชาคงยังรับเขาไม่ไหวในตอนนี้

“อ๊ะๆ พี่ภัทร ปิ่นไม่ไหวแล้วค่ะ อ่าส์…”

“ปล่อยออกมาครับปิ่น พี่อยากทำให้ปิ่นมีความสุข” บัวบูชาไม่ขัดต่อคำสั่งของสามี เธอกระดกสะโพกรับนิ้วของเขาก่อนจะกรีดร้องลั่นห้องเมื่อความทรมานทั้งหมดที่มีค่อยๆ ถูกปลดปล่อยออกมา หญิงสาวซบหน้าลงกับบ่า ของคนที่ดูเหมือนจะไม่ยอมให้ทุกอย่างจบลงแค่นี้อย่างหมดแรง

“พะ…พี่ภัทรจะทำอะไรคะ” จนเมื่อเขาค่อยๆ ขยับตัวเธอถึงได้ร้องถามขึ้น

“พี่ขอชิมหน่อย นะ” นั่นไม่ใช่คำขอร้องแต่อย่างใด เพราะทันทีที่พูดจบ คนหื่นก็ค่อยๆ ถอยร่นลงไปหาความสวยงามที่กำลังหยาดเยิ้มไปด้วยน้ำหวานแสนอร่อย ดนัยกระดกลิ้นเข้าสู่ใจกลางสาวก่อนที่จะปาดเลียดูดดื่มมันเข้าปากอย่างไม่คิดรังเกียจท่ามกลางเสียงกรีดร้องที่สุขสมของภรรยาที่ดังขึ้น มันบ่งบอกให้เขารู้ว่าเขากำลังทำให้เธอมีความสุขแค่ไหน

“อ่าส์...หวาน อ้าขากว้างๆ ให้พี่ชิมหน่อยครับคนดี” บัวบูชาเหมือนคนไร้สติเข้าไปทุกที ไม่ว่าคนที่กำลังทรมานเธออยู่จะสั่งให้เธอทำแบบไหนเธอก็พร้อมทำตามคำสั่งของเขาอย่างว่าง่ายไปเสียหมด หญิงสาวกรีดร้องก่อนจะกระตุกเกร็งหลายครั้งพร้อม ๆ กับเสียงดูดกลืนที่ดังขึ้นตามมาติดๆ

“ช่วยพี่หน่อยครับ” ดนัยภัทรไม่มีเวลาอธิบาย เพราะความทรมานที่กำลังเกิดขึ้นทำให้เขาต้องคว้าเอามือของภรรยามากอบกุมแก่นกายเอาไว้มั่น หากไม่ได้ปลดปล่อยในตอนนี้นี้เขาต้องทรมานจนขาดใจตายแน่

“ชะ…ช่วยยังไงคะ”

บัวบูชาย้อนถามเสียงสั่น บางอย่างที่กำลังโป่งพองอยู่ในกำมือเธอมันใหญ่ และนั่นทำให้เธอกลัวจนไม่กล้าก้มลงไปมอง

“สัมผัสมันสิครับ มันชอบปิ่นนะ” หญิงสาวชั่งใจอยู่นานเพราะรู้สึกกลัวต่อหลายๆ สิ่ง แต่พอเหลือบไปเห็นใบหน้าที่บอกให้เธอรู้ว่าเขากำลังทรมานแค่ไหนเธอจึงตัดสินใจได้ ค่อยๆ ขยับมือขึ้นลงตามสัญชาตญาณ

เสียงร้องที่บ่งบอกให้รู้ว่าอีกคนกำลังสุขสมแค่ไหนทำให้หญิงสาวแทบจะหมดสิ้นความอาย จากที่เคยให้ความสุขเขาด้วยสองมือกลับกลายเป็นเธอเองที่ผลักให้เขาล้มตัวนอนบนเตียงก่อนจะพาตัวเองขึ้นไปคร่อมเขาเอาไว้ จากนั้นจึงค่อยๆ ก้มใบหน้าลงไปหาแก่นกายที่ขยายใหญ่พร้อมกับลากปลายลิ้นไปสัมผัสมันอย่างช้าๆ แต่เพียงเท่านั้นก็มากพอที่จะทำให้คนใต้ร่างของเธอครางกระเส่าได้อย่างไม่ยากเย็น

“พระเจ้าปิ่น! ปิ่นครับ เร็วอีกนิดครับคนดี อ่าส์” หญิงสาวพึงปรารถนาให้ชื่อๆ เดียวที่หลุดออกมาจากปากของเขาเป็นชื่อเธอ คิดเช่นนั้นจึงอ้าปากอมส่วนปลาย ดูดดึงเล่นราวกับไอติมแท่งโปรดก็ไม่ปาน

“อ่าส์…” ความอดทนของดนัยภัทรขาดสะบั้นลงในนาทีสุดท้าย

เขาตัดสินใจจับหัวของภรรยาขึ้นลงเป็นจังหวะตามแรงปรารถนาของตัวเอง กระทั่งเมื่อถึงขีดสุดก็ไม่ยอมปล่อยเธอให้เป็นอิสระ เขาต้องการสอนให้บัวบูชาได้ลิ้มรสถึงความสุขอย่างแท้จริงซึ่งเธอก็ไม่ทำให้เขาผิดหวัง

ไม่เลยจริงๆ

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

“คลุมโปงแบบนั้นเดี๋ยวหายใจไม่ออกนะครับ ออกมาเถอะพี่ไม่แกล้งแล้ว” ดนัยภัทรเอ่ยขึ้นอย่างอดเอ็นดูภรรยาที่เอาแต่มุดซ่อนตัวอยู่ใต้ผ้าห่มนานเกือบครึ่งชั่วโมงไม่ได้ หัวใจของเขามันพองโตอย่างบอกไม่ถูกกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น ทุกอย่างมันไม่ได้ทำให้เขารู้สึกแย่เลยสักนิด กลับกันมันกลับทำให้เขารู้สึกมีความสุข มีความสุขอย่างที่เขาเองก็ยังรู้สึกแปลกใจ

“คนหื่น…” เดือดร้อนคนที่ถูกล่อลวงให้ทำหลายๆ สิ่งที่ไม่เคยคิดเลยว่าในชีวิตจะมีโอกาสได้ลองทำต่อว่าเข้าให้ เขาทำให้เธออายจนนึกเกลียดตัวเองที่กลายเป็นผู้หญิงใจแตก เขาสั่งให้ทำอะไรก็ทำให้แต่โดยดี

ลืมไปหมดสิ้นกับคำสั่งสอนของแม่ว่าให้รักนวลสงวนกาย!

“ก็ใครใช้ให้ปิ่นน่ารักล่ะครับ นอนเถอะ พี่ไม่แกล้งแล้ว เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยแกล้งใหม่” ดนัยภัทรกระซิบบอกก่อนจะรั้งร่างของคนที่เพิ่งทำให้เขามีความสุขเข้ามากอดไว้อย่างหวงแหน แต่พอได้เห็นแก้มป่องๆ ที่กำลังแสดงให้เห็นว่าเธอกำลังงอนกันอยู่ ก็อดใจไม่ไหวก้มหน้าลงไปหอมอีกฟอดใหญ่

“เมื่อกี้ปิ่นทำให้พี่มีความสุขมากเลยรู้ไหม ขอบคุณนะครับ” บัวบูชาเลือกที่จะไม่ตอบ เธอวาดแขนกอดเอวของเขาเบาๆ เหมือนจะบอกให้เขาได้รู้เป็นนัยๆ ว่าเขาเองก็ทำให้เธอมีความสุขมากเหมือนกัน

มีมากเสียจนเธออยากจะหยุดวันเวลาเอาไว้เท่านี้ มีแค่เธอกับเขา..